EnglishTurkishFrenchGermanSpainItalianDutchRussianPortugueseJapaneseKoreanArabic

 aw2

Στατιστικές Υπηρεσίες στη δούλεψη του ΔΝΤ και των αγορών

Όταν η Eurostat ανακοίνωσε στα ξαφνικά ότι το έλλειμμα του 2009 θα έπρεπε για μια ακόμα φορά να αναθεωρηθεί, παρά το γεγονός ότι στην κεφαλή της ελληνικής στατιστικής υπηρεσίας είχε επιτέλους τεθεί άνθρωπος αξιόπιστος, από τα σπλάχνα μάλιστα του ΔΝΤ, και παρά το γεγονός ότι στο πρόσφατο παρελθόν είχε αναθεωρηθεί, προφανώς προς τα πάνω, για άλλες 999 φορές, η κοινή γνώμη δέχτηκε το νέο αυτό κακό περίπου σαν λογικό και αυτονόητο. Όπως περίπου θα δεχόταν το φόρτωμα ακόμα μιας ξεκρέμαστης κλοπής σ’ ένα σεσημασμένο κλεφτρόνι, ή ακόμα μιας απιστίας στην πεταχτούλα παντρεμένη του 3ου.

Ελάχιστες ήταν οι εκπεφρασμένες αμφιβολίες και τα ερωτηματικά για τη σκοπιμότητα αυτού του τόσο οδυνηρού για τον κόσμο, γεγονότος. Ερωτηματικά, όπως για το ενιαίον ας πούμε της εφαρμογής των εν λόγω κριτηρίων υπολογισμού δημοσίων ελλειμμάτων και στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή κοινότητα, με τους τόσο διαφορετικά διαρθρωμένους δημόσιους τομείς, ή όπως για το εάν οι επιδιώξεις της πήγαιναν μακρύτερα και πέρα από την πιστή εφαρμογή των κανόνων μιας ουδέτερης λογιστικής τέχνης.

Μετά την απότομη πτώση από τον παράδεισο των «αδέκαστων» οίκων αξιολόγησης Fitch,

e-cynical

S&P, Moody’s κλπ, είχαμε κάθε λόγο να ψυλλιαζόμαστε ότι και η Eurostat μπορεί, τέλος πάντων, να μην ήταν και τόσο παρθένα. Άντε όμως να το αποδείξεις, με τις τόσες εξελιγμένες τεχνικές παρθενορραφής που κυκλοφορούν στο Λουξεμβούργο.

Θα είχα αφήσει τις αμφιβολίες μετέωρες να πλανώνται, αν δεν έπεφτα πάνω στο κεφάλαιο 12 του βιβλίου «Το Δόγμα του Σοκ», της Ναόμι Κλάιν, εκδ. Λιβάνη. Διαβάζοντάς το, έτυχε πολλές φορές να αναρωτηθώ αν το κορίτσι αυτό όταν το έγραφε είχε στο νου του μόνο την Ελλάδα, ή αν όσα εξιστορούσε για τις άλλες χώρες απ’ όπου πέρασε το ΔΝΤ, δεν ήταν απλώς μυθεύματα και προβολές της δικής μας περίπτωσης. Η ομοιότητα δράσης ήταν συντριπτική, αλλά αυτό στο οποίο θ’ αναφερθώ στη συνέχεια αφορά κάτι ειδικότερο, συγκεκριμένα δυο τουλάχιστον κράτη τα οποία επιδιώχτηκε να σπρωχτούν στην αγκαλιά του ΔΝΤ με τη μέθοδο της φαλκίδευσης των οικονομικών τους στοιχείων. Το ένα κράτος ήταν ο Καναδάς και το άλλο το Τρίντινταντ & Τομπάγκο.

Παράδειγμα πρώτο

Τον Φεβρουάριο του 1993 διάφορα μέσα του Καναδά, έντυπα και ηλεκτρονικά, άρχισαν να διακηρύττουν δεξιά κι αριστερά ότι η χώρα βρισκόταν προ των πυλών μιας μεγάλης κρίσης χρέους, γεγονός που θα έσπερνε τον τρόμο στους επενδυτές και στα κεφάλαιά τους. Επειδή λοιπόν οι καναδοί δεν θα μπορούσαν να δανειστούν από τις αγορές, θα έπρεπε να προβούν σε σημαντικές περικοπές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την ασφάλιση των ανέργων. Πράγμα το οποίο και πραγματοποίησε το Φιλελεύθερο κόμμα, το οποίο είχε κερδίσει πρόσφατα τις εκλογές με τα εντελώς αντίθετα.

Δεν πέρασαν δυο χρόνια και η ικανή δημοσιογράφος Λίντα Μακουέγκ αποκάλυψε ότι όλο αυτό το σκηνικό κρίσης είχε στηθεί για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης από μια φούχτα δεξαμενές σκέψης οι οποίες χρηματοδοτούνταν από μεγάλες τράπεζες και εταιρίες του Καναδά. Επισκεπτόμενη στη συνέχεια τα γραφεία της Moody’s στη Νέα Υόρκη και συνομιλώντας με τον επικεφαλής της επιτροπής αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας του Καναδά, ανακάλυψε ότι η Moody’s βρισκόταν σε ασφυκτική πίεση από τις ίδιες τις καναδικές εταιρίες και τράπεζες να υποβαθμίσει τη χώρα τους, κι αυτό σαν μέσο πίεσης προς την κυβέρνηση να μειώσει τη φορολογία και να προβεί σε κοινωνικές περικοπές. Προς τούτο διοχέτευαν στον οίκο «μαγειρεμένα» στατιστικά στοιχεία, προσπαθώντας να πείσουν ότι ο Καναδάς τελεί όντως υπό χρεοκοπία. Όταν οι καναδοί έμαθαν μετά από καιρό ότι η κρίση δημοσιονομικού ελλείμματος είχε κατασκευαστεί, οι περικοπές είχαν πια παγιωθεί.

Παράδειγμα δεύτερο

Ο Ντέιβισον Μπαντού, διαπραγματευτής για χρόνια στο ΔΝΤ, όταν κάποια στιγμή αυτομόλησε αηδιασμένος και πλήρης ενοχών για τα όσα κακά προξένησε στους κατοίκους χωρών που βρέθηκαν στην επιρροή του, έδωσε στη δημοσιότητα πολλές από τις πρακτικές του οργανισμού εργοδότη του. Μια από αυτές ήταν το μαγείρεμα των στοιχείων με τα οποία καταδίκαζε μια χώρα, φτωχή μεν, αλλά με ισχυρή θέληση αντίστασης. Παρέθεσε δε λεπτομερή στοιχεία για το πώς είχε αναμειχθεί σε εσκεμμένα στατιστικά σφάλματα, προκειμένου να διογκωθούν τα αριθμητικά στοιχεία στις εκθέσεις του Ταμείου για το πλούσιο σε πετρέλαιο Τρίνινταντ & Τομπάγκο, ώστε η χώρα να δείχνει λιγότερο σταθερή απ’ όσο ήταν στην πραγματικότητα. Ο Μπαντού ισχυρίστηκε ότι το ΔΝΤ είχε φουσκώσει τα στατιστικά στοιχεία για το εργατικό κόστος, με συνέπεια η παραγωγικότητα της χώρας να φαίνεται χαμηλή. Σε άλλη περίπτωση δε, (δώστε προσοχή εδώ!) επινόησε κυριολεκτικά από το πουθενά ένα τεράστιο απλήρωτο κρατικό χρέος. Η άμεση συνέπεια των εσκεμμένων αυτών παραποιήσεων ήταν οι αγορές να θεωρήσουν το Τρίνινταντ & Τομπάγκο επισφαλές, διακόπτοντας έτσι τη χρηματοδότηση. Η συνέχεια μπορεί να προβλεφτεί: επέλαση του ΔΝΤ, απολύσεις, περικοπές μισθών, ιδιωτικοποιήσεις, σαν κύρια συστατικά στοιχεία του προγράμματος ριζικής «αναμόρφωσης» του κράτους, ώστε καθαρό πλέον και ελαφρωμένο να δεχτεί την ευλογία των κεφαλαίων.

Y.Γ. Σε πρόσφατο άρθρο του ο Economist (25 Νοv 2010), με τίτλο "Poverty in Canada", έγραφε ότι παρά το γεγονός ότι η χώρα πέρασε ξώφαλτσα από την κρίση, εν τούτοις κατατάσσεται στην 22η θέση, από τις 31 του ΟΟΣΑ σχετικά με την παιδική φτώχεια. Πάνω από 3 εκ. Καναδοί είναι φτωχοί , εκ των οποίων 610,000 παιδιά. Και τι λέει παρακάτω;

Ότι αυτή η κατάσταση ανάγεται στις δεκαετίες του '80 και '90, όταν η κυβέρνηση είχε προβεί σε περικοπές κοινωνικών επιδομάτων και μείωση των δημοσίων επενδύσεων, για να φέρει σε ισορροπία τα οικονομικά της. Σ' αυτό ακριβώς αναφέρεται η Ν. Κλάιν στο πρώτο παράδειγμα, τις επιπτώσεις του οποίου βλέπουμε σήμερα.

CYNICAL
Read more...

ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΤΑ ΜΜΕ

της Σοφίας Μαλτέζου

Το βραβείο της Σάπιας Σαρδέλας θα έπρεπε να απονεμηθεί αυτές τις ημέρες στα περισσότερα κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες, που κάλυψαν στην αρχή με μούγκα και στη συνέχεια με μονόπαντες ειδησεογραφικές φελούκες τα γεγονότα στην Κερατέα.
Με εξαίρεση - τις πρώτες ώρες - το ALTER, η πλειοψηφία των Μέσων Ενημέρωσης περιορίστηκε να καλύψει Κυριακή και Δευτέρα την επιδρομή της ΕΛ.ΑΣ. στο Οβριόκαστρο και τη σθεναρή αντίσταση των κατοίκων της Λαυρεωτικής με δέκα λέξεις.

Εδώ καιγόταν το πελεκούδι από τις 5 το πρωί του Σαββάτου, να σφυρίζουν οι σειρήνες, να χτυπάνε οι καμπάνες, να έχουν ανάψει φωτιές ολόγυρα, να έχουν συλλάβει τον απερχόμενο Δήμαρχο Σταύρο Ιατρού, 20 κλούβες και άλλα οχήματα, με εκατοντάδες άνδρες να έχουν ακροβολιστεί γύρω από το Οβριόκαστρο, για να μπορέσουν οι εργολάβοι να εγκαταστήσουν τα μηχανήματά τους, οι κάτοικοι να τους παίρνουν στο κυνήγι ως κάτω στον κεντρικό δρόμο, να έχει αποκλειστεί η λεωφόρος Λαυρίου, όλη η Λαυρεωτική ανάστατη και τα δελτία τσιμουδιά. Την Κυριακή το βράδυ και τη Δευτέρα, όταν πια άρχισαν να πέφτουν δακρυγόνα και άγριο ξύλο από τους αστυνομικούς και χιλιάδες συγκεντρωμένοι να αντεπιτίθενται με τουφεκιές στον αέρα και αυτοσχέδιες βόμβες μολότωφ,


με τον κλεφτοπόλεμο να μαίνεται σε πλαγιές και χωράφια, τους μαθητές της Κερατέας να στέκονται με αποφασιστικά δίπλα στους γονείς τους, οι αστυνομικές δυνάμεις να μην υποχωρούν, παρά την εντολή του Εισαγγελέα, που ζήτησε την απομάκρυνσή τους, όταν τραυματίζεται συνάδελφος τηλεοπτικού συνεργείου, όταν ο Ιατρού πέφτει κάτω λιπόθυμος από τα χτυπήματα των αστυνομικών και ο νέος δήμαρχος Κ. Λεβαντής να δηλώνει πως κανείς δε μπορεί να ελέγξει την οργή του λαού, τα κείμενα των μέσων διευρύνονται.

Το θέμα ανοίγει αλλά καλύπτεται μόνο η μία πλευρά του και με τέτοιο άγαρμπο τρόπο, ώστε ο καθένας να αντιλαμβάνεται τις πιέσεις που δέχονται πολλοί συνάδελφοι για να μην κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Να τονίζουν απλώς τα πρόστιμα που θα πληρώσουμε για τις χωματερές. Δεν αναφέρουν ότι για για μια ακόμα φορά το κράτος έρχεται με λάθος αποφάσεις και υπό την απειλή της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα που εκκρεμεί χρόνια τώρα. Κανείς δεν αναφέρει ότι τα σκουπίδια δεν είναι θέμα της Κερατέας ή του Γραμματικού αλλά της Αττικής ολόκληρης. Και η Αττική δεν αντέχει άλλα σκουπίδια. Τα σκουπίδια σε πρώτη φάση είχε προταθεί να βγούνε έξω από το Λεκανοπέδιο και να πάνε σε μια ερημική περιοχή, μακριά από οικιστικά κέντρα. Αλλά η λύση αυτή δεν αρέσει στους μεγαλοεργολάβους της Αθήνας.

Το δεύτερο που δε μας λένε τα Μέσα για τον ΧΥΤΑ - με 16.000.000 ευρώ περίπου, το κόστος κατασκευής του - είναι πως αποτελεί πλέον παρωχημένο μέσο διαχείρισης των σκουπιδιών στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ετοιμαζόμαστε να διαθέσουμε εκατομμύρια ευρώ για εγκαταστάσεις που θα είναι άχρηστες σε λίγο. Δεν κάνουν λόγο τέλος για σύγχρονους τρόπους αξιοποίησης σκουπιδιών με μεθόδους που να εξασφαλίζουν ενέργεια για όλο το λεκανοπέδιο. Κάποιοι πρότειναν να οργανωθούν οι κατάλληλες εγκαταστάσεις στο παλιό αεροδρόμιο και τον Ελαιώνα. Αλλά πτου κακά. Ποιος βάζει στο τραπέζι σύγχρονες και λογικές λύσεις αν είναι να θιγούν τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων για την προάσπιση των οποίων πληρώνουμε την αστυνομία;

Μιλάνε οι καημένοι οι κάτοικοι της Κερατέας για αρχαιολογικούς χώρους, αλλά ποιος νοιάζεται για την πολιτιστική μας κληρονομιά όταν ακόμα κι ένας ιστορικός αρχαιολογικός χώρος στην Άνδρο έχει μετατραπεί σε σκουπιδότοπο;

Η αλήθεια είναι ότι και με τα σκουπίδια παίζονται μεγάλα παιχνίδια που καμία σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα και την υγεία των κατοίκων του Λεκανοπεδίου.
Είναι απλώς δεμένα με τα συμφέροντα συγκεκριμένων μεγαλοεργολάβων με εκδοτικές παραφυάδες και είναι αυτοί που όπως φαίνεται, επιβάλλουν την άκρα του τάφου σιωπή στα Μέσα, πράγμα που δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ο πολύς ο κόσμος, με αποτέλεσμα εκεί στα Μεσόγεια να τα έχουν βάλει πάλι με "ξεπουλημένους δημοσιογράφους".

Να πούμε και δύο λόγια για την στάση των αστυνομικών, έτσι όπως την ζήσαμε στην Κερατέα. Υπάρχουν αρκετοί ψύχραιμοι ανάμεσά τους με συγκρατημένο ζήλο στην άσκηση των καθηκόντων τους. Υπάρχουν αρκετοί που θυμίζουν μπουραντάδες εσατζήδες. όπως αυτοί που έδειραν τον Ιατρού και τον άφησαν πεσμένο κάτω με κάποιον να τον επιβλέπει λιπόθυμο ανάμεσα στις μπότες του και να μην σκύβει να του προσφέρει βοήθεια. Και τον άλλο που αποκάλεσε πουτάνα τη μητέρα ενός από τα συλληφθέντα παιδιά, όταν τον ρώτησε σε ποιο κρατητήριο είχαν μεταφέρει το γιο της. Αυτές οι συμπεριφορές πρέπει να απαγορευτούν δια ροπάλου στους αστυνομικούς, γιατί θυμίζουν άλλες εποχές, που θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν επιβιώνουν στις μέρες μας.

Σοφία Μαλτέζου

Δημοσιογράφος

Δημότης Κερατέας
antixyta
Read more...

Απόπειρα φίμωσής του από την Creta Farm καταγγέλλει το «Αρχιπελάγος»

Σε αγωγή ύψους 1.000.000 ευρώ προχώρησε η γνωστή εταιρεία αλλαντικών Creta Farm εναντίον του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», έπειτα από έρευνα του τελευταίου που διαπίστωσε εκτεταμένη περιβαλλοντική ρύπανση εξαιτίας των χοιροτροφικών μονάδων της βιομηχανίας.
Της Γεωργία-Άννας Βοΐλη

Συγκεκριμένα, η αγωγή είχε ως αποδέκτες τον διευθυντή του Ινστιτούτου κ.Τσιμπίδη και τον επικεφαλής του εργαστηρίου Ανόργανης & Αναλυτικής Χημείας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ), κ. Λιοδάκη. Αφορμή, σύμφωνα με το «Αρχιπέλαγος», στάθηκαν οι έρευνες των τελευταίων στην περιοχή Λατζιμά του Ρεθύμνου, όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της βιομηχανίας.

Το Ινστιτούτο σημειώνει πως οι σχετικές έρευνες ξεκίνησαν έπειτα από πολλαπλές καταγγελίες κατοίκων, φορέων, πολιτών και του Παρατηρητηρίου του Αρχιπελάγους το περασμένο φθινόπωρο περί εκτεταμένης ρύπανσης. Έπειτα από ενδελεχή έρευνα στην περιοχή, με απαιτητικές καταδύσεις και μικροβιολογικές αναλύσεις σε δείγματα θαλασσινού νερού, εντοπίστηκε «υπερχείλιση και εξαγωγή ακαθαρσιών μέσα από τα ασβεστολιθικά πετρώματα των βράχων, οι οποίες κατέληγαν στη θάλασσα». Επίσης, υψηλές τιμές του βακτηρίου Ε. Coli. Χαρακτηριστικό των ερευνών ήταν η «αποπνικτική δυσοσμία» που ενίσχυε ακόμη περισσότερο την πεποίθηση για την προέλευση των λυμάτων.


Το «Αρχιπέλαγος» καταγγέλλει, παράλληλα, τη γνωστή βιομηχανία για απόπειρα «φίμωσης» των φορέων που προσπαθούν να αναδείξουν το πρόβλημα. Όπως αναφέρει σε σχετική ανακοίνωσή του, το ζήτημα της ρύπανσης από τη βιομηχανική μονάδα απασχολεί την τοπική κοινωνία ήδη από τη δεκαετία του ’70. Υποστηρίζει, επίσης, ότι παρά το πλήθος των καταδικαστικών αποφάσεων για πολεοδομικές και υγειονομικές παραβάσεις εις βάρος της Creta Farm, αυτές παραμένουν στο σκοτάδι. Αντιθέτως μάλιστα, η εταιρεία έχει απαντήσει με σωρεία αγωγών όχι μόνο εναντίον του Ινστιτούτου αλλά και σε πολιτιστικούς και περιβαλλοντικούς συλλόγους της περιοχής, ακόμη και σε δημοσιογράφους που έχουν επιχειρήσει να ασχοληθούν με το θέμα.

Από την πλευρά της, η Creta Farm, σχολιάζοντας τις καταγγελίες σε βάρος της στο tvxs.gr απαντά πως «εμείς μιλάμε με στοιχεία. Και τα στοιχεία είναι οι μετρήσεις οι οποίες έχουμε». Όπως δήλωσε εκπρόσωπος της εταιρείας, αντίθετα με τα όσα υποστηρίζει το «Αρχιπέλαγος», «η αφορμή της αγωγής ήταν η αβάσιμη κατηγορία για τη θαλάσσια ρύπανση στην περιοχή του Λατζιμά» κι όχι η απόπειρα φίμωσής του», προσθέτοντας πως από πλευρά τους «έκαναν χρήση του δικαιώματός τους για προσφυγή στη δικαιοσύνη προς αποκατάσταση της αλήθειας και της δίκαιης προάσπισης της φήμης της εταιρείας».

«Εμείς μιλάμε με στοιχεία. Και τα στοιχεία είναι οι μετρήσεις οι οποίες έχουμε», τονίζει. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της αλλαντοβιομηχανίας, τελούνται σε μηνιαία βάση δειγματοληψίες στην περιοχή του Λατζιμά, πάντα σε συνεργασία με διάφορους τοπικούς φορείς, καθώς και με το τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πολυτεχνείου Κρήτης, αλλά και το αρμόδιο τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Από τις τακτικές αναλύσεις προκύπτει ότι «η θάλασσα είναι απόλυτα καθαρή και μάλιστα κατάλληλη για κολύμβηση». Μάλιστα, «έχουν πραγματοποιηθεί μεγάλες επενδύσεις στον περιβαλλοντικό τομέα και συνεχίζονται ανάλογες πρωτοβουλίες», ενώ υπογραμμίζει πως επειδή «η Creta Farm εδρεύει στην Κρήτη, έχει πολύ στενή σχέση με τον τόπο αυτό».

tvxs.gr
Read more...

Παράνομοι και με τη βούλα της πολεοδομίας οι χαρατσο-εισπράκτορες των διοδίων

Η πολεοδομία Καπανδριτίου αποφάσισε, κάτω από την πίεση του κινήματος των εκατοντάδων χιλιάδων που αρνούνται να πληρώσουν διόδια – σπρώχνωντας τις μπάρες- να σφραγίσει τα διόδια Αφιδνών και Μαλακάσας για 1 χρόνο (έχουν περιθώριο 15 μέρες για να κάνουν ένσταση).

Πρέπει να σφραγιστεί και το κεντρικό κτίριο και οι οικίσκοι είσπραξης διοδίων.

Η απόφαση θυροκολλήθηκε χθες στο παράνομο κτίριο της ΝΕΑΣ ΟΔΟΥ ΑΕ στις Αφίδνες.

Δείτε όλα τα σχετικά έντυπα:


https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcjT4Fa4nahz8IuVcpTp3jH0D448uvA08fEeKJVwPfmREaIMt5Q1JenmyWHM1VHSaoxcZA6lvTtgBaX6N21KnoqxxcXYxVVojjpM3zxH9fRjZ5IVRHMfu79_2_9DVGaoCrvlG2NM_etHUO/s1600/%25CF%2583%25CF%2586%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+1.pnghttps://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWoAAPQUUCYbeQa7axrjQnASIZvzOgQrsCtUd-tPqWUb6w_5C8YYQ29z60UGUkwROLUctV0sT-34NswTynPIn4IvmxpO3BV-l49rGGBz0Kmv7EjYxbhRxQ3CZef50ZraMYp_QHKKk441Wj/s1600/%25CF%2583%25CF%2586%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+2.pnghttps://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKnBHLaRTRmM91ijk-3WDsADQ_McxIsRA6EbFmXKa_67tLLCrgX8cMlVvthEAfNstOJztdJGEX-i8X-Mvi5o2l6iw6HRmbpQv3kTaLbjhQ0D-msntYLSw7IG7Z8hF-Ukr-DWZPZHr-Ng4F/s1600/%25CF%2583%25CF%2586%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25B1+3.png

epitropesdiodiastop
μέσω episkiasis
Read more...

Αξιοπρέπεια και αλητεία

Ο Jody McIntyre συμμετείχε στις φοιτητικές διαδηλώσεις που γίνονται εδώ και καιρό στη Μεγάλη βρετανία, ενάντια στην αύξηση των διδάκτρων (τριπλασιασμός του ποσού) και στις 9 Δεκεμβρίου 2010, τραβήχτηκε από το αναπηρικό καροτσάκι του και συρθήκε στο δρόμο από δυνάμεις της “καλής” βρετανικής αστυνομίας, καθώς θεωρήθηκε απειλή προς τη δημόσια τάξη κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης που λάμβανε χώρα εκείνη τη στιγμή…

Το βίντεο που ακολουθεί είναι η συνέντευξη του Jody στο καθεστωτικό BBC, Λίγο μετά το συμβάν

episkiasis

Με την πολύτιμη βοήθεια των ChristosK, denyal και Anakata-dyomenh το βίντεο υποτιτλίστηκε στα Ελληνικά για τους Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα.

Χωρίς άλλα σχόλια

το βίντεο το βρήκε μέσω tweet του Elika η Narrator
sxoliastesxwrissynora
Read more...

Πρώτη δικαίωση για τον ΤΕΝΕΖΟ

Τον θυμάστε ;

ο Πρώην απεργός πείνας Θοδωρής Τενέζος ( 148 μέρες απεργία πείνας έξω από την επιτροπή ανταγωνισμού ) είχε αυτή την εβδομάδα μια πρώτη δικαίωση : Για σοβαρό τυπικό λόγο ( παράνομη συγκρότηση της επιτροπής ), το διοικητικό εφετείο ακύρωσε την απορριπτική απόφαση της επιτροπής ανταγωνισμού και το θέμα θα πρέπει να εξεταστεί εκ νέου, αυτή τη φορά με νόμιμη συγκρότηση της επιτροπής.

Αυτό τότε ήταν και το κύριο αίτημα του Τενέζου (http://tenezos.blogspot.com/2009/03/blog-post_01.html) που κατήγγειλε το Μεγάλο καρτέλ του Χάλυβα που δρα στην χώρα μας με αποτέλεσμα να του βάλουν λουκέτο με απαράδεκτες μεθοδεύσεις στην εταιρεία του, την iron tenco, γιατί , άκουσον-άκουσον, προσπάθησε να εισαγάγει μόνος του πρώτες ύλες παρακάμπτοντας τις εταιρίες που πουλάνε σχεδόν μονοπωλιακά στην Ελληνική αγορά με τιμές από 30 έως και 40% παραπάνω από αυτές που ισχύουν στην υπόλοιπη Ευρώπη,

tsataki

με αποτέλεσμα ένα δημόσιο έργο να κοστίζει τα δίπλα και τρίδιπλα στην χώρα μας.

Να σημειώσουμε ότι από το καλοκαίρι του 2008 έχει διενεργηθεί επιτόπιος αιφνιδιαστικός έλεγχος σε όλες τις μεγάλες χαλυβουργίες, έχουν συλλεχθεί πολλά στοιχεία στο πλαίσιο έρευνας για πιθανό σχηματισμό καρτέλ, αλλά η τύχη αυτής της έρευνας αγνοείται έκτοτε, παρότι έχουν περάσει σχεδόν 2.5 χρόνια.
Με τέτοιους χειρισμούς, πως να πείσει η Επιτροπή ότι αντί να προστατεύει την αγορά από τα καρτέλ , απλώνει "ομπρέλα" προστασίας στους παραβάτες ;

Τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη καταγγελία της IRON TENCO για ύπαρξη σκληρού καρτέλ σιδήρου στην Ελλάδα, που το 2008 επιβεβαίωσε πλήρως,δίνοντας τα ίδια στοιχεία που περιέχονταν στην πρώτη καταγγελία, το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας και αφού κυριολεκτικά σύρθηκε να διεξάγει έρευνα στις χαλυβουργίες και τους μεγαλεμπόρους του κλάδου,η Επιτροπή Ανταγωνισμού δεν έχει συντάξει καν εισήγηση!

Υπενθυμίζεται ότι η πλήρως στοιχειοθετημένη καταγγελία κατά του καρτέλ του σιδήρου αφορά την χαλυβουργία ΣΙΔΕΝΟΡ του ομίλου που ελέγχει ο μεγαλοβιομήχανος Νίκος Στασινόπουλος, την χαλυβουργία ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ του μεγαλοβιομήχανου Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου και ομάδα μεγαλεμπόρων σιδήρου.

Τόσο οι εναρμονισμένες πρακτικές καθορισμού τιμών όσο και οι πρακτικές εξόντωσης νέων επαγγελματιών που επιχείρησαν να μπουν στην αγορά όπως συνέβη με τη μηνύτρια που υπέβαλε στην Επιτροπή Ανταγωνισμού τις αλλεπάλληλες καταγγελίες για λειτουργία καρτέλ σιδήρου, είχαν σαν αποτέλεσμα τις ανεξέλεγκτες τιμές σιδήρου στη χώρα.Σύμφωνα με πρόσφατη ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Λαφαζάνη, η τιμή του σιδήρου για τις οικοδομές αυξήθηκε κατά 35% μόνο κατά το 7μηνο Δεκ.09 έως Ιούν.10 !

Οι παράνομες αυτές πρακτικές των μεγαλοβιομηχάνων και μεγαλεμπόρων σιδήρου αύξαναν συνεχώς το κόστος του προϊόντος και συνέβαλαν αποφασιστικά στο γονάτισμα της οικοδομής με αλυσιδωτές συνέπειες κατάρρευσης τόσο στον τομέα της εργασίας στον οικοδομικό κλάδο με κάθετη εκτόξευση της ανεργίας όσο και των εκατοντάδων λουκέτων μικρομεσαίων επαγγελματιών που σχετίζονταν με την οικοδομή.

Η προστασία των μεγάλων καρτέλ και ολιγοπωλίων που κυριαρχούν απόλυτα σε όλους τους τομείς της οικονομίας με συνέπεια την ανεξέλεγκτη ακρίβεια και το γονάτισμα των ισχνών πλέον οικογενειακών προϋπολογισμών πρέπει να σταματήσει.

Η παραδειγματική τιμωρία όσων προστατεύουν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα σε βάρος των συμφερόντων του λαού όπου και εάν βρίσκονται,δηλαδή στον πολιτικό κόσμο,στις δήθεν ανεξάρτητες Αρχές η στη διοίκηση και η τίμια και σε βάθος εκκαθάριση όλων των υποθέσεων που εκκρεμούν στα δικαστήρια και σχετίζονται με τις παράνομες δράσεις των τραπεζιτών ,των μεγαλοβιομηχάνων και μεγαλεμπόρων σε βάρος των πολιτών, αποτελούν μονόδρομο.Και οι δικαστές που δικάζουν στο όνομα του Ελληνικού λαού βρίσκονται τώρα μπροστά στις ευθύνες τους.Μαζί με τους πολιτικούς.

Ο λαός βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και το καθεστώς της σιωπής και της ανοχής που στηρίχτηκε στα κελεύσματα των εκάστοτε οικονομικά ισχυρών αποτελεί πλέον παρελθόν αφού τα πράγματα θα λέγονται πλέον με το όνομά τους μπροστά στα δικαστήρια ώστε να γνωρίζουν οι πολίτες τους πραγματικούς ενόχους της κατάρρευσης της χώρας και οι καταστάσεις που δημιουργήθηκαν θα αντιμετωπίζονται στο φως της ημέρας με κάθε αποφασιστικότητα.

Ένα είναι το σίγουρο : Ότι αυτοί που κυβερνάνε για λογαριασμό των Μεγάλων αφεντικών τους θα λογοδοτήσουν σύντομα στον απλό πολίτη που έχει αρχίσει να κάνει την οργή του αγώνα για την ανατροπή της υποδούλωσης του

Θοδωρή Τενέζο ήμασταν και θα είμαστε για πάντα μαζί σου

tsataki
Read more...

Apatty, η πιο όμορφη ιστορία (Λεφτά Υπάρχουν)

(κλικ πάνω του για μεγαλύτερη ανάλυση)
kourkouti
Read more...

Οι ασφαλίτες και οι αδέσποτες μπουνιές

γράφει ο Μικρός Φωκίων

Μεγάλη η πανελλαδική και εκπρόθεσμη απεργία για να μπλοκαριστεί από το εργατικό κίνημα ένα νομοσχέδιο που είχε ήδη ψηφιστεί την προηγούμενη μέρα.

Θα μου πεις ότι η απεργία είχε προγραμματιστεί από καιρό. Που να αλλάζεις τώρα τον προγραμματισμό των απεργών και να τους πεις ότι θα απεργήσουμε πριν την ψήφιση του νόμου, κατά την ημέρα της ψηφοφορίας (όπου οι απεργοί θα έχουν κυκλώσει την βουλή και όσοι θα ψήφιζαν ναι δεν θα τολμούσαν να βγουν από τον ναό της Δντκρατίας) και για όσο διάστημα χρειαστεί μέχρι να πέσει. Ή το κίνημα ή τα μέτρα.

Προφανώς οι εργατοπατέρες είχαν κανονίσει τίποτα δουλειές και δεν μπορούσαν να οργανώσουν απεργίες.

Ας κάνουμε υπομονή και η ΓΣΕΕ με μπροστάρη τον μεγάλο αγωνιστή Παναγόπουλο θα τσακίσει την κυβέρνηση με την επόμενη 24ωρη απεργία που θα οργανωθεί


για την επομένη της ψήφισης των επόμενων μέτρων.

Η διαδήλωση ήταν μεγάλη. Ο αριθμός αυτών που συμμετείχαν όμως διαφέρει ανάλογα με τον άνθρωπο που μετράει.

Άλλοι μιλούν για 70 χιλιάδες, άλλοι για 40 χιλιάδες και η αστυνομία μιλάει για 14 χιλιάδες.

Μην νομίζετε ότι η αστυνομία δεν ξέρει να μετράει. Απλά μέτρησε τους ασφαλίτες που έκαναν τις προβοκάτσιες και τους ασφαλίτες που χτυπούσαν διαδηλωτές.

Το νέο σύνθημα των αναρχικών πλέον έχει αλλάξει. Έχει γίνει Κουκουλοφόροι, γουρούνια, δολοφόνοι ή Μπάτσοι γουρούνια κουκουλοφόροι.

Έπεσε αρκετό ξύλο. Αστυνομικοί ασφαλίτες χτυπούσαν διαδηλωτές, αναρχικοί χτυπούσαν αστυνομικούς, μεσήλικες διαδηλωτές χτυπούσαν τον Χατζηδάκη και η οργή όπου νάναι θα χτυπήσει κόκκινο.

Αυτός ο Χατζηδάκης τελικά είναι η απόλυτη απόδειξη ότι οι πολιτικοί μας ζούνε σε έναν άλλο κόσμο. Χωρίς προβλήματα, γεμάτο μίζες και άνευ της απαίσιας μυρωδιάς του λαού.

Και καθώς φαίνεται δεν παρακολουθεί και ειδήσεις. Αλλιώς θα έβλεπε τι έπαθε στην Αγγλία η Καμίλα και ο δικός της και δεν θα βολτάριζε αμέριμνος ανάμεσα σε ανθρώπους που τους πνίγει η αδικία και η οργή.

Εκτός και αν είχε πάρει τις μετρητοίς αυτό που είχε πει ο Γιωργάκης, ότι θα τους πάρουν με τις πέτρες. Και αφού δεν είδε πέτρες τριγύρω προχώρησε αμέριμνος. Αλλά έλα που εκτός από τις πέτρες υπάρχουν και οι μπουνιές.

Προσοχή κυκλοφορούν αδέσποτες μπουνιές και ασφαλίτες.

Το ωραίο είναι η εξήγηση που έδωσε ο Αντώνης Σφουγγαράκης και η νέα Νέα Δημοκρατία. Ήταν προβοκάτσια λέει επειδή η ΝΔ έχει αντιμνημονιακή πολιτική.

Αντώνη κάτσε σε παρακαλώ. Μην λιποθυμήσεις με αυτό που θα μάθεις. Οι πολίτες δεν θεωρούν μόνο τον νεκροθάφτη Γιωργάκη ως υπεύθυνο. Αλλά όλους αυτούς που με τον τρόπο τους βοήθησαν στην εκτέλεση της Ελλάδας και των Ελλήνων.

Το φτύσιμο δεν είναι ψιχάλες. Φτύσιμο είναι.

Τώρα αρχίζει ο κόσμος να καταλαβαίνει που πάμε. Μόλις καταλάβει ότι θα τον έχουν φέρει στην απόλυτη απόγνωση χωρίς να υπάρχει κάποια ελπίδα βελτίωσης της ζωής του, όταν καταλάβει ότι του πήραν στην αρχή τα μέτρα για να μην χάσει την δουλειά του και τον μισθό του και στην συνέχεια του πήραν και την δουλειά και τον μισθό, όταν καταλάβει ότι το δούλεμα συνεχίζεται και η απόλυτη χρεοκοπία του θα είναι γεγονός… τότε δεν θα έχουν που να σταθούν.

Όλοι. Οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι – παπαγαλάκια, οι έχοντες και κατέχοντες.

Δύσκολα τα πράγματα. Ο Παπακωνσταντίνου μας διαβεβαίωσε ότι δεν θα επανέλθουμε στην δραχμή και ότι δεν κινδυνεύουν οι καταθέσεις.

Έτσι εξηγείται η τεράστια ουρά που είδα μπροστά σε μια τράπεζα. Γιατί πλέον έχουμε καταφέρει να κατανοούμε τι εννοεί ο υπουργός. Ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που λέει.

Μικρά Μεγάλα Εγκλήματα
Read more...

Γεώργιος Παπανδρέου: βόμβα αυτοκτονίας

by Carlos Latuff
Read more...

Μυστική συμφωνία με το ΔΝΤ για νέο δάνειο 65 δισ.

Διπλωματικός πυρετός άνευ προηγουμένου χαρακτήρισε την εβδομάδα που μόλις πέρασε, καθώς η Κυβέρνηση κινήθηκε σε δύο ταμπλό, παίζοντας τα... ρέστα της όσον αφορά στις «καυτές» διατάξεις για τα Εργασιακά και διασφαλίζοντας παράλληλα την αναχρηματοδότηση του χρέους από το ΔΝΤ μετά το 2013, στην περίπτωση που οι αγορές και οι Γερμανοί εξακολουθήσουν να παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια σε βάρος της Ευρωζώνης και κατ' επέκταση σε βάρος της Ελλάδας. Η παρτίδα... πόκερ για τον Γ. Παπανδρέου ξεκίνησε πριν καν πατήσει το πόδι του στην Αθήνα ο Ντομινίκ Στρος Καν, αφού ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην τρόικα Π. Τόμσεν είχε ρίξει από τις 23 Νοεμβρίου τη... ρουκέτα των συμπληρωματικών δανείων, εφόσον οι αγορές παραμείνουν εχθρικές για την Ελλάδα και μετά το 2013 (κάτι το οποίο θεωρείται σφόδρα αναμενόμενο, αφού το δημόσιο χρέος προβλέπεται να είναι 156% επί του ΑΕΠ) προκαλώντας την αμηχανία των εκπροσώπων της Κομισιόν και της ΕΚΤ, αλλά και τις αντιδράσεις κυρίως των Γερμανών που δεν έχουν καν χωνέψει την ιδέα της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής για το δάνειο των 110 δισ. ευρώ. Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την έλευση του γενικού διευθυντή του ΔΝΤ και πολύ περισσότερο κατά την ολιγόωρη παρουσία του στην Αθήνα, αυτό που θέλησαν να «κλειδώσουν» οι δύο πλευρές ήταν από τη μια πλευρά να «τρέξουν» ταχύτερα και πιο τολμηρά οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις έτσι ώστε ο Ν.Σ. Καν να έχει στα χέρια του ένα ισχυρό χαρτί όταν θα περάσει τη πρόταση για νέο δάνειο, ενώ από την ελληνική πλευρά επιδιώχθηκε η επίσημη ή έστω ημιεπίσημη δήλωση για νέο δάνειο, όταν κι εφόσον χρειαστεί.

65 δισ. με νέο Μνημόνιο
;

Οι πληροφορίες αναφέρουν, λοιπόν, ότι από τη στιγμή που ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ πήρε τις σχετικές διαβεβαιώσεις -εξ ου και η... πρεμούρα της Κυβέρνησης να περάσει με τη μορφή του κατεπείγοντος «πακέτο» τις αλλαγές στα εργασιακά και τις ΔΕΚΟ,


ενώ έπονται τα «κλειστά» επαγγέλματα και οι αλλαγές στη φορολογική διοίκηση- οι δύο πλευρές έδωσαν τα χέρια για συμπληρωματικό δάνειο που μπορεί να φτάσει στα 65 δισ. ευρώ, εφόσον διαπιστωθεί ότι οι αγορές παραμένουν «κλειστές» για την Ελλάδα το 2013 όταν τα κεφάλαια του Μνημονίου θα έχουν εξαντληθεί. Πρακτικά, βεβαίως, εφόσον προκριθεί αυτό το σχέδιο θα σημαίνει τη σύναψη νέου Μνημονίου με περαιτέρω ασφυκτικούς όρους που θα παρατείνουν την περίοδο σκληρής λιτότητας.

Ωστόσο, η συμφωνία δεν επεκτάθηκε στους όρους του συμπληρωματικού δανείου, κάτι που σημαίνει πολύ απλά ότι δεν έχει «κλειδώσει» ούτε το επιτόκιο ούτε βέβαια οι όροι υπό τους οποίους θα συναφθεί η νέα δανειακή σύμβαση, δεδομένου πως προσώρας δεν συμφωνεί ο ξενοδόχος, που στην περίπτωσή μας είναι η κυρία Μέρκελ.

Κι εδώ αρχίζει το... παράλληλο πόκερ που έχει να κάνει με τους Ευρωπαίους δανειστές μας, όπου τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα και εξαιρετικά πολύπλοκα, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι ισορροπίες παραμένουν εξαιρετικά εύθραυστες κυρίως λόγω της στάσης των Γερμανών. Επί της ουσίας, εδώ η ελληνική πλευρά έχει να κερδίσει όχι μια παρτίδα αλλά τουλάχιστον δύο, αφού ο καταρχήν στόχος παραμένει η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και μάλιστα με όρους ανάλογους με αυτούς της Ιρλανδίας, ήτοι 4ετή περίοδο χάριτος και 7ετή περίοδο αποπληρωμής αντί του 2+3 που ισχύει σήμερα. Στην παρούσα φάση, όπως φάνηκε από τις δηλώσεις του Ολι Ρεν, η Κυβέρνηση φαίνεται να έχει στο πλευρό της την Κομισιόν, η οποία με τη σειρά της ούτε να σκεφτεί δεν θέλει τυχόν αποσταθεροποίηση της Ευρωζώνης λόγω νέων προβλημάτων στην Ελλάδα. Κι αν αυτό φαίνεται πολύπλοκο, προσθέστε το γεγονός ότι η Γερμανία με τους δορυφόρους της (Αυστριακούς, Σκανδιναβούς, Ολλανδούς) ορέγεται μια Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, ήτοι του ισχυρού Βορρά και του αδύναμου Νότου, προωθώντας ένα μηχανισμό σταθερότητας κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της.

Εδώ ακριβώς ξεκινά η δεύτερη παρτίδα με τους Ευρωπαίους, αφού ακόμα κι αν περάσει από τις Συμπληγάδες της Μέρκελ η επιμήκυνση, φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο να γίνει αποδεκτή η ιδέα για συμπληρωματικό δάνειο στην Ελλάδα, όταν κι αν το ΔΝΤ χρειαστεί να βάλει εκ νέου το χέρι στην τσέπη. Επί της ουσίας, αυτό που ακούγεται έντονα στους διαδρόμους των Βρυξελλών είναι ότι εάν η Ελλάδα δεν μπορέσει να καλύψει τις δανειακές της ανάγκες μετά το Μνημόνιο, θα πρέπει να ενταχθεί στο Νέο Μηχανισμό Σταθερότητας και να αντλήσει από εκεί κεφάλαια με τους όρους που θα έχουν «κλειδώσει» στο Συμβούλιο Κορυφής της 17ης Δεκεμβρίου. Και για να μην ξεχνιόμαστε, ένας από τους όρους λειτουργίας του Μηχανισμού είναι η ελεγχόμενη χρεοκοπία του κράτους- μέλους.

Μαλλιά κουβάρια Κατσέλη-Ντερούζ

Το ενδεχόμενο συμπληρωματικού δανείου δεν είναι το μοναδικό σημείο διαφωνίας μεταξύ των μελών της τρόικας, αφού μπορεί ΔΝΤ και Κομισιόν να ζητάνε επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών -που είναι άλλωστε κάτι αυτονόητο- αλλά ο τρόπος προσέγγισης είναι μάλλον διαφορετικός. Το πιο χαρακτηριστικό είναι ίσως το πεδίο των εργασιακών σχέσεων, αφού το ΔΝΤ -όπως προέκυψε από τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις του Π. Τόμσεν με την ελληνική πλευρά- ζητάει μεν τη μείωση των μισθών και στον ιδιωτικό τομέα ως... φάρμακο για την έλλειψη ανταγωνιστικότητας, αλλά δεν έχει σοβαρές αντιρρήσεις για αυτορρύθμιση μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, όπως άλλωστε έγινε με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Αντιθέτως, οι Κοινοτικοί επιμένουν στο ότι οι επιχειρησιακές συμβάσεις πρέπει να υπερισχύουν των κλαδικών άνευ όρων κι ότι οι κλαδικές δεν μπορούν να επεκτείνονται σε όσους δεν εκπροσωπούνται στις διαπραγματεύσεις, με τις πληροφορίες να αναφέρουν, μάλιστα, πως στην πρόσφατη «επίσκεψη» της τρόικας, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν Σ. Ντερούζ λίγο έλειψε να έρθει στα χέρια με τη Λ. Κατσέλη.

Σε αυτό που συμφωνούν ΔΝΤ και Κομισιόν είναι ότι απαιτείται... αναδόμηση του ξεχαρβαλωμένου φοροελεγκτικού μηχανισμού και είναι κάτι που κατέστησε σαφές ο Ο. Ρεν στον Γ. Παπακωνσταντίνου, αλλά και στον Γ. Παπανδρέου στις κατ' ιδίαν επαφές που είχαν, αφού παρά τις συνεχείς συστάσεις και τις σχετικές δεσμεύσεις της ελληνικής πλευράς το πρόβλημα της αναποτελεσματικότητας παραμένει άλυτο.

Στο νοσοκομείο με 5 ευρώ!

Ο μεγάλος... χαμός αναμένεται να γίνει, πάντως, στο τομέα της Υγείας, αφού η τρόικα θεωρεί ότι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πληγή για τον προϋπολογισμό, μετά το Ασφαλιστικό σύστημα. Αυτό που προκαλεί σοκ είναι ότι σύμφωνα με τις προβλέψεις του Επικαιροποιημένου Μνημονίου οι δαπάνες υγείας θα πρέπει να διατηρούνται εφεξής κάτω από το 6% του ΑΕΠ, ενώ ειδικά στις φαρμακευτικές δαπάνες θα πρέπει να εξοικονομηθούν τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2010! Και για να μην τρέφει κανείς ψευδαισθήσεις για τις διαθέσεις και προθέσεις της τρόικας, επισημαίνεται ότι εφόσον δεν αποδώσουν τα μέτρα που προβλέπει ήδη το Μνημόνιο θα πρέπει να ληφθούν πρόσθετα!

Το... κερασάκι στην τούρτα είναι η αύξηση στα 5 ευρώ του εισιτηρίου για τα εξωτερικά ιατρεία, με επέκταση μάλιστα της σχετικής χρέωσης στις περιπτώσεις όπου γίνονται... αδικαιολόγητες επισκέψεις στα επείγοντα περιστατικά, ενώ όπως όλα δείχνουν πάμε σε ριζική ανατροπή όσων γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, αφού μέχρι το τέλος του Μαΐου ειδική επιτροπή θα πρέπει να παραδώσει στην τρόικα έκθεση για τη συνολική μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας, που δεν περιορίζεται στο δημόσιο αλλά και στην ιδιωτική συμμετοχή!!!


Γιώργος Πορφύρης/span>
apokalypseis
Read more...

«Ο Γεωργάτος θα έπρεπε να έχει εκατό χέρια για να κάνει όσα του αποδίδουν οι αστυνομικοί ταυτόχρονα»

image by Carlos Latuff
Επτά μήνες έχουν περάσει από τη σύλληψη του Γεράσιμου Γεωργάτου στην πορεία αλληλεγγύης για τον Στόλο της Ελευθερίας, και η υπόθεσή του εκκρεμεί ακόμη, καθώς η δίκη του, που είχε οριστεί για την προηγούμενη Πέμπτη, έλαβε μία ακόμη αναβολή. Ο δικηγόρος του, Κώστας Παπαδάκης, μίλησε στο tvxs.gr για τις κατηγορίες εναντίον του, υποστηρίζοντας πως ο Γεράσιμος «θα έπρεπε να έχει εκατό χέρια για να κάνει όσα του αποδίδονται ταυτόχρονα».
της Φανής Παρλή

Στις 31 Μαΐου 2010, ο Στόλος της Ελευθερίας επιχειρούσε να σπάσει τον παράνομο αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας, όταν δέχθηκε δολοφονική επίθεση από το ισραηλινό ναυτικό, με θύματα εννιά πολίτες. Την ίδια μέρα, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα μέλη του Στόλου, έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ στην Αθήνα, η οποία αντιμετωπίστηκε με σκληρή καταστολή. Όπως περιγράφει ο κ. Παπαδάκης,

οι μοτοσυκλετιστές της ομάδας ΔΙΑΣ επιτέθηκαν στους διαδηλωτές. Κάνοντας εκτεταμένη ρίψη χημικών τους ανάγκασαν να διασκορπιστούν, ενώ παράλληλα «χτυπήσαν πολύ κόσμο, μεταξύ των οποίων και τον Γεράσιμο Γεωργάτο». «Έχει κακοποιηθεί βάναυσα, όπως προκύπτει και από πιστοποιητικό του νοσοκομείου Ερυθρός Σταυρός, στο οποίο διακομίστηκε ενώ ήταν κρατούμενος, γιατί ήταν ματωμένος και χτυπημένος», προσθέτει ο κ. Παπαδάκης.

Ο Γεράσιμος συνελήφθη εκείνη την ημέρα, κατηγορούμενος για «αντίσταση κατά της αρχής, διατάραξη της ειρήνης, επικίνδυνη σωματική βλάβη κατά αστυνομικού και άρνηση να δώσει δαχτυλικά αποτυπώματα». Οι κατηγορίες στηρίζονται μόνον σε μαρτυρίες αστυνομικών. Πρόκειται για πλημμελήματα, «αλλά είναι βαριά πλημμελήματα –δηλαδή, αν τα πάρουν τοις μετρητοίς, θα καταδικαστεί σε τρία με τέσσερα χρόνια», σχολιάζει ο κ. Παπαδάκης.

Ο ίδιος ο Γεράσιμος αρνείται τις κατηγορίες και δηλώνει, μέσω του δικηγόρου του, ότι «προσπάθησε να σώσει έναν άλλο διαδηλωτή, τον οποίο χτυπούσε άσκοπα ένας αστυνομικός. Τότε τον έπιασαν, χτυπώντας τον δύο-τρεις αστυνομικοί μαζί». Ο κ. Παπαδάκης αναφέρει ότι υπάρχουν φωτογραφίες και πολλοί μάρτυρες, τόσο διαδηλωτές όσο και διερχόμενοι, οι οποίοι επιβεβαιώνουν την αθωότητα του Γεράσιμου Γεωργάτου.

Όσον αφορά στις μαρτυρίες των αστυνομικών, ο κ. Παπαδάκης σχολιάζει ότι «υπάρχουν αστειότητες και αντιφάσεις από τους αστυνομικούς. Ένας έχει φτάσει να γράψει ότι ο Γεράσιμος τον δάγκωσε και τον τραυμάτισε στον ώμο και στο χέρι, τη στιγμή που φοράνε μία πανοπλία που δεν μπορεί να την δαγκώσει ούτε καρχαρίας, όχι άνθρωπος. Άλλος αστυνομικός έλεγε ότι ο Γεράσιμος πέταγε πέτρες, άλλος ότι έπαιζε ξύλο, άλλος ότι πετούσε μάρμαρα, άλλος ότι κλωτσούσε... Θα έπρεπε να έχει εκατό χέρια για να κάνει όσα του αποδίδονται ταυτόχρονα» τονίζει.

tvxs μέσω thepressproject
Read more...

Σενάριο… Αργεντινής μέσα στο ’11 τρέμει το ΔΝΤ!

Έντονη είναι η ανησυχία στους κόλπους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ότι το 2011, δηλαδή πολύ πριν η χώρα «δοκιμαστεί» στις αγορές, ή απολαύσει τα ευεργετήματα της επιμήκυνσης του δανείου των 110 δις. ευρώ, η Ελλάδα θα διολισθήσει σε βαριά ύφεση και κοινωνική αναταραχή, που θα παραπέμπει ευθέως στις τραγικές εξελίξεις του 2001 στην Αργεντινή.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες του “S10”, στο ΔΝΤ εκτιμούν ανεπίσημα, ότι το 2011 η ύφεση θα ξεπεράσει αρκετά ακόμη και τις αναθεωρημένες προς το χειρότερο τελευταίες προβλέψεις του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, καθώς τόσο οι επενδύσεις, όσο και η εξωτερική ζήτηση, από όπου προσδοκά το Ταμείο να βρει στήριξη η οικονομία στην πτώση της, είναι πολύ πιθανό να απογοητεύσουν. Αν το ποσοστό συρρίκνωσης, ύστερα από δύο χρόνια ύφεσης, κινηθεί προς το 4%, έναντι του 3% που περιμένει η κυβέρνηση, η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων θα καταστεί αδύνατη, η ανοχή της κοινωνίας στο τριετές οικονομικό πρόγραμμα θα «εξατμισθεί» και η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με αναταραχή, φοβούνται στο ΔΝΤ.

Οι φόβοι αυτοί «στοιχειώνουν» και τις αγορές,


όπου χθες το κόστος ασφάλισης ελληνικών ομολόγων έναντι του κινδύνου στάσης πληρωμών με CDS εκτινάχθηκε στις 917 μονάδες βάσης, την ώρα που το αντίστοιχο ασφάλιστρο για τα χρεόγραφα της Αργεντινής διαμορφωνόταν στις 640 μονάδες. Με απόδοση 11,69%, τα δεκαετή ομόλογα της Ελλάδας, όπως επισημαίνεται σε ανάλυση του “Bloomberg”, αφήνουν πίσω τους κατά 4% το κόστος δανεισμού της… Τζαμάικα, που βρίσκεται τεχνικά σε πτώχευση από τον Ιανουάριο, καθώς προχώρησε σε αναδιάρθρωση του χρέους της σε τοπικό νόμισμα!

Ο Αμερικανός διαχειριστής κεφαλαίων Τζόναθαν Μπάιντερ, που έγινε διάσημος στους επενδυτικούς κύκλους όταν προέβλεψε τη χρεοκοπία της Αργεντινής και πρόλαβε έγκαιρα να πουλήσει τα ομόλογα που κατείχαν πελάτες του, δηλώνει στο “Bloomberg” ότι περιμένει τουλάχιστον μία αναδιάρθρωση χρέους στην Ευρωζώνη το 2011, «φωτογραφίζοντας» την Ελλάδα, ενώ αποκαλύπτει ότι αγοράζει μανιωδώς CDS ομολόγων της περιφέρειας της Ευρωζώνης, προσβλέποντας σε μεγάλα κέρδη από κάποια αναδιάρθρωση χρέους.

Ο Ντομίνγκο Καβάλο, ο υπουργός Οικονομικών που παραιτήθηκε, αφού ανακοίνωσε τον Δεκέμβριο του 2001 την πτώχευση της Αργεντινής, δήλωσε χθες ότι το ΔΝΤ και η Ε.Ε. πρέπει άμεσα να προχωρήσουν στην αγορά όλου του χρέους της Ελλάδας και της Ιρλανδίας στις τρέχουσες τιμές αγοράς, για να προχωρήσει μια «ήπια» αναδιάρθρωση χρέους.

Σε αντίθετη περίπτωση, προειδοποίησε, το ευρώ δεν θα διαλυθεί, αλλά οι κάτοχοι κρατικών ομολόγων και οι δανειστές των τραπεζών των ασθενέστερων οικονομιών θα υποστούν «κούρεμα». «Αν δεν κάνουν κάτι επιπρόσθετο με πιο μεγάλη ταχύτητα, η κρίση θα κλονίσει τις κυβερνήσεις των χωρών της περιφέρειας, γιατί οι λαοί δεν θα μπορούν να αντέξουν τον αποπληθωρισμό και την ύφεση που συνοδεύει τη δημοσιονομική προσαρμογή», τόνισε ο Καβάλο, ένας πολιτικός που αν μη τι άλλο γνωρίζει από πρώτο χέρι την ατυχή κατάληξη ενός από τα σημαντικότερα προγράμματα σταθεροποίησης που εφάρμοσε το ΔΝΤ, με τραγική κατάληξη, στην ιστορία του.

Η αγωνία του Ντομινίκ

Μια αποκωδικοποίηση των δηλώσεων του επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν, στη χθεσινή του επίσκεψη-αστραπή στην Ελλάδα, δείχνει καθαρά τη… σύγχυση που έχει προκαλέσει στους κύκλους του Ταμείου το ενδεχόμενο αποτυχίας του ελληνικού προγράμματος, που αποτελεί πιλότο για τις πρωτοφανείς ιστορικά παρεμβάσεις του Ταμείου στην Ευρωζώνη. Ο Γάλλος πολιτικός έχει ένα λόγο παραπάνω να ανησυχεί, καθώς αν η Ελλάδα «σκάσει» στα χέρια του το 2011, «βυθίζεται» αμέσως και η πολλά υποσχόμενη υποψηφιότητά του για τις επόμενες προεδρικές εκλογές στην Γαλλία.

«Το πρόβλημα είναι ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη», δήλωσε στους δημοσιογράφους ο Στρος Καν, υπογραμμίζοντας με τον τρόπο αυτό την ανάγκη να βγει η χώρα από την ύφεση, για να αποφύγει την επισημοποίηση της χρεοκοπίας. Ο «αναπτυξιακός» κ. Στρος Καν ξεχνά, βέβαια, ότι με τις παραινέσεις του ΔΝΤ η Ελλάδα εφαρμόζει το σκληρότερο πρόγραμμα λιτότητας που έχει τεθεί σε εφαρμογή σε χώρα του ΟΟΣΑ εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια, με συνέπεια, βέβαια, η θεραπεία-σοκ να αφήνει πίσω της «καμένη γη» στην πραγματική οικονομία και να εντείνει το πρόβλημα υπερχρέωσης της χώρας.

Σε μια ιδιαίτερα εύστοχη ανάλυσή του, πριν από μερικούς μήνες, ο Λουίτζι Σπεράντσα, οικονομολόγος της BNP Paribas διαπίστωνε, ότι το ελληνικό πρόγραμμα σταθεροποίησης είναι με διαφορά το σκληρότερο από τα 22 προγράμματα λιτότητας που έχουν εφαρμοσθεί από δυτικές κυβερνήσεις από το 1978. Ακόμη και στη Σουηδία και την Δανία, όπου εφαρμόσθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 τα δύο πιο φιλόδοξα προγράμματα σταθεροποίησης όλων των εποχών, η μείωση των ελλειμμάτων σε μια τριετία ήταν 7,8% και 8,7% αντίστοιχα. Στην Ελλάδα, έχει προγραμματισθεί μείωση κατά σχεδόν 12,5% του ΑΕΠ!

Βλέποντας αυτές τις δυσκολίες, ο Στρος Καν θέλησε να εμφανίσει χθες το «αναπτυξιακό» του πρόσωπο, χωρίς να παρουσιάζει όμως ιδιαίτερα πειστικά επιχειρήματα για το πώς ακριβώς θα δημιουργηθεί ανάπτυξη, σε μια οικονομία που έχει τοποθετηθεί σε κλίνη του Προκρούστη, για να πετύχει ένα…. παγκόσμιο ρεκόρ μείωσης ελλείμματος.

Μιλώντας στους βουλευτές της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων, όπου η πρόεδρος Β. Παπανδρέου εύστοχα του επισήμανε ότι το πρόγραμμα του ΔΝΤ για την Ελλάδα δεν βγαίνει, ο Στρος Καν δεν έκρυψε την ανησυχία του για τις δημοσιονομικές εξελίξεις, παρότι ανέφερε ότι σε γενικές γραμμές ως τώρα οι στόχοι επιτυγχάνονται. «Για το 2011 εξακολουθεί να είναι δύσκολη η επίτευξη των στόχων και αυτό σχετίζεται με το γεγονός, ότι οι δαπάνες συνεχίζονται, σε ένα καθεστώς περιορισμένων ελέγχων, επειδή το σύστημα είναι έτσι δομημένο, ώστε να περιορίζει τη δυνατότητα ελέγχου», τόνισε ο Στρος Καν.

Αυτή η δήλωση έχει πολλαπλές αναγνώσεις. Πέρα από μια προτροπή δημοσιονομικής εξυγίανσης, όπως φαίνεται εκ πρώτης όψεως, είναι και μια πρώτης τάξεως υπεκφυγή, σε περίπτωση που αποτύχει το πρόγραμμα του ΔΝΤ στην Ελλάδα: «δεν φταίμε εμείς, φταίνε οι Έλληνες, που δεν κατάφεραν να περιορίσουν τις σπατάλες τους», θα μπορούσε να είναι μερικούς μήνες αργότερα η βασική γραμμή «απολογίας» του επικεφαλής του ΔΝΤ, αν «στραβώσει» η εφαρμογή του προγράμματος.

Ο Γάλλος πολιτικός ξένισε αρκετούς με τις έντονα πολιτικές παρεμβάσεις του στα ελληνικά πράγματα, τις προτροπές του να υποστηριχθεί η κυβέρνηση από όλο το πολιτικό σύστημα και τις σχεδόν απροκάλυπτες λοιδορίες που επιφύλαξε στην αξιωματική αντιπολίτευση, επειδή εξακολουθεί να «αντιπολιτεύεται» το μνημόνιο. Αυτές οι παρεμβάσεις υποστήριξης της κυβέρνησης, που βέβαια έχουν μεγάλες πιθανότητες να προκαλέσουν τα ακριβώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα στην ελληνική κοινή γνώμη, προδίδουν την αγωνία του Ταμείου, για τον κίνδυνο να επαληθευθούν οι προφητείες του πρώην υπουργού Οικονομικών της Αργεντινής, περί αναταραχής που θα προκαλέσουν τα μέτρα λιτότητας.

Στους κυβερνητικούς κύκλους της Αθήνας, πάντως, τα καλά λόγια του επικεφαλής του ΔΝΤ δεν ήταν αρκετά για να μετριάσουν την ανησυχία, ενόψει της επικείμενης αστραπιαίας επίθεσης στις ΔΕΚΟ, με νομοσχέδιο που θα «τσεκουρώσει» οριζόντια τις αμοιβές, με συγκεκριμένα πλαφόν για μισθούς και πρόσθετες αποδοχές και στις 52 δημόσιες επιχειρήσεις, που περιλαμβάνονται πλέον στον προϋπολογισμό. Το υπουργείο Οικονομικών επιχειρεί με αυτό τον τρόπο να κλείσει πολύ γρήγορα το πιο δύσκολο μέτωπο του 2011, ώστε να έχει πιθανότητες εφαρμογής του «καυτού» προϋπολογισμού τους επόμενους μήνες.

Όμως, πολλά κυβερνητικά στελέχη φοβούνται, ότι αυτή η σύγκρουση με τα συνδικάτα που αποτελούν την «ψυχή του ΠΑΣΟΚ» θα εξασθενίσει σοβαρά την υποστήριξη στην ακολουθούμενη οικονομική πολιτική, ενώ η επικείμενη συμπίεση των αμοιβών στο σύνολο του ιδιωτικού τομέα, με το νόμο για τις επιχειρησιακές συμβάσεις, ίσως αποδειχθεί ότι θα αποτελέσει τη σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι της δυσφορίας…

sofokleous10
Read more...

Μικρές εξηγήσεις για την κουλτούρα των φοιτητών στη Βρετανία και τα δίδακτρα

Aναδημοσίευση από το www.digital-era.org/blog
της Σοφίας Γκιούσου

Υπάρχουν κάποια πράγματα που ακόμα και τόσα χρόνια μετά δεν τα καταλαβαίνω όσον αφορά τη Βρετανική κουλτούρα. Καταλαβαίνω αρκετά όμως και για τη Βρετανία και ειδικότερα για το Λονδίνο, οπότε ίσως μπορώ να βοηθήσω λίγο διότι νομίζω ότι στην Ελλάδα κάποιοι δημοσιογράφοι, αναλυτές και bloggers κρίνουν κάπως εξ ιδίων, πράγμα που δε βοηθάει να καταλάβουμε τί γίνεται στη Βρετανία.

Σαφώς οι πληροφορίες που δίνω έχουν και το προσωπικό μου bias, διορθώσεις και different points of view στα σχόλια θα εκτιμηθούν.



ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ


Η ιστορία ξεκινάει από το Browne Review of Higher Education Funding and Student Finance. Μια από τις συστάσεις της αρχής της αναθεώρησης ήταν η κατάργηση του ανωτάτου ορίου για τα δίδακτρα.

Στις μετέπειτα προτάσεις της κυβέρνησης υπήρξαν σημαντικές αλλαγές από τις συστάσεις Browne. Το ανώτατο όριο τα δίδακτρα θα παραμείνει και τα πανεπιστήμια θα επιτρέπετεαι μόνον να χρεώνουν μεταξύ £ 6.000 και £9.000.

Χτες λοιπόν…
η Βουλή (House of Commons) συζήτησε το θέμα της χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και των διδάκτρων, την Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου. Οι βουλευτές καλούνται να εγκρίνουν προτάσεις της κυβέρνησης για την αλλαγή του συστήματος χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και τη χρηματοδότηση των φοιτητών.
(κλικ για πληροφορίες, βίντεο από τη συνεδρίαση, background κλπ)

Χρήσιμα:
Briefing note για τους βουλευτές σχετικά με το θέμα:

* Library briefing note: The Government’s proposals on higher education funding
* Library briefing note: Changes to higher education funding and student support from 2012/13

Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν αμέσως μόλις ανακοινώθηκαν οι προτάσεις της κυβέρνησης που περιλαμβάνουν και κατάργηση του EMA (βλέπε παραπάτω). Επίσης η κυβέρνηση δημιουργεί ένα σύστημα δανείων όπου τα δίδακτρα θα αποπληρώνονται μόλις ο εργαζόμενος αρχίσει να κερδίζει πάνω από ένα συγκεκριμένο όριο (£21.000 λίρες το έτος). Η αποπληρωμή θα αυξάνεται εν συνεχεία περιοδικά ώστε να αντικατοπτρίζει τις αποδοχές. Η αποπληρωμή θα είναι 9% του εισοδήματος και όλες τις εκκρεμείς αποπληρωμές θα διαγραφούν μετά από 30 χρόνια.

Πάμε τώρα στα υπόλοιπα, που είναι δικές μου παρατηρήσεις.

Έχω γράψει ήδη:

* Τί έμαθα από το BBC για την διαδήλωση των φοιτητών (και μια μικρή δική μου σημείωση)
* Εδώ Λονδίνο: Η διαδήλωση των φοιτητών στην Trafalgar Square

ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ: ΤΑ ΓΕΝΙΚΑ

Όσο περνάνε οι μέρες βέβαια οι διαδηλωτές μαθαίνουν. Αφού τους χώσανε με την τεχνική kettling σε ένα σημείο και δεν τους αφήνανε να κάνουν ρούπι αλλάξαν την τακτική τους.

Μικρές μικρές παρέες κινούνται μέσα στην πόλη, αλλάζουν το δρόμο της πορείας, ανεβάζουν τα δικά τους οδοφράγματα, σπάνε τζάμια και φεύγουν. Κλεφτοπόλεμος.

Από αυτό μέχρι τις κραυγές περί επανάσταση η απόσταση είναι ολίγον μεγάλη.

Επίσης από τα δακρυγόνα και τις ζαρντινιέρες της Ελλάδας μέχρι τις δυο τρεις με τη ράβδο που τρώνε στο Λονδίνο η απόσταση είναι ΤΡΑΓΙΚΗ. Το να κατηγορείς την αστυνομία του Λονδίνου για βία που εξισώνεται με τη βία της Ελληνικής Αστυνομίας μάλλον δείχνει ότι δε σε έχει δείρει Έλληνας μπάτσος ποτέ.

ΤΟ ΤΑΞΙΚΟ

Οι ταξικές διαφορές στη Βρετανία δεν είναι κάτι γενικό. Είναι απτό πρόβλημα και υπαρκτό. Η κινητικότητα μεταξύ των τάξεων είναι εξαιρετικά δύσκολη και η εκπαίδευση είναι μία από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που έχουν να αντιμετωπήσουν όσοι ανήκουν σε φτωχότερες τάξεις.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Το πρόβλημα μέχρι σήμερα ΔΕΝ ήταν τα δίδακτρα αλλά μία ολόκληρη πορεία ζωής (σχολεία κακής ποιότητας, πρότυπα, οικονομική κατάσταση, συμμετοχή των γονέων ή όχι κλπ) και κατεστημένου (σύστημα αιτήσεων στα ‘καλά’ πανεπιστήμια, discrimination ανάλογα με το σχολείο/ περιοχή κλπ) που πολύ σπάνια οδηγούσε στο πανεπιστήμιο.

Μία σημείωση εδώ για να υπάρχει συνεννόηση. Το να ανήκεις στην εργατική τάξη στη βρετανία θεωρείται badge of honour. Η ίδια η κουλτούρα της εργατικής τάξης είναι πολύ δύσκολο να κατανοηθεί αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι
* η εργατική τάξη ΔΕΝ θέλει να μετακινηθεί
ή
* η εργατική τάξη ΔΕΝ μπορεί να μετακινηθεί και άρα έχει πεισθεί με τα χρόνια ότι δεν θέλει.

Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Εξαιρετικά λίγοι από την εργατική τάξη στην ανώτατη εκπαίδευση.

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ‘Η ΕΜΠΟΡΙΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ;

Enter το Education Maintenance Allowance (EMA) – χρήματα (περίπου 30 λίρες την εβδομάδα) για όσους μαθητές συνέχιζαν την εκπαίδευση τους στο κολλέγιο.

(Αχέμ. Σημείωση. Στην Αγγλία πάμε “γυμνάσιο” – κολλέγιο – πανεπιστήμιο. Η υποχρεωτική εκπαίδευση είναι μέχρι τα 16 περίπου. Μετά πας κολλέγιο αν θες).

Με την κατάργηση του ΕΜΑ οι διαδηλωτές από τις φτωχές περιοχές του Λονδίνο δήλωναν στα MME ότι τίποτα πλέον δε μπορεί να τους κρατήσει στο εκπαιδευτικό σύστημα. Ο πιτσιρικάς με το μαντήλι στο πρόσωπο είπε στον δημοσιογράφο ότι το ΕΜΑ τους βοηθάει να συνεχίσουν στο κολλέγιο και ότι χωρίς αυτό γιατί να μην αρχίσουν να πουλάνε ναρκωτικά;

Η δική μου ηθική βρίσκει το argument γελοίο. 30 λιράκια την εβδομάδα δε σε σταματάνε από το να γίνεις έμπορος ναρκωτικών. Πλην όμως κάποια βοήθεια τη δίνουν.

Να το δούμε πιο στυγνά; Ο αριθμός των φοιτητών από την εργατική τάξη σε πανεπιστήμια που θα μπορούσαν να χρεώσουν £9.000 λίρες το έτος είναι τόσο απειροελάχιστος που πολιτικά είναι αμελητέος. Στυγνό, ξεδιάντροπο, όπως θες πες το αλλά it’s a numbers game. Δε λέω ότι συμφωνώ αλλά μπορείς να καταλάβεις πώς θα μπορούσε να το σκεφτεί αυτός που αποφάσιζε να ψηφίσει ναι ή όχι στη Βουλή.

Ουσιαστικά ένα από τα πιο πιθανά σενάρια για την εργατική τάξη είναι ότι θα εξαφανιστούν πλήρως από την ανώτατη εκπαίδευση – ή θα γίνουμε Αμερική και θα υπάρχουν μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις.

ΜΕΣΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Πέρα από το μεγάλο πρόβλημα της εργατικής τάξης η μεγάλη αδικία τελείται (όπως γίνεται συνήθως στη Βρετανία) εναντίον της μέσης τάξης. Άνθρωποι με σπιτάκι που αποπληρώνουν, με δουλίτσες, με κανα δυο παιδιά και με έξοδα. Σα να λέμε μικρομεσαίοι στην Ελλάδα με δάνειο κατοικίας. Κατάλαβες.

Η μεσαία τάξη θα πάει πανεπιστήμιο. Η διαφορά πιθανότητα θα είναι στο τί πτυχία θα διαλέξουν. Αν υποθέσουμε ότι για 3 χρόνια πανεπιστημίου θα έχουν μόνο για δίδακτρα ένα χρέος £18.000 κατά μέσο όρο μόλις στα 21 τους χρόνια μπορούμε με κάποια ασφάλεια να υποθέσουμε ότι οι αιτήσεις για φιλοσοφία δεν θα ανέβουν και πολύ εκτός αν το δεύτερο βήμα προς επαγγελματική αποκατάσταση είναι η δικηγορία (το σύστημα δε λειτουργεί το ίδιο με το Ελληνικό εδώ, δεν χρειάζεται να σπουδάσεις νομική για να γίνεις δικηγόρος).

PART TIME ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Μία μερίδα φοιτητών που κανένας σχεδόν δεν σκέφτεται είναι όσοι εργάζονται και πάνε πανεπιστήμιο part -time. Για αυτούς τους φοιτητές (τέτοια είμαι κι εγώ) δεν ισχύει ΚΑΝΕΝΑ ελαφρυντικό/ έκπτωση ή οτιδήποτε. Είσαι υποχρεωμένος να πληρώνεις δίδακτρα χωρίς φοροαπαλλαγές, εφόσον εργάζεσαι.

Να σου το πω από τώρα. Με δουλειά στο Λονδίνο και μετά από Bachelor και Master και πάλι βγήκα με χρέος. Που το πληρώνω. Αν τα δίδακτρα μου ήταν μόνο για το Bachelor £6000 το έτος δεν υπήρχε ΚΑΜΙΑ περίπτωση να μπορώ να τα πληρώσω, εκτός αν έκαμα και καμια βιζιτούλα. Το Master ήταν περίπου £4.500 το έτος (για δύο χρόνια) και ζορίστηκα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.

Στο μέλλον σκούρα τα βλέπω τα πράγματα.

ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΜΕΡΙΚΑ;

Δύσκολο. Τα Βρετανικά πανεπιστήμια έχουν πολύ ιδιαίτερο τρόπο λειτουργίας. Η πολιτική της κυβέρνησης μου κάνει περισσότερο για social engineering παρά για προσπάθεια αναπτέρωσης της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.

ANARCHY IN THE UK;

Γελάω πάρα πολύ όταν διαβάζω ότι πρόκειται περί επαναστάσεως, θα γίνει χαμός, πήραν τα Αγγλάκια μαθήματα από Ελλάδα και άλλα τέτοια.

Δε θέλω να σας απογοητεύσω αλλά εγώ εργάζομαι στο κέντρο και για να δω πορεία πρέπει να την ψάξω. Για την πλειοψηφία των Λονδρέζων οι διαδηλώσεις είναι απλά μία ενόχληση που ουσιαστικά ούτε που τη βλέπουν.

Δεν μιλάμε για ανθρώπουν που ζητούν δωρεάν εκπαίδευση, ελευθερία, ευκαιρίες και τέτοια. Μιλάμε για ανθρώπους που διαμαρτύρονται ΜΕΣΑ από το σύστημα απλά για να λειτουργεί ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ το σύστημα. Δηλαδή να πληρώνουν λιγότερα. Δεν το λέω για κακό αλλά σκεφτείτε το λίγο πριν σας πείσουν οι ιστορίες περί επανάσταση.

Την αναρχία δε τη βλέπω – για φέτος τουλάχιστον.

ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ όμως που θα βρεθούν στο δρόμο 400.000 άτομα χωρίς δουλειά, το ξανασυζητάμε.

digital-era.org
Read more...

ΑΠΕΙΛΗ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Ο κίνδυνος της τοποθέτησης των αδύναμων κοινωνικών ομάδων σε αντίπαλα, εχθρικά στρατόπεδα, μέσω του έντεχνου επηρεασμού της κοινής γνώμης
Aναδημοσίευση από το casss.gr

Όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο κείμενο μας (Οι μνηστήρες της Ευρώπης), ο στόχος του ΔΝΤ φαίνεται να είναι:

(α) η υποδούλωση των χωρών-πελατών του, δια μέσου της εγκατάστασης μίας σκιώδους εξουσίας (ειδικά στα εκάστοτε υπουργεία οικονομικών),

(β) η πλουσιοπάροχη αμοιβή του (δεν πληρώνουμε μόνο τόκους, αλλά και υψηλές «αποδοχές» στο ΔΝΤ, για τις «υπηρεσίες» που μας προσφέρει),

(γ) η λεηλασία των κερδοφόρων δημοσίων επιχειρήσεων, από Το Καρτέλ, τις πολυεθνικές-εντολοδόχους του, καθώς επίσης

(δ) η κερδοφόρα εγκατάσταση των ξένων εταιρειών - σε χώρες που «επιβάλλει» το ίδιο αφενός μεν μία εκτεταμένη φοροαποφυγή, αφετέρου δε μία τεράστια «συμπίεση» των αμοιβών των εργαζομένων, η οποία καταλήγει στην εξαθλίωση της πλειοψηφίας τους.

Φυσικά, το διεθνές νομισματικό ταμείο είναι πλήρως οργανωμένο, ενώ έχει την ικανότητα «χειρισμού» της κοινής γνώμης - δια μέσου της «χειραγώγησης» κάποιων ΜΜΕ,



ορισμένων «επιφανών» συνδικαλιστών και γενικότερα των περισσοτέρων από αυτούς που εκπροσωπούν τους ονομαζόμενους «κοινωνικούς εταίρους». Ακριβώς για το λόγο αυτό «επιλέγει», πριν ακόμη εισβάλλει σε κάποια χώρα, την «εγκατάσταση» σοσιαλιστικών καθεστώτων - τα οποία συνήθως έχουν στις «τάξεις» τους, μέλη τους δηλαδή, τις ανώτατες ηγεσίες των κυριοτέρων συνδικαλιστικών οργανώσεων (ΓΣΕΕ κλπ).

Όσον αφορά τώρα τους υπόλοιπους συνδικαλιστές, αυτούς δηλαδή που δεν είναι εντός των «πλαισίων επιρροής» του υφιστάμενου καθεστώτος, ακολουθείται συνήθως η μέθοδος της «διαπόμπευσης» - ο εξευτελισμός τους καλύτερα, απέναντι στην «κοινή γνώμη», με την «καλυμμένη», έντεχνη βοήθεια κάποιων «στρατευμένων» ΜΜΕ.

Σε σχέση με τα ΜΜΕ, υπενθυμίζουμε εδώ (άρθρο μας), έναν χαρακτηριστικό διάλογο του L. Tolstoi:

«- Ναι, είναι οι εφημερίδες, που όλες τα ίδια γράφουν……αυτό είναι αλήθεια. Μάλιστα σε τέτοιο βαθμό αναμασούν όλες τα ίδια, που σου θυμίζουν βατράχια, όταν πρόκειται να βρέξει. Κάνουν τόσο φασαρία, που δεν μπορεί κανείς να ακούσει τίποτα άλλο»

«- Βατράχια, ξεβατράχια, δεν θέλω να ξέρω. Εγώ δεν εκδίδω εφημερίδες και ούτε έχω την πρόθεση να τις υπερασπιστώ. Άλλωστε, ξέρω πολύ καλά πως όταν γίνεται πόλεμος, πουλάνε τα διπλά φύλα. Γιατί λοιπόν να μη φωνάζουν σαν τα βατράχια; Εγώ αναφέρομαι απλούστατα στην ομοφωνία που παρουσιάζει ο μορφωμένος κόσμος μας».

Στο πρόσφατο τώρα παράδειγμα της ΔΕΗ (αδικαιολόγητα υψηλές αμοιβές στελεχών της συνδικαλιστικής της οργάνωσης κλπ), μίας εξαιρετικά κερδοφόρας κοινωφελούς επιχείρησης, την οποία επιθυμούν πάση θυσία να «λεηλατήσουν» οι πολυεθνικές, τόσο ο δημόσιος εξευτελισμός των ηγετικών συνδικαλιστικών στελεχών της, όσο και η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας (η οποία θα έχει σαν αποτέλεσμα για τους καταναλωτές των τριπλασιασμό του κόστους του ηλεκτρικού ρεύματος, όπως συμβαίνει στη Γερμανία, στη Μ. Βρετανία κλπ), λειτουργούν αναμφίβολα προς αυτή την κατεύθυνση. Είμαστε δε απολύτως βέβαιοι ότι, οι πάσης φύσεως «επιθέσεις» θα κλιμακωθούν, έως ότου «αποκρατικοποιηθεί» η επιχείρηση.

Ολοκληρώνοντας, ο εμφύλιος πόλεμος είναι ένα από τα σημαντικότερα όπλα των εισβολέων (προφανώς δεν αποσκοπούν στην ανάπτυξη ή στην έξοδο μίας χώρας από την κρίση), το οποίο χειρίζονται επίσης με τη βοήθεια των ΜΜΕ (επηρεασμός και τελική χειραγώγηση της κοινής γνώμης).

Στα πλαίσια αυτά, «αποκαλύπτονται» στα μάτια του πλήθους διάφορα σκάνδαλα (ανορθόδοξα επιδόματα δημοσίων υπαλλήλων, αναιτιολόγητα υψηλές αμοιβές, ατασθαλίες, υπεξαιρέσεις κλπ), ή άλλου είδους «στρεβλώσεις» της αγοράς (συνήθως πραγματικές) οι οποίες τοποθετούν τη μία «τάξη» εναντίον της άλλης. Για παράδειγμα, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες εναντίον των μεταφορέων, τους ιδιωτικούς υπαλλήλους εναντίων των δημοσίων, τους Πολίτες εναντίον των οδηγών των μέσων μεταφοράς κλπ.

Δυστυχώς, η εκχώρηση της Εθνικής μας κυριαρχίας, έναντι μόλις 110 δις €, μία «διαδικασία», η οποία ενδεχομένως προετοιμάστηκε αρκετό καιρό πριν, θα μας απασχολήσει για πολλά χρόνια ακόμη. Τέλος, θεωρούμε σκόπιμη την επανάληψη ενός κειμένου μας από τις 16.04.2010, οποίο αναφερόταν τότε στον Ευρωπαίο γίγαντα, καθώς επίσης στις επιλογές της χώρας μας:

Ο ΤΥΦΛΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ

Οι «επιλογές» του Διεθνούς νομισματικού ταμείου, της Πτώχευσης ή της Εξόδου από το χώρο του Ευρώ, η «δυτική» υπερχρέωση, ο πληθωρισμός, η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και τα τελικά συμπεράσματα μας

Είναι πράγματι εξαιρετικά λυπηρό να ακούει κανείς ότι αναγκάζεται μία χώρα, όπως η Ελλάδα, από τους ίδιους τους «εταίρους» της, να επιλέξει τον τρόπο, με τον οποίο θα αυτοκτονήσει. Ακόμη πιο δυσάρεστο είναι το να ξεχνούν όλοι πως είναι ένα μέλος της Ευρωζώνης, με τεράστια ακίνητη περιουσία (άνω των 300 δις €), με σημαντικές δημόσιες επιχειρήσεις (αξίας άνω των 30 δις €, σύμφωνα με το ΔΝΤ), καθώς επίσης με συγκριτικά πολύ περιορισμένο εξωτερικό χρέος (165% του ΑΕΠ). Ο Πίνακας Ι που ακολουθεί είναι αρκετά αποκαλυπτικός, σε σχέση με τα μεγέθη της χώρας μας:

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό)

Χώρα

Χρέος προς ΑΕΠ



Ελλάδα*

248%

Γερμανία

285%

Η.Π.Α.

296%

Ιταλία

315%

Γαλλία

323%

Μ. Βρετανία

466%

Πηγή: McKinsey Global Institute
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Το συμπέρασμα που προκύπτει από τον «Πίνακα Ι» είναι το ότι, το συνολικό χρέος της Ελλάδας, είναι πολύ χαμηλότερο, σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες - οι οποίες όμως δεν φαίνεται να «εξωθούνται» στην «αυτοχειρία». Γιατί θα πρέπει λοιπόν η χώρα μας να επιλέξει τον τρόπο με τον οποίο θα υποδουλωθεί η κοινωνία της, πόσο μάλλον όταν η «άλωση» της θα σημάνει την ταυτόχρονη κατάλυση του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος; Έχει άραγε τυφλωθεί εντελώς ο Ευρωπαίος γίγαντας ή είναι μήπως ανυπέρβλητα μεγάλα τα εθνικά και διακρατικά ελλείμματα ηγεσίας του;

Ακόμη όμως και αν έχουν επικρατήσει οι «εμφύλιες» φυλετικές διαμάχες, είναι δυνατόν να μην μπορεί να ξεφύγει η ΕΕ, αντιμέτωπη με τέτοιους κινδύνους, από την «αγροτική συνεταιριστική νοοτροπία» που την διέπει; (άρθρο μας). Είναι τόσο αδύναμη, ώστε να επιτρέπει στον αγγλοσαξονικό μονοπωλιακό καπιταλισμό, στο αυτονομημένο τέρας καλύτερα (όπως οφείλει να αποκαλείται πλέον το «ληστρικό» και άπατρις Κεφάλαιο), να «εισβάλλει» ανενόχλητο στο εσωτερικό της, δια μέσου της Ελληνικής «κερκόπορτας»;

Ανεξάρτητα από την ΕΕ, είναι γεγονός ότι η χώρα μας έχει επίσης «τυφλωθεί», αν και από διαφορετικές αιτίες - κυρίως, από την αμοιβαία έλλειψη εμπιστοσύνης Πολιτών και Πολιτείας. Τι άλλο να υποθέσει άλλωστε κανείς, όταν οι Έλληνες πολιτικοί χαρακτηρίζουν από το βήμα της Βουλής «φοροφυγάδες» αυτούς που τους εκλέγουν, ενώ οι Πολίτες της χώρας κατηγορούν για απόλυτη διαφθορά και ατιμωρησία τους εθνικούς αντιπροσώπους τους;

Εν τούτοις έχουμε την άποψη ότι, οφείλουν όλοι οι Πολίτες μίας χώρας που οδηγείται στην απόλυτη καταστροφή, έστω την «ύστατη» στιγμή, να διαγράψουν άμεσα τις μεταξύ τους αντιθέσεις - έτσι ώστε να εξετάσουν, ήρεμα και προσεκτικά, τα ψεύτικα διλήμματα που τους «σερβίρονται»:

Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟ ΔΝΤ

Αν και έχουμε την άποψη ότι το «ταμείο», ειδικά στην συγκεκριμένη περίπτωση, θα μας συμπεριφερθεί όσο καλύτερα μπορεί, αφού έτσι θα καταφέρει πολύ πιο εύκολα να εισβάλλει στην Ευρωζώνη (η Ελλάδα είναι ένα πολύ μικρό θήραμα – το πραγματικό «λάφυρο» είναι οι πλούσιες βόρειες χώρες), θεωρούμε ότι έχουμε υποχρέωση να αντισταθούμε στις «επιθέσεις φιλίας» του. Η υποχρέωση μας αυτή δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά το σύνολο της ΕΕ - αφού ανήκουμε στην Ευρώπη, ενώ διατηρούμε ανέπαφο το «όνειρο».

Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να εφαρμόσει μόνη της τις μεθόδους του ΔΝΤ, χωρίς την ανάγκη να «βοηθηθεί» εκ μέρους του. Η μοναδική ίσως αντίρρηση επ’ αυτού, θα ήταν η αδυναμία του κράτους μας να εξασφαλίσει ρευστότητα, έτσι ώστε να «κερδηθεί» ο χρόνος που απαιτείται για να αποδώσουν τα μέτρα. Όμως, εάν απλά μεταθέσουμε τις ληξιπρόθεσμες πληρωμές μας, θα μπορούσαμε έστω να επιβιώσουμε, χωρίς να απαιτηθεί η αυτοκτονία μας.

Όπως έχουμε αναφέρει λοιπόν, η ουσιαστικότερη μέθοδος που εφαρμόζει το ΔΝΤ στις χώρες που εισβάλλει, είναι η εξοικονόμηση πόρων - ανεξαρτήτως συνεπειών για τους Πολίτες. Η χώρα μας θα μπορούσε με σιγουριά να υιοθετήσει αυτήν τη μέθοδο μόνη της, η οποία «λειτουργεί» (απλουστευμένα) σύμφωνα με το παρακάτω παράδειγμα:

“Εάν δέκα δημόσιοι υπάλληλοι αμείβονται με 100 €, οπότε αντιστοιχούν 10 € στον καθένα, απολύουμε τους πέντε και μειώνουμε τη συνολική «δαπάνη» στα 50 €, κρατώντας για τον εαυτό μας (το ΔΝΤ ή η Ελλάδα, για τις επιχειρήσεις και τους πιστωτές) τα υπόλοιπα 50 €.

Έτσι λοιπόν, οι πέντε εναπομένοντες δημόσιοι υπάλληλοι, μοιραζόμενοι τα 50 €, παραμένουν με την ίδια αμοιβή, αλλά υποχρεώνονται (και αποδέχονται υπό το φόβο της απόλυσης) διπλές ώρες απασχόλησης. Ταυτόχρονα, από τα 50 € που «εξοικονομούμε», «επιδοτούμε» με τα 20 € τις επιχειρήσεις, ενώ με τα 30 € εξοφλούμε το δημόσιο χρέος μας.

Αδιαφορούμε φυσικά για τους πέντε ανέργους, οι οποίοι καταλήγουν άστεγοι, ψάχνοντας τροφή στα σκουπίδια των πλουσιότερων πλέον επιχειρηματιών, οι οποίοι όχι μόνο επιδοτούνται, αλλά και «μιμούνται» τα «ΔΝΤ-πρότυπα» (απολύσεις και αυξημένες ώρες εργασίας, με σταθερή αμοιβή). Παράλληλα, μειώνονται οι πληθωριστικές πιέσεις στο εσωτερικό της χώρας, αφού ο κλιμακούμενος αριθμός των ανέργων «περιορίζει» τη ζήτηση”.

Στην περίπτωση λοιπόν που θα επιλέγαμε τη «ΔΝΤ-λύση» για την οικονομία μας, θα ήταν ασφαλώς προτιμότερο να την εφαρμόσουμε μόνοι μας, χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια. Πόσο μάλλον όταν το δάνειο των 30 δις € που προτίθεται να μας δώσει το ΔΝΤ, θα χρησιμοποιηθεί απλά και μόνο για την αποπληρωμή κάποιων δανειστών μας - ενώ θα «αποσυρθούν» από την αγορά μας πολύ περισσότερα χρήματα, από αυτά που θα μας δανείσει. Αντί αυτού του δανείου, θα ήταν προφανώς κατά πολύ προτιμότερη η διαπραγμάτευση των ληξιπρόθεσμων οφειλών μας απ’ ευθείας με τους πιστωτές μας, με στόχο την αναβολή της πληρωμής τους.

Τέλος, θα αποφεύγαμε τις ενδεχόμενες συνέπειες της υποδούλωσης μας (της «μετάλλαξης» μας καλύτερα σε μία απλή «γεωγραφική περιοχή»), έτσι όπως τις περιγράφει ο γνωστός Καναδός οικονομολόγος M.Chossudovsky: «Μία χώρα έχει μία κυβέρνηση, εγκαταστάσεις, δημόσιες επιχειρήσεις, προϋπολογισμό, σύνορα και τελωνεία. Μία περιοχή όμως έχει μόνο στα χαρτιά κυβέρνηση, η οποία ελέγχεται από το ΔΝΤ. Χάνει τα σχολεία και τα νοσοκομεία της, τα οποία κλείνουν κατ’ εντολή του ΔΝΤ. Δεν έχει πλέον σύνορα, αφού οι εισβολείς επιβάλλουν το ελεύθερο εμπόριο. Παύουν να υφίστανται τόσο η βιομηχανία της, όσο και η γεωργία ή το τοπικό της εμπόριο, σαν αποτέλεσα των επιτοκίων ύψους 60%, τα οποία επίσης ανήκουν στο πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης που εφαρμόζει το ΔΝΤ».


Η ΠΤΩΧΕΥΣΗ

Όσον αφορά αυτήν την «εναλλακτική δυνατότητα» μας, ουσιαστικά θα ήταν το ίδιο σαν να αναρωτιόμαστε, εάν θα ήταν προτιμότερος ο δρόμος της Αργεντινής ή της Βραζιλίας - η πτώχευση δηλαδή ή τα αυστηρά μέτρα εξοικονόμησης πόρων. Σύμφωνα με την οικονομία τώρα, αυτό που έχει σημασία δεν είναι εάν ένα «εγχείρημα» είναι καλό ή όχι, αλλά εάν είναι καλύτερο από κάποιο άλλο.

Σχετικά με την Ελλάδα λοιπόν, φαίνεται ότι η επίσημη ανακοίνωση της χρεοκοπίας της, εκ μέρους της κυβέρνησης της, θα της κοστίσει πάρα πολλά (ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΤΩΧΕΥΣΗ), οπότε θα ήταν μία εσφαλμένη επιλογή που θα όφειλε να αποφευχθεί.

Εν τούτοις, αποτελεί μία από τις διάφορες «λύσεις» που υπάρχουν, οπότε θα έπρεπε να εξετασθεί πάρα πολύ σοβαρά. Φυσικά δεν είναι ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο «αναξιοπρεπής» για μία χώρα, σε σχέση με την προσφυγή της στο ΔΝΤ – είναι δυστυχώς μία ανάλογη «λύση ανάγκης».

Εάν λοιπόν η Ελλάδα πτώχευε, τότε θα διαπραγματευόταν τον περιορισμό των υφισταμένων χρεών της - με πιθανότερο αποτέλεσμα τη μείωση τους κατά 50% (Αργεντινή), καθώς επίσης το ξεκίνημα της οικονομίας της από ένα καινούργιο σημείο.
Η ζημία επομένως θα επιβάρυνε τους πιστωτές της - οι οποίοι έχουν κερδίσει ήδη πάρα πολλά, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο τις αδυναμίες της, ακόμη και με «αιμοβόρα» κερδοσκοπικά «παιχνίδια».

Επομένως,
πολύ λιγότερο τους Έλληνες πολίτες της, οι οποίοι δεν θα ήταν πλέον αναγκασμένοι να υπερφορολογηθούν ή να εκποιήσουν το δημόσιο πλούτο της χώρας τους, για να εξοφλήσουν τα λάθη (σπατάλη, διαφθορά, κακοδιαχείριση) των προηγουμένων κυβερνήσεων τους. Στον πίνακα που ακολουθεί αναφέρονται οι δέκα χώρες, οι τράπεζες των οποίων διαθέτουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου:

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ
: Ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου

ΧΩΡΑ

Ομόλογα σε εκ. δολάρια



Γαλλία

75.452

Ελβετία

63.966

Γερμανία

43.236

Η.Π.Α.

16.411

Μ. Βρετανία

12.342

Ολλανδία

11.849

Πορτογαλία

10.317

Ιρλανδία

8.506

Ιαπωνία

8.447

Ιταλία

8.381

Υπόλοιπες χώρες

43.693



Γενικό σύνολο

302.600

Πηγή: Αναφορά τρίτου τετραμήνου 2009 της διεθνούς τράπεζας
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Όπως διαπιστώνουμε από τον πίνακα, οι κυριότεροι δανειστές της Ελλάδας είναι ευρωπαϊκά τραπεζικά ιδρύματα, ενώ οι ελληνικές τράπεζες υπολογίζεται ότι διαθέτουν ομόλογα του δημοσίου, ύψους 40 δις €. Μία ενδεχόμενη χρεοκοπία της λοιπόν, θα ήταν σχετικά ακριβή για τις χώρες της ΕΕ, ενώ αναδεικνύει το γενικότερο πρόβλημα που θα προκαλούσε στην Ευρωζώνη - η οποία ουσιαστικά λειτουργεί με τον κανόνα των «
συγκοινωνούντων δοχείων».

Επίσης θα δημιουργούσε πρόβλημα στις ελληνικές τράπεζες – κάτι μάλλον επικίνδυνο για τις περισσότερες από αυτές. Τέλος, θα δημιουργούσε ένα κάποιο πρόβλημα και στις Η.Π.Α., ύψους 16,4 δις $ - το οποίο θα απέφευγε εντελώς η υπερδύναμη, εάν επιλεγόταν από τον «τυφλό ευρωπαίο γίγαντα» η λύση του ΔΝΤ (προφανώς, τα πρώτα χρήματα που θα έδινε το ΔΝΤ στη χώρα μας, θα χρησίμευαν για την εξόφληση των αμερικανών δανειστών μας).

Εν τούτοις, τα ευρωπαϊκά τραπεζικά ιδρύματα θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν, χωρίς ιδιαίτερα μεγάλα προβλήματα – ενδεχομένως και κάποια ελληνικά. Μοναδική ίσως εξαίρεση θα ήταν η
«αλυσιδωτή» χρεοκοπία και άλλων χωρών της ΕΕ (Μ. Βρετανία, Ισπανία, Ιρλανδία, Ιταλία, Πορτογαλία κλπ), η οποία θα συμπαρέσυρε στη δίνη της ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Όμως, ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, η πτώχευση φαίνεται
προτιμότερη επιλογή, από αυτήν του ΔΝΤ ή του δανεισμού που αποφασίσθηκε από την ΕΕ ο οποίος, έτσι όπως έχει «διατυπωθεί», θα διαιώνιζε το πρόβλημα της - δίνοντας απλά το χρόνο στους δανειστές της να αποσυρθούν από τις ελληνικές επενδύσεις τους, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή στην πραγματική Οικονομία.

Τέλος, όσον αφορά την γενικότερη απώλεια της αξιοπιστίας, η οποία «συνοδεύει» την πτώχευση, έχουμε την άποψη ότι, αφενός μεν η αξιοπιστία μας δεν είναι από καιρό τώρα η καλύτερη δυνατή, αφετέρου δε οι πιστώσεις που θα στερούμασταν, μάλλον θα βοηθούσαν στον περιορισμό της σπατάλης, παρά θα δημιουργούσαν πρόβλημα στη χώρα μας.

Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ

Εξετάζοντας εν πρώτοις τα ενδεχόμενα «πλεονεκτήματα» της εξόδου από την Ευρωζώνη ενός κράτους-μέλους, διαπιστώνουμε ότι θα ήταν κυρίως «νομισματικής φύσης» (υποτίμηση του νέου νομίσματος, τεχνητός πληθωρισμός για τη μείωση του δημοσίου χρέους κλπ). Θα μπορούσαμε επίσης να προσθέσουμε και τις δυνατότητες δανεισμού του «εξερχόμενου» μέλους από την Ε.Ε., ενώ θα υπήρχαν και διάφορα άλλα οφέλη (ισοτιμία ανταλλαγής νομίσματος με Ευρώ, κερδοφόρα «ανταλλαγή» ομολόγων κλπ), που θα προέκυπταν κυρίως από τη διαπραγμάτευση της «εξόδου» με την Ε.Ε.

Όμως, τα μειονεκτήματα της εξόδου μίας χώρας από την Ευρωζώνη είναι το λιγότερο καταστροφικά. Κατά την άποψη μας, ισοδυναμεί στην κυριολεξία με την καταδίκη της σε θανατική ποινή –
με την εν ψυχρώ εκτέλεση της. Ακόμη και η προοπτική, η διαφαινόμενη πιθανότητα δηλαδή της εξόδου μίας χώρας από τη ζώνη του Ευρώ, θα δημιουργούσε από πολύ πριν τεράστιες πιέσεις (πωλήσεις) στις αγορές κρατικών ομολόγων, γεγονός που θα είχε σαν αποτέλεσμα μία υπερβολική άνοδο των επιτοκίων τους (spread - πτώση της αγοραστικής τους αξίας). Ήδη διαπιστώνουμε όσον αφορά την Ελλάδα, ανάλογες «κινήσεις», οι οποίες δυστυχώς «ερμηνεύονται» λανθασμένα από μεγάλο μέρος του Τύπου και της Κοινής Γνώμης (όχι όμως από την αγορά ομολόγων και το χρηματιστήριο).

Οι παγκόσμιες χρηματαγορές θα αξιολογούσαν πολύ δυσμενέστερα τον κίνδυνο χρεοκοπίας και θα δυσκόλευαν κατά πολύ την παροχή νέων δανείων στο «εξερχόμενο» κράτος (αγορά καινούργιων ομολόγων του δημοσίου). Επί πλέον, είναι σχεδόν βέβαιη η συνεχής υποτίμηση του εθνικού νομίσματος της χώρας που εξέρχεται, με καταστροφικές συνέπειες για τις τράπεζες και τους εισαγωγείς της οι οποίοι, συμβεβλημένοι σε όρους Ευρώ, θα βρισκόταν αντιμέτωποι με τεράστιες διακυμάνσεις της ισοτιμίας του εθνικού τους νομίσματος - γεγονός που θα τους δημιουργούσε δυσανάλογες ζημίες, προβλήματα ρευστότητας κλπ.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι, η ενδεχόμενη επιλογή της «λύσης» της χρεοκοπίας (ή του ΔΝΤ), δεν θα πρέπει να συνοδεύεται με την έξοδο της Ελλάδας από το χώρο του Ευρώ (ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ), αφού
κανένας δεν μας υποχρεώνει σε κάτι τέτοιο. Κατά την άποψη μας, η ένταξη μίας χώρας στην Ευρωζώνη είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή, αφού δεν υφίσταται η παραμικρή δυνατότητα να μπορέσει ένα κράτος να επιβιώσει, εξερχόμενο «ατομικά» - πόσο μάλλον όταν έχει απολέσει ολοσχερώς την ανταγωνιστικότητα του.

Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Από τον
«Πίνακα Ι» που παραθέσαμε στην αρχή του κειμένου μας, είναι φανερό ότι υπάρχουν βουνά χρεών στις δυτικές οικονομίες, σαν αποτέλεσμα της εποχής του εύκολου χρήματος που περάσαμε – «αγγλοσαξονικά» παγκοσμιοποιημένες αγορές, αδύναμες κυβερνήσεις, ανεπαρκείς πολιτικοί απέναντι στην ελίτ που προσέλκυσε το διεθνές κεφάλαιο (τράπεζες, επενδυτικές εταιρείες κλπ), χαμηλά επιτόκια και οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής.

Το ότι θα αποπληρωθούν κάποτε όλα αυτά τα χρέη που συσσωρεύτηκαν, ενώ συνεχίζουν να αυξάνονται από τις δημοσιονομικές κρίσεις που ακολούθησαν, είναι μάλλον απίθανο. Αυτό που φαίνεται περισσότερο λογικό, είναι το να υποχρεωθούν σε απώλειες οι πάσης φύσεως «πιστωτές» - κάτι που έχει συμβεί επανειλημμένα στο παρελθόν. Όπως άλλωστε αναφέρουν οι οικονομολόγοι
G.Reinhart και K.Rogoff, οι οποίοι ανέλυσαν τις οικονομικές κρίσεις ιστορικά:

«Οι περίοδοι ανάπτυξης που βασίσθηκαν σε πιστώσεις, κατέληξαν σε πολλές χρηματοπιστωτικές αναταράξεις, σε τραπεζικές και συναλλαγματικές κρίσεις, σε κρίσεις χρεών και δανεισμού, καθώς επίσης σε πληθωρισμό» (Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΥ).

Επομένως, γιατί θα πρέπει εμείς να βιασθούμε να αποπληρώσουμε τα χρέη μας, λαμβάνοντας επώδυνα, αντιαναπτυξιακά μέτρα, όταν οι υπόλοιποι «συνοδοιπόροι» μας ακολουθούν ανάλογη πορεία,
ενώ ο πληθωρισμός ευρίσκεται ενδεχομένως «προ των πυλών»;

Το δεύτερο συμπέρασμα που προκύπτει από τον ίδιο «Πίνακα Ι» είναι το ότι, το συνολικό εξωτερικό χρέος της Ελλάδας είναι πολύ χαμηλότερο, σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες - οι οποίες δεν φαίνεται όμως να «εξωθούνται» σε καταστροφικές αποφάσεις που θα «συρρίκνωναν» το ΑΕΠ τους και θα οδηγούσαν στο «μαρασμό» (αν μη τι άλλο) τις κοινωνίες τους (Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ).
Γιατί θα πρέπει τότε να προηγηθεί η χώρα μας στο «χορό του Ζαλόγγου»;

Με δεδομένο λοιπόν το ότι, ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας μας (νοικοκυριά) είναι υγιέστερος από τον αντίστοιχο πολλών άλλων ευρωπαϊκών χωρών, είναι δυνατόν να ανταπεξέλθει η Ελλάδα με το συνολικό εξωτερικό χρέος της, υπό την προϋπόθεση ότι θα βοηθηθεί τόσο από τους πολίτες της (Εθνικά Ομόλογα, φορολογική συνείδηση, ενεργή συμμετοχή στον έλεγχο των δημοσίων δαπανών κλπ), όσο και από την Κομισιόν – πόσο μάλλον όταν η ακίνητη περιουσία του δημοσίου της (εμπράγματες εγγυήσεις) ξεπερνάει τα 300 δις €.

Επειδή όμως η βοήθεια εκ μέρους των πολιτών της είναι «συνισταμένη» της ευρωπαϊκής βοήθειας, αφού διαφορετικά είναι αδύνατον να υπάρξει η απαιτούμενη εμπιστοσύνη εκ μέρους τους (αρκετοί Έλληνες θα καλωσόριζαν δυστυχώς το ΔΝΤ, ελπίζοντας ότι θα καταπολεμούσε επιτέλους την πολιτική ανεπάρκεια και την διαπλοκή-διαφθορά), θα πρέπει προφανώς να προηγηθεί η Ευρώπη.

Το τελευταίο συμπέρασμα μας είναι λοιπόν το ότι, η Ελλάδα θα μπορούσε να τα καταφέρει, εάν η Ευρώπη τη βοηθούσε πραγματικά - δημιουργώντας εκείνες τις προϋποθέσεις, οι οποίες θα ενδυνάμωναν τις προσπάθειες των πολιτών της. Κάτι τέτοιο σημαίνει την υιοθέτηση μέτρων εκ μέρους της ΕΕ, τα οποία θα ήταν αντικειμενικά αλληλέγγυα –
γεγονός που φυσικά δεν υποδηλώνει η απόφαση ενός βραχυπρόθεσμου δανεισμού της με τοκογλυφικά επιτόκια, καθώς επίσης με τη συμμετοχή και τον έλεγχο του ΔΝΤ.

Για παράδειγμα, η Ελλάδα χρειάζεται ευρωπαϊκή τεχνογνωσία στη λειτουργία του δημοσίου τομέα, «επιδότηση» εκ μέρους του ταμείου συνοχής της ΕΕ (έστω δάνειο χωρίς τόκους), διενέργεια βιομηχανικών επενδύσεων από τους εταίρους της, το άνοιγμα των αγορών τους στα προϊόντα της, τον έλεγχο των κυβερνήσεων της εκ μέρους της Κομισιόν κλπ – σε καμία περίπτωση έντοκα δάνεια, πίσω από τα οποία δεν τοποθετείται πραγματικά αλληλέγγυα και ενεργητικά ολόκληρη η ΕΕ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να ξεφύγει από την κρίση, αφού
ο ιδιωτικός τομέας της είναι πολύ πιο υγιής, σε σχέση με τον αντίστοιχο στις περισσότερες «δυτικές» οικονομίες – ενώ ο δημόσιος πλούτος της υπερβαίνει (ακόμη) το χρέος. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως είναι η εξασφάλιση της αναγκαίας ρευστότητας, χωρίς δυσανάλογες επιβαρύνσεις, - καθώς επίσης η «εμπράγματη» αλληλεγγύη εκ μέρους της ΕΕ, έτσι όπως την περιγράψαμε στο κείμενο μας.

Εάν όμως η ΕΕ δεν έχει αυτήν την πρόθεση, τότε οι λύσεις «τύπου ΔΝΤ» (υπερβολική φορολόγηση, έντονες μειώσεις μισθών, μαζικές απολύσεις κλπ), όχι μόνο δεν θα έχουν θετικά αποτελέσματα αλλά, αντίθετα, θα οδηγήσουν πολλούς Έλληνες στην απόλυτη εξαθλίωση. Φυσικά
η αποδοχή του ίδιου του ΔΝΤ, με ή χωρίς την ΕΕ, θα ήταν μία εξαιρετικά εγκληματική ενέργεια, εις βάρος της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Αυτό που απομένει λοιπόν είναι, κατ’ αρχήν, η καθυστέρηση των πληρωμών των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου, σε συνεννόηση με τους ξένους πιστωτές του – εν αναμονή της ενδεχόμενης ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, της εκλογίκευσης καλύτερα της Ευρώπης και της πιθανότητας του πληθωρισμού. Ταυτόχρονα, ο εξορθολογισμός της λειτουργίας του δημοσίου, η μείωση των περιττών δαπανών, η δραστηριοποίηση των πολιτών στα κοινά, καθώς επίσης οι προσπάθειες ανάπτυξης της οικονομίας.

Όμως, εάν δεν υπάρξει στο άμεσο μέλλον η σωστή ευρωπαϊκή λύση,
είναι καλύτερα να επιλεχθεί ψύχραιμα η ελεγχόμενη στάση πληρωμών - φυσικά με την παραμονή της Ελλάδας εντός του χώρου του Ευρώ.

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)
Αθήνα, 16. Απριλίου 2010
viliardos@kbanalysis.com
casss.gr
Read more...
free counters