EnglishTurkishFrenchGermanSpainItalianDutchRussianPortugueseJapaneseKoreanArabic

 aw2

Δεν άλλαξε τίποτε, Keep on blogging...

Δεν θέλω να πάρω θέση για όλα όσα ακούγονται.

Δεν ξέρω, δεν γνωρίζω και δεν μπορώ να πάρω θέση, ούτε φυσικά να αναπαράγω πράγματα, που όσο κι αν μου περνάνε από το μυαλό, όσο κι αν μου κεντρίζουν την έμφυτη συνωμοσιολογία μου, δεν μπορώ (ή δεν θέλω) να πιστέψω ότι είναι αληθινά...
Το γεγονός είναι ένα και αναμφισβήτητο: Πολύ βρώμα και λάσπη υπάρχει τριγύρω μας και πρέπει να προσέχουμε μη μας 'λερώσουν"!!!

Από κει και πέρα, όσο κι αν οι "μεγάλοι" κονταροχτυπιούνται για το ποιός θα ελέγξει το "αύριο" στην μπλογκόσφαιρα, εμείς, οι μικροί, συνεχίζουμε να είμαστε bloggers κι όχι λογιστές διαφημιστικού χρόνου και καταμετρητές χορηγών και εξυπηρετούμενων...
Keep on blogging!!!
ΚΕΝΤΡΙ


Read more...

Προσοχή .....Αξιοπιστία

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsOMTcRqc7Dm853dBtG6LC_-108IJm9ZJcIZSkUHXmCQraeQzMFp2e5-OhILOSaqxFNNBzPm4dgnAIiqcoya714oa94qsTtJzrZiXwpmXWFU3tqrt6vst8P_oV08UEFunmVADMpDTK39k/s1600/%CE%91%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%97.jpg
Έλλην Φορολογούμενος:
Σαφώς και δεν αναφέρεται η καλή φυλλάδα «ΑΥΡΙΑΝΗ» συλλήβδην στους έλληνες bloggers , όπως και η άλλη φυλλάδα ( η bloggariani) δεν αναφέρεται στο σύνολο των ελλήνων εκδοτών, που ως γνωστό πρώτο τους μέλημα είναι η αξιόπιστη και έγκυρη ενημέρωση των ελλήνων αναγνωστών και ουχί ο άδικος πλουτισμός ........
EΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

Read more...

Δ.Ν.Τ.


bartdriver
mitsobosatira

Read more...

Mουσικό διάλειμμα!


Pixies - Where Is My Mind



Read more...

Carlos Latuff: Ένας ακτιβιστής καλλιτέχνης

Ο Βραζιλιάνος σκιτσογράφος έχει γίνει παγκοσμίως γνωστός για την υποστήριξη που παρέχει στους κοινωνικούς αγώνες που ξεσπούν παγκοσμίως. Γεννήθηκε το 1968 στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας και οι επιδράσεις του έργου του έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα σύνορα της χώρας του.
Με τα σκίτσα του κριτικάρει την κατάσταση σε Παλαιστίνη, Ιράκ, Αφγανιστάν και Ελλάδα.
Ήρθε στην Ελλάδα προσκεκλημένος από το Resistance Festival που διοργάνωσε η ΚΟΕ, μας επισκέφθηκε στην “Αυγή” και μίλησε για τις ανοιχτές αντιστάσεις και τους αγώνες, για την κρίση και την ελληνική της εκδοχή και για τις δυνατότητες καλλιτεχνικού ακτιβισμού που δίνει το διαδίκτυο.
skitso.biz

Συνέντευξη στον Βαγγέλη Χερουβείμ και τη Μαρία Καλυβιώτου:
* Έχεις πει ότι κάνεις καλλιτεχνικό ακτιβισμό. Τι εννοείς με αυτό;
Οι περισσότεροι από τους σκιτσογράφους στη Βραζιλία ενδιαφέρονται μόνο για την καριέρα τους. Ακόμη και οι πολιτικοί σκιτσογράφοι ενδιαφέρονται να κάνουν τους ανθρώπους να γελάνε, χωρίς συνείδηση. Έχω δύο τρόπους να εργάζομαι: δουλεύω για έντυπα αριστερών συνδικάτων για να ζω και κάνω και καλλιτεχνικό ακτιβισμό στο διαδίκτυο, όπου δεν χρεώνω τίποτε. Είναι ακτιβισμός. Για τα έργα που κάνω για την Παλαιστίνη, αρνούμαι να πληρωθώ, δεν θέλω να βγάλω ούτε ένα γαμημένο cent πάνω στους Παλαιστίνιους ή τους Ιρακινούς και τους Αφγανούς. Αυτό είναι ό,τι αποκαλώ καλλιτεχνικό ακτιβισμό.

* Γιατί μεγάλο μέρος του έργου σου έχει να κάνει με την Παλαιστίνη και τη Μέση Ανατολή;
Πριν το 1999 δεν ασχολούμουν με κανένα από τα ζητήματα της Μέσης Ανατολής. Είχα μια επιφανειακή αντίληψη του τι συμβαίνει εκεί. Αφότου έκανα ένα σκίτσο για τους Ισραηλινούς αποίκους στα παλαιστινιακά εδάφη, έστειλα σε μια παλαιστινιακή ΜΚΟ στη Ραμάλα, στη Δυτική Όχθη, στο Παλαιστινιακό Κέντρο για την Ειρήνη και τη Δημοκρατία. Όταν είδαν το καρτούν, μου είπαν “Latuff σε προσκαλούμε να έρθεις στη Ραμάλα να δεις πώς ζούμε”. Ήξεραν ότι άπαξ και πατήσω το πόδι μου εκεί, το μυαλό μου, η ψυχή μου, θα άλλαζαν. Και αυτό ακριβώς συνέβη. Μία νύχτα, περπατούσα στην έρημο και είδα έναν άνδρα. Του είπα ότι είμαι Βραζιλιάνος τουρίστας και πως ήθελα να μιλήσω με Παλαιστίνιους. Με πήγε σε ένα σπίτι, όπου συνάντησα τον Adris. Με καλωσόρισε και άνοιξε ένα πορτοφόλι. Τι θα περίμενες να βγει από το πορτοφόλι; Χρήματα. Κέρματα. Όμως ήταν σπασμένα δόντια. “Αυτά είναι τα δόντια μου”, μου είπε. “Σπασμένα από Ισραηλινούς στρατιώτες. Τα κρατάω στο πορτοφόλι μου για να μου θυμίζουν την κατοχή”. Μετά φώναξε τη μικρή του κόρη. Γύρισε την πλάτη της προς εμένα και της κατέβασε λίγο το φόρεμα. Η πλάτη της είχε ουλές από εγκαύματα, από κοκτέιλ μολότοφ που Ισραηλινοί άποικοι πέταξαν στο σπίτι τους από τα παράθυρα. Μου αποκάλυψε μια φρικιαστική πραγματικότητα. Αισθανόταν απομονωμένος. “Οι Ισραηλινοί δεν μου επιτρέπουν να μιλώ ελεύθερα. Χρειάζομαι κάποιον να βάλει το μήνυμα στο μπουκάλι”. Έπειτα από αυτές τις αφηγήσεις, του υποσχέθηκα ότι πηγαίνοντας πίσω στη Βραζιλία, θα έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να γίνει γνωστός ο αγώνας των Παλαιστινίων και η βαρβαρότητα των Ισραηλινών. Και είμαι πραγματικά υπερήφανος που σας μιλάω γι' αυτό. Γιατί κρατάω την υπόσχεσή μου, τον λόγο μου σε εκείνον. Είναι αδύνατον να πας στην Παλαιστίνη και να μην αγκαλιάσεις τον αγώνα τους, εκτός αν η καρδιά σου είναι φτιαγμένη από ατσάλι ή πάγο. Υπήρχε ένα σύνθημα σε έναν τοίχο τους “Δεν είμαστε κατσαρίδες που μπορείτε να σταματήσετε με το να βάλετε το πόδι σας πάνω μας. Είμαστε νάρκες. Βάλτε το πόδι σας πάνω και θα εκραγούμε”. Μπορείς να σπάσεις τα γόνατα ενός Παλαιστίνιου, αλλά ποτέ δεν θα τον γονατίσεις. Ποτέ. * Όταν εργάζεται κανείς, όπως εσείς στο Διαδίκτυο, δέχεται λιγότερη κριτική ή μήπως δριμύτερη λόγω ευρείας διάδοσης; Στο Διαδίκτυο πολλοί περισσότεροι είδαν το έργο μου. Όταν δίνεις μεγαλύτερη πρόσβαση, έχεις και περισσότερη κριτική. Πολλοί με έχουν βρίσει και πολλές φορές με έχουν απειλήσει. Αλλά δεν με νοιάζει. Δεν είμαι ο Χαϊλάντερ, δεν θα ζήσω για πάντα. Περιμένουμε ότι θα πεθάνουμε κάποια μέρα, από μία σφαίρα, από καρκίνο, από αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Το θέμα είναι αν είσαι έτοιμος να πεθάνεις για κάτι στο οποίο πιστεύεις.

* Έχεις αφιερώσει μέρος του έργου σου στην Ελλάδα. Θεωρείς ότι είναι μια από τις περιοχές του κόσμου όπου η κρίση θα οξύνει τις αντιθέσεις εντείνοντας τους κοινωνικούς αγώνες; Βλέπω μια πολύ έντονη κινητικότητα των κοινωνικών κινημάτων στην Ελλάδα. Παρά την καταστολή, η πίεση των κινημάτων μπορεί να κάνει τη διαφορά. Η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει δύσκολες μέρες, αυτό είναι σίγουρο. Αλλά πιστεύω στην επιμονή των Ελλήνων να αντιστέκονται. Νομίζω ότι το ελληνικό κίνημα είναι πιο οργανωμένο και πιο πρόθυμο και ριζοσπαστικό ίσως από οπουδήποτε στην Ευρώπη. Οι ναζί που αντιμετωπίζετε εδώ δεν φορούν στρατιωτικές στολές, αλλά Armani και βαστούν ακριβές τσάντες. Θέλω να εκφράσω την αλληλεγγύη μου και να θέσω την τέχνη μου στην υπηρεσία των Ελλήνων και στον αγώνα τους.

* Ο κύριος όγκος της δουλειάς σου διακινείται στο διαδίκτυο. Αυτό απηχεί μια φιλοσοφία για τη χρήση των νέων μέσων ή μαρτυρά ότι τα κυρίαρχα μέσα δεν είναι αρκετά φιλόξενα; Τα κυρίαρχα μέσα δεν ενδιαφέρονται για τα περισσότερα από τα θέματα των σκίτσων μου. Μπορείτε να φανταστείτε το καρτούν με το χταπόδι που επιτίθεται στη fortila και έχει στο μέτωπο μια σβάστικα και τη σημαία του Ισραήλ στην "New YorkTimes" ή την "Washington Post"; Η φιλοσοφία μου όταν κάνω καρτούν είναι ενάντια στο κέρδος. Αγκιτάτσια και προπαγάνδα (γέλιο). Οπότε, όταν κάνω ένα καρτούν, πάντα σκέφτομαι τη μαζική επικοινωνία. Το ίντερνετ δίνει τη δυνατότητα τα σκίτσα να φτάσουν στον πραγματικό κόσμο, όχι μόνο στην οθόνη.

Περισσότερες πληροφορίες για τον Latuff και το έργο του:

http://twitter.com/CarlosLatuff

http://latuff2.deviantart.com

http://ferroviasdobrasil.blogspot.com

ΑΥΓΗ (Συνέντευξη στον Βαγγέλη Χερουβείμ και τη Μαρία Καλυβιώτου)
Read more...

Οι πειρατές φτιάχνουν ISP

Το κόμμα των πειρατών στη Σουηδία PARTIDO PIRATA κάνει ένα μεγάλο βήμα που ήδη συζητιέται και θα προξενήσει πολλές αντιδράσεις, κάποιες από αυτές θετικές για τον καταναλωτή. Το πολιτικό κόμμα που σημαία του έχει την αποποινικοποίηση της διακίνησης πνευματικού υλικού και την επανεξέταση των νόμων για αυτό φτιάχνει τον πρώτο ISP. Οι χρήστες θα μπορούν να μπαίνουν στο internet μέσα από το Σουηδικό ISP και να απολαμβάνουν την μεγαλύτερη ασφάλεια των δεδομένων τους που τους προσφέρει το κίνημα.
vorini-gr


Read more...

Άρχισε η σταδιακή παύση πληρωμών

Του Δημήτρη Καζάκη

Οικονομολόγου-αναλυτή


Όλα δείχνουν ότι η αναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους όχι μόνο έχει αρχίσει, αλλά βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο, παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης περί του αντιθέτου. Αυτή η αναδιαπραγμάτευση γίνεται υπό την άμεση εποπτεία του ΔΝΤ και κυρίως της ΕΚΤ, η οποία αγωνίζεται να απεξαρτήσει τις βασικές ευρωπαϊκές τράπεζες (κυρίως τις γαλλικές) από το ελληνικό χρέος, έτσι ώστε μια επιμήκυνση του χρόνου εξυπηρέτησης των ομολογιακών δανείων της Ελλάδας να μην επηρεάσει την ήδη εύθραυστη κατάστασή τους.

Η αναδιαπραγμάτευση συνοδεύεται ήδη από μια σταδιακή παύση πληρωμών του ελληνικού Δημοσίου προς προμηθευτές και εργαζόμενους. Με ανακοίνωσή του το Δημόσιο δήλωσε ότι αδυνατεί να εξοφλήσει μετρητοίς τις υποχρεώσεις του προς τους προμηθευτές των νοσοκομείων και προτείνει μια ρύθμιση των χρεών, ύψους 5,36 δισ. ευρώ, με εκδόσεις ομολόγων zero coupon (χωρίς κουπόνι), διάρκειας δύο έως τεσσάρων ετών, ανάλογα με την παλαιότητα των οφειλών (τα χρέη του 2007 θα εξοφληθούν με ομόλογα διετούς διάρκειας, του 2008 με τίτλους τριετούς διάρκειας και του 2009 με ομόλογα τετραετούς διάρκειας).

Κουπόνια αντί χρήματος

Σύμφωνα με πληροφορίες, με ομόλογα χωρίς κουπόνι, τριετούς ή τετραετούς διάρκειας, προσανατολίζεται να εξοφλήσει το Δημόσιο και τις τρέχουσες υποχρεώσεις του προς τις κατασκευαστικές εταιρείες, που έχουν ήδη εκτελέσει δημόσια έργα. Ανάλογες σκέψεις έχουν γίνει και για τις οφειλές προς μελετητές και εργολάβους δημοσίων έργων, οι οποίοι κατέχουν ανεξόφλητους λογαριασμούς από το 2007.
topontiki

Την τακτική αυτή της «εξόφλησης» με ομόλογα αντί ρευστού έχει ακολουθήσει η κυβέρνηση και με τα ασφαλιστικά ταμεία, με τραγικά έως σήμερα αποτελέσματα. Ενώ η προσπάθεια να χρηματοδοτηθεί το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων με ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, τα οποία δόθηκαν στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων για να βρεθούν τα 900 εκατ. ευρώ και να δοθεί το εφάπαξ σε 20.000 συνταξιούχους του Δημοσίου, εγκαινιάζει μια πολύ επικίνδυνη πρακτική. Δεν βρισκόμαστε μακριά από τη στιγμή που οι οφειλές του κράτους προς εργαζόμενους και συνταξιούχους θα υπολογίζονται ή και θα καταβάλλονται σε ομόλογα. Ενώ ο υπουργός Εργασίας Α. Λοβέρδος άφησε να εννοηθεί ότι από το 2011 θα δίνουν επικουρικές συντάξεις μόνο τα ταμεία που έχουν χρήματα. Δηλαδή δεν θα δίνουν επικουρικές συντάξεις τα περισσότερα ταμεία που έχουν ήδη λεηλατηθεί από κυβερνήσεις, διοικήσεις και αετονύχηδες της αγοράς.

Απλήρωτοι εργαζόμενοι


Ταυτόχρονα το φαινόμενο των απλήρωτων εργαζομένων της ΕΘΕΛ και του ΟΣΕ δεν είναι τυχαίο, ούτε παροδικό. Η καταβολή των δεδουλευμένων του Ιουνίου αυτών των εργαζομένων μέσα στον Ιούλιο δεν έχει να κάνει μόνο με τις λογιστικές αλχημείες του υπουργείου Οικονομικών, που θέλησε να εμφανίσει μια πλασματική δημοσιονομική εικόνα του πρώτου εξαμήνου μεταθέτοντας πολλές πληρωμές μετά τον Ιούνιο, αλλά και για να δηλώσει ο υπουργός Οικονομικών ότι το Δημόσιο δεν θα εγγυάται πλέον τον δανεισμό των δημόσιων επιχειρήσεων. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι οι ελλειμματικές δημόσιες επιχειρήσεις που δεν διαθέτουν την απαιτούμενη ρευστότητα στο ταμείο τους για να πληρώσουν μισθούς δεν θα μπορούν να την αντλήσουν από τις τράπεζες. Κάτι που έκαναν μέχρι σήμερα με την εγγύηση του Δημοσίου. Έτσι πολύ σύντομα οι εργαζόμενοι στην ΕΘΕΛ, στον ΟΣΕ και σε άλλες δημόσιες επιχειρήσεις θα βρεθούν μπροστά στο δυσάρεστο ενδεχόμενο να μην μπορούν να πληρωθούν.

Όλα αυτά, μαζί με την τραγική κατάσταση των μεγάλων τραπεζών, όπου οι λαϊκές αποταμιεύσεις – όσες έχουν απομείνει στα ταμεία των τραπεζών – έχουν γίνει «προίκα» για τους πολυπόθητους γάμους ανάμεσα στους τραπεζικούς κολοσσούς, υποδηλώνουν μια κλιμακούμενη παύση πληρωμών «τριτοκοσμικού» τύπου. Τόσο η τρόικα όσο και η κυβέρνηση ελπίζουν να γενικεύσουν αυτή την παύση πληρωμών προς το τέλος του έτους, όπου η εκρηκτική αύξηση της ανεργίας (η οποία υπολογίζεται στο τέλος του έτους να έχει ξεπεράσει τους 1,2 εκατ. ανέργους) και η εφαρμογή των νέων εργασιακών ρυθμίσεων στον ιδιωτικό τομέα θα έχουν καταβάλει τις όποιες αντιδράσεις των εργαζόμενων και θα έχουν φέρει την απόγνωση στην κοινωνία.

Πιστεύουν ότι το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», που θεωρούν ότι θα κυριαρχήσει στα εργαζόμενα νοικοκυριά από τον Σεπτέμβρη, θα τους δώσει τη δυνατότητα να προχωρήσουν σε μερική ή ολική δέσμευση των τραπεζικών καταθέσεων και σε γενίκευση της παύσης πληρωμών προς δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους για κάποιο χρονικό διάστημα.

Το χρέος στο διηνεκές

Με τον τρόπο αυτό ελπίζουν ότι θα εμφανίσουν ως «μάννα εξ ουρανού» την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους μέσα από τη διεξαγόμενη αναδιαπραγμάτευση. Η αναδιάρθρωση αυτή θα αφορά στην επιμήκυνση του χρονικού διαστήματος εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους κατά 10 με 20 χρόνια. Έτσι θα ανακοινωθεί επίσημα ότι η Ελλάδα γλίτωσε τη χρεοκοπία και το ελληνικό χρέος θα μεταβληθεί σε «χρέος στο διηνεκές» (perpetual debt). Δεν γνωρίζουμε αν θα υπάρξει τελικά «κούρεμα» ή όχι, δηλαδή μείωση της τρέχουσας αξίας του χρέους. Αυτό εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από την κατάσταση των ευρωπαϊκών τραπεζών και της ευρωζώνης. Το σίγουρο είναι ότι η επιμήκυνση θα δώσει μια «περίοδο χάριτος» στην Ελλάδα έως ότου ξεκινήσει πάλι να εξυπηρετεί τα χρέη της. Τα δεδομένα αυτά θα επιτρέψουν στην ελληνική κυβέρνηση – όποια κι αν είναι αυτή – να ισχυριστεί ότι η χημειοθεραπεία πέτυχε και να εμφανίσει την τυπική λήξη της παύσης των πληρωμών και τη διάσωση των τραπεζών, έστω κι αν κάποιες από τις καταθέσεις έχουν γίνει καπνός, ως απαρχή μιας νέας περιόδου ευημερίας της χώρας.

Μόνιμα τα μέτρα

Φυσικά τα μέτρα που έχουν υιοθετηθεί δεν θα παρθούν πίσω, ούτε θα λήξει η περίοδος άγριας λιτότητας που έχει εγκαινιαστεί. Αντίθετα η εξυπηρέτηση του αναδιαρθρωμένου χρέους θα μεταβληθεί σε τέτοιο άβατο της πολιτικής, όπου θα πρέπει να θυσιαστούν τα πάντα προκειμένου δήθεν να μην επανέλθει η χώρα σε κατάσταση χρεοκοπίας. Ακόμη και οι δημοκρατικές ελευθερίες.

Κάθε τι που διαταράσσει την εξυπηρέτηση του χρέους θα καταδικαστεί και θα διωχθεί βάναυσα. Άλλωστε οι δηλώσεις του κ. Παπανδρέου, του κ. Πάγκαλου και λοιπών αξιωματούχων εναντίον του ΚΚΕ, ότι επιχειρεί δήθεν με τη βία να ανατρέψει το Σύνταγμα της χώρας (αυτό δηλαδή που οι ίδιοι ποδοπάτησαν υιοθετώντας το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση), ότι επιδιώκει νεκρούς κ.ο.κ., προετοιμάζει το έδαφος για την επιβολή απαγορεύσεων στην ελεύθερη πολιτική και συνδικαλιστική δράση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Αναγκαστικός Νόμος 509 που έθετε εκτός νόμου το ΚΚΕ και κάθε άλλη «συνοδοιπορούσα» οργάνωση έφερε τον τίτλο «Περί μέτρων ασφαλείας του Κράτους, του Πολιτεύματος, του Κοινωνικού Καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών». Όποιος νομίζει ότι βρισκόμαστε πολύ μακριά από τις εποχές αυτές, θα βρεθεί προ εκπλήξεως. Όπου επιβλήθηκε καθεστώς κηδεμονίας του ΔΝΤ, οι δημοκρατικές ελευθερίες μπήκαν στον «γύψο».

Χρυσάφι στους πιστωτές

Βέβαια το κόστος αυτής της αναδιαπραγμάτευσης και αναδιάρθρωσης του χρέους θα είναι πολλαπλάσιο από το σημερινό. Βλέπετε, δεν μπορεί να γίνει αναδιαπραγμάτευση και αναδιάρθρωση του χρέους προς όφελος του οφειλέτη. Γίνεται πάντα προς όφελος του δανειστή. Αυτός είναι που φεύγει από τη διαπραγμάτευση με τα περισσότερα, με μεγαλύτερες αποζημιώσεις, μεγαλύτερα επιτόκια, περισσότερες εγγυήσεις. Πολύ περισσότερο όταν απέναντι στον οφειλέτη δεν βρίσκεται ένα πλήθος επενδυτών - κατόχων ομολόγων της διεθνούς αγοράς, όπου ένα κράτος θα μπορούσε να τους χειριστεί, αλλά κυρίως μεγάλα ισχυρά υπερκρατικά τραπεζικά συγκροτήματα της Ε.Ε., που έχουν με το μέρος τους την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ, τις ίδιες τις διαδικασίες της ευρωζώνης, καθώς και το δικό τους νόμισμα, το ευρώ. Πρόκειται για μια κατάσταση εντελώς αδιέξοδη για τον οφειλέτη.

Με αυτή την έννοια η Ελλάδα βρίσκεται στη χειρότερη θέση που έχει βρεθεί ποτέ κράτος σε διαδικασία διαπραγμάτευσης δημόσιου χρέους. Δεν έχει κανένα περιθώριο ελιγμών, καμιά ελευθερία κινήσεων, διότι βρίσκεται υπό καθεστώς υποτέλειας σε έναν υπερκρατικό μηχανισμό, αυτόν της ευρωζώνης, ο οποίος όχι μόνο δεν αναγνωρίζει κανενός είδους εθνική κυριαρχία, αλλά έχει δημιουργηθεί για να διευκολύνει και να προστατεύει τις μεγάλες τράπεζες. Δηλαδή τους δανειστές του ελληνικού Δημοσίου. Τι τύχη μπορεί να έχει το ελληνικό κράτος σε μια αναδιαπραγμάτευση του χρέους του μέσα στα πλαίσια της ευρωζώνης, δηλαδή υπό την απόλυτη επικυριαρχία των δανειστών του; Ακόμη κι αν συνέβαινε να μην βρισκόταν υπό καθεστώς κηδεμονίας του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και της ΕΚΤ.

Η αναδιαπραγμάτευση


Όσοι τάσσονται υπέρ της αναδιαπραγμάτευσης του ελληνικού χρέους με ή χωρίς παύση πληρωμών θα πρέπει να εξηγήσουν σε τι διαφέρει η πρότασή τους με αυτό που προετοιμάζεται από την τρόικα και την κυβέρνηση. Όχι σε επίπεδο προθέσεων, αλλά σε επίπεδο στυγνής πραγματικότητας. Κι αυτό γιατί σε όλους μπορεί να αρέσει η ιδέα να τα βρούμε με τους δανειστές μας, ήσυχα και ωραία, να πετύχουμε μια καλή συμφωνία με χαμηλότερα επιτόκια και βάρη εξυπηρέτησης για την Ελλάδα, αλλά είναι κάτι τέτοιο εφικτό; Ή πρόκειται για μια φαντασίωση κατά το γνωστό «αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν… θα ήταν πατίνι»; Πώς είναι δυνατό να πετύχει μια τέτοια συμφωνία η χώρα όταν βρίσκεται αιχμάλωτη του ευρώ, της ευρωζώνης, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ; Όταν δεν διαθέτει ούτε ένα διαπραγματευτικό όπλο για να αποσπάσει παραχωρήσεις από τους δανειστές της;

Ορισμένοι πιστεύουν ότι αρκεί η απειλή ότι θα χάσουν οι δανειστές τα λεφτά τους για να τους καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αν οι δανειστές του ελληνικού κράτους ήταν ένα πλήθος μικρών και μεσαίων ομολογιούχων της διεθνούς αγοράς, αυτή η απειλή ίσως – λέμε ίσως – να έπιανε. Όμως έχουμε να κάνουμε κυρίως με τραπεζικούς κολοσσούς της ευρωζώνης και διαχειριστές κεφαλαίων από τα πιο ισχυρά επενδυτικά κεφάλαια παγκοσμίως. Κι όχι μόνο αυτό. Έχουν τα μέσα να εξαφανίσουν την ελληνική οικονομία μέσα σε λίγες ώρες. Δεν έχουν π.χ. παρά να βάλουν την ΕΚΤ να στερήσει την ελληνική οικονομία από το αναγκαίο κυκλοφορούν χρήμα σε ευρώ που έχει ανάγκη για τις συναλλαγές της. Σε μια τέτοια περίπτωση η ελληνική οικονομία είναι ζήτημα αν μπορεί να αντέξει ένα 24ωρο...

Αλλά κι αυτό να μην γίνει, μόνο η διακοπή των ενέσεων ρευστότητας από την ΕΚΤ προς τις ελληνικές τράπεζες αρκεί για να βουλιάξει την ελληνική οικονομία μέσα σε λίγες ώρες. Γιατί οι δανειστές μας να συμφωνήσουν σε μια ευνοϊκή για τη χώρα ρύθμιση όταν έχουν όλα τα ατού;

Μήπως γιατί φοβούνται ότι θα χάσουν τα λεφτά τους; Μα η Ελλάδα έχει τεθεί υπό την κηδεμονία του ΔΝΤ και της Ε.Ε. μόνο και μόνο για να μην φτάσει στο σημείο να δηλώσει αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεών της. Δεν της επιτρέπουν να πτωχεύσει, εκτός κι αν τους συμφέρει. Αυτή είναι η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.

Αν ήθελε κανείς να είναι συνεπής όταν προτείνει αναδιαπραγμάτευση του χρέους, θα έπρεπε να ξεκινά με την έξοδο όχι μόνο από την ευρωζώνη, αλλά και από την Ε.Ε., προκειμένου να ανακτήσει η Ελλάδα την εθνική της κυριαρχία και να έχει τουλάχιστον ελευθερία κινήσεων στη διαπραγμάτευση. Όμως αν προσέξει κανείς τις προτάσεις αναδιαπραγμάτευσης που κυκλοφορούν, όχι μόνο δεν θέτουν τέτοιο ζήτημα, αλλά το αγνοούν παντελώς μιλώντας με φανταστικά σενάρια για «το κρυφό διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας» και ότι δήθεν η «ελληνική κρίση χρέους είναι ιδιάζουσα με έναν τρόπο που δίνει στην Ελλάδα ορισμένα εξαιρετικά και σπάνια νομικά πλεονεκτήματα». Λες και η Ελλάδα δεν είναι χώρα του ευρώ και της Ε.Ε., λες και δεν έχει υπογράψει την περίφημη δανειακή σύμβαση με την οποία παραιτείται από κάθε ασυλία και αναγνωρίζει ως δίκαιο διακανονισμού το αγγλικό. Όλες αυτές οι φαντασιοπληξίες, αν δεν προέρχονται από άσχετους που επενδύουν στην άγνοια του αναγνωστικού τους κοινού, πηγάζουν σίγουρα από κύκλους που έχουν σκοπό την προετοιμασία του εδάφους, την εξοικείωση του κοινού με την ιδέα της αναδιαπραγμάτευσης, με ό,τι συνεπάγεται για τον λαό και τη χώρα.

Το κυρίαρχο δίλημμα

Το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα το κυρίαρχο δίλημμα που θα διατρέχει τις αντιπαραθέσεις γύρω από το χρέος είναι: αναδιαπραγμάτευση ή άρνηση του χρέους; Κι αυτό γιατί όταν σήμερα μιλάμε για απάντηση στο δημόσιο χρέος και κάποιοι προτάσσουν ως μετριοπαθές μέτρο την αναδιαπραγμάτευση του χρέους με ή χωρίς παύση πληρωμών, έναντι της πιο ριζοσπαστικής υποτίθεται λύσης της μη αναγνώρισης και της άρνησης της πληρωμής του χρέους, όπως προτείνει ο γράφων, στην καλύτερη περίπτωση δεν ξέρουν γιατί μιλάνε.

Τα λέμε όλα αυτά γιατί το χρέος της Ελλάδας δεν αντιμετωπίζεται με αναδιαπραγμάτευση, όπως κι αν την εννοεί κανείς. Είναι τέτοιο το χρέος και βρίσκεται σε τέτοια χέρια που δεν ξεμπερδεύει εύκολα κανείς με απειλές και διαπραγματεύσεις, ακόμη κι αν δεχτεί ότι αυτοί που το προτείνουν έχουν τις καλύτερες των προθέσεων. Κάθε προσπάθεια, απ’ όπου κι αν προέρχεται, να θολώσει το ζήτημα, να προτάξει ως μετριοπαθές μέτρο την αναδιαπραγμάτευση έναντι της άρνησης του χρέους, είναι πραγματικά εγκληματική. Ιδίως σε μια περίοδο όπου διεξάγεται ήδη η αναδιαπραγμάτευση του χρέους από τους επικυρίαρχους.

Μόνο η μη αναγνώριση και η άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα, η άμεση παύση πληρωμών προς τους δανειστές, ώστε να σταματήσει ο φόρος αίματος τον οποίο καταβάλλουν η χώρα και ο λαός στους διεθνείς τοκογλύφους και κερδοσκόπους, μπορεί να δώσει την ευκαιρία στον λαό και τη χώρα να ορθοποδήσει.

Άρνηση του χρέους

Αυτή είναι η μόνη λύση για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή και να διασώσουν οι εργαζόμενοι τα εισοδήματά αυτός, τη δουλειά τους, τις συντάξεις και τα δικαιώματά τους. Είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει προοπτική για τους νέους, τους αγρότες, τους επαγγελματίες, τους μικρομεσαίους. Είναι ο μόνος τρόπος για να γλιτώσει η χώρα από την πτώχευση και την καταστροφή που οργανώνουν ήδη η κυβέρνηση, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ.

Άρνηση πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα σημαίνει άμεση παύση πληρωμών προς δανειστές. Σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε κανενός είδους απαίτηση που θα επιτρέψει στους δανειστές της χώρας να τη δημεύσουν, να την κατασχέσουν, να τη λεηλατήσουν. Σημαίνει ότι σταματάμε να πληρώνουμε δάνεια που έχουμε πληρώσει διπλά και τρίδιπλα. Σημαίνει ότι διαγράφουμε μονομερώς οφειλές που υπήρξαν προϊόν ρεμούλας και κερδοσκοπίας εις βάρος της χώρας και του λαού. Σημαίνει ότι αρνούμαστε επιτέλους να ματώνουμε για δάνεια που έρχονται από το 1880, αλλά οι αγορές και οι μεγάλοι «εταίροι» έχουν επιβάλει να τα πληρώνουμε έως σήμερα. Σημαίνει πολύ απλά ότι σταματάμε να πληρώνουμε τα κερατιάτικα στους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους.

Ο ελληνικός λαός οφείλει να προχωρήσει σε άρνηση πληρωμής του χρέους, όχι γιατί θέλει να βλάψει κανέναν ή να «φάει» τα λεφτά των δανειστών του. Οφείλει να το κάνει γιατί δεν υπάρχει τρόπος για να σταθεί στα πόδια του, για να διεκδικήσει τη χώρα του από τις αγορές και τα αρπακτικά, για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του, για να λυτρωθεί επιτέλους από το διεφθαρμένο σύστημα που τον κυβερνά. Γι’ αυτό και αιτήματα που αφορούν δάνεια τα οποία συνήφθησαν καλή τη πίστει και συνέβαλαν αποδεδειγμένα στην ανάπτυξη της χώρας, ο λαός δεν πρέπει να αρνηθεί να συζητήσει την ικανοποίησή τους. Ιδίως αν συνδέονται με χρήματα μικροκαταθετών και ασφαλιστικών ταμείων, που έτσι κι αλλιώς δεν υπερβαίνουν το 15% του σημερινού δημόσιου χρέους. Αρκεί να γίνει στη βάση του αμοιβαίου οφέλους και όχι του δανειστή - οφειλέτη. Πάντα με βασική προϋπόθεση ότι καμιά απαίτηση δεν θα υπονομεύσει την πορεία της χώρας, δεν θα υποθηκεύσει το μέλλον της και ούτε θα θέσει τη χώρα υπό καθεστώς ομηρίας. Αν είναι να χάσει κάποιος, αυτός σίγουρα δεν πρέπει να είναι ο λαός και η χώρα.

Read more...

Kυκλοφόρησε το iPanic vol 17 !!!

Χάρη στην ευγενική προσφορά του Panic Magazine μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το τεύχος κατευθείαν στο παρόν ιστολόγιο.
Απολαύστε...
- -
iPanic.gr


Read more...

Ημέρες διπλής ύφεσης

Μετά την κρίση του 2008-2009 και την ανάκαμψη που υποστηρίχθηκε τεχνητά με τις επεκτατικές δημοσιονομικές πολιτικές των ανά τον κόσμο κυβερνήσεων, τα νομισματικά μέτρα ‘ποσοτικής χαλάρωσης’, αλλά και την παροχή κρατικών κεφαλαιών διάσωσης σε μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, η επιρροή των μέτρων εξαντλείται και φαίνεται ότι η παγκόσμια οικονομία από φέτος επιβαδρύνεται. Το χειρότερο, δε, είναι πως δεν έχουν αντιμετωπιστεί ακόμη οι μείζονες υπερβολές που τροφοδότησαν αυτήν την κρίση – δηλαδή η υπερχρέωση και η υπερβολική μόχλευση του ιδιωτικού τομέα: νοικοκυριών, τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων καθώς και του μεγαλύτερου μέρους των εταιρειών.
Η απομόχλευση του ιδιωτικού τομέα έχει μόλις αρχίσει. Συν τοις άλλοις όμως, στις αναπτυγμένες οικονομίες έχουμε τώρα την υπερχρέωση του δημόσιου τομέα, που εξαιτίας των αντικυκλικών κεϋνσιανών μέτρων τόνωσης της οικονομίας και του τεράστιου κόστους της κοινωνικοποίησης των ζημιών του χρηματοπιστωτικού συστήματος, επιβαρύνθηκε με μεγάλα ελλείμματα και συσσώρευσε υπέρμετρο χρέος.
sofokleous10 μέσω youpayyourcrisis

Όλα αυτά σημαίνουν ότι, από τη στιγμή που η απομόχλευση των νοικοκυριών, των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των κρατών αρχίζει να οδηγεί σε συρρίκνωση της καταναλωσης και των επενδύσεων, αυτό που έχουν μπροστά τους οι προηγμένες οικονομίες είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μια παρατεταμένη περίοδος αναιμικής και υποτονικής ζήτησης.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι χώρες με υπερβάλλουσα κατανάλωση – οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Ισπανία η Ελλάδα και άλλες – πρέπει τώρα να προχωρήσουν σε απομόχλευση και να μειώσουν τις κρατικές δαπάνες, την κατανάλωση και τις εισαγωγές τους.
Αλλά καθώς οι χώρες με μεγάλα αποταμιευτικά πλεονάσματα – η Κίνα, οι αναδυόμενες οικονομίες της Ασίας, η Γερμανία και η Ιαπωνία – δεν αυξάνουν εν τω μεταξύ δαπάνες και κατανάλωση ώστε να αντισταθμίσουν την συρρίκνωση των δαπανών των κρατών που προχωρούν σε απομόχλευση, η ανάκαμψη της παγκόσμιας συνολικής ζήτησης θα παραμείνει αδύναμη, πιέζοντας την παγκόσμια ανάπτυξη ακόμη πιο χαμηλά.
Η επιβράδυνση της παγκόσμιας ανάπτυξης αποτυπώθηκε στα στοιχεία δεύτερου τριμήνου του 2010 και θα επιταχυνθεί στο δεύτερο ήμισυ του έτους. Με την έναρξη της εφαρμογής των προγραμμάτων λιτότητας σε διάφορες χώρες, τα δημοσιονομικά μέτρα τόνωσης της οικονομίας θα εκλείψουν. Η προσαρμογή των αποθεμάτων, που τροφοδότησε την ανάπτυξη για ορισμένα τρίμηνα, θα εξαντλήσει τη δυναμική της. Παρομοίως θα περιοριστούν οι επιπτώσεις των πολιτικών φοροαπαλλαγών που έκλεβαν ζήτηση από το μέλλον – όπως η παροχή κινήτρων αγοράς αυτοκινήτων και κατοικιών – καθώς εκπνέουν τα σχετικά προγράμματα. Ιδιαίτερα προβληματικές παραμένουν οι συνθήκες των αγορών απασχόλησης, με ελάχιστες νέες θέσεις εργασίας να δημιουργούνται και με μια αυξανόμενη αίσθηση δυσπραγίας των καταναλωτών.
Το πιο πιθανό σενάριο για τις προηγμένες οικονομίες είναι πλέον μια μέτρια ανάκαμψη σχήματος U, ακόμη κι αν αποφύγουμε τελικά μια διπλή ύφεση σχήματος W. Στις ΗΠΑ, ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης ήταν ήδη χαμηλότερος των προσδοκιών κατά το πρώτο εξάμηνο του 2010 (2.7% στο πρώτο τρίμηνο και ένα εκτιμώμενο 2.2% στο δεύτερο). Ο ρυθμός ανάπτυξης αναμένεται να επιβραδυνθεί περαιτέρω στο δεύτερο εξάμηνο του 2010 και κατά το 2011 σε 1.5%.
Όποιο γράμμα του αγγλικού αλφαβήτου κι αν επιλεγεί για την αποτύπωση της καμπύλης της αποδοτικότητας της αμερικανικής οικονομίας, το βέβαιο είναι πως ό,τι έρχεται θα βιωθεί σαν ύφεση. Σε αυτό θα συμβάλλουν η πολύ μέτρια δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, η περαιτέρω αύξηση της ανεργίας, τα μεγάλα κυκλικά δημόσια ελλείμματα, η νέα πτώση των τιμών κατοικιών, η διεύρυνση των ζημιών των τραπεζών από στεγαστικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες και άλλους τύπους δανείων και ο κίνδυνος προώθησης προστατευτικών μέτρων ενάντια στην Κίνα από το Κογκρέσσο.
Τα πράγματα θα είναι ακόμη χειρότερα στην Ευρωζώνη. Με την έναρξη των μέτρων λιτότητας και την πτώση των χρηματιστηριακών αγορών, ενδέχεται η ανάπτυξη στα τέλη του 2010 να αποβεί μηδενική. Η μεγάλη άνοδος των σπρεντ των κρατικών και εταιρικών ομολόγων θα αυξήσει το κόστος του κεφαλαίου και η ενίσχυση της αποφυγής ανάληψης κινδύνων, της μεταβλητότητας και των κινδύνων των κρατικών ομολόγων θα υπονομεύσει περιατέρω την επιχειρηματική, επενδυτική και καταναλωτική εμπιστοσύνη. Όσο για την εξασθένηση του ευρώ, ναι μεν θα βοηθήσει στη βελτίωση της εικόνας του εξωτερικού ισοζυγίου της Ευρώπης, όμως τα όποια οφέλη θα αντισταθμιστούν από τις ζημιές στις εξαγωγικές και αναπτυξιακές προοπτικές των ΗΠΑ, της Κίνας και των αναδυόμενων οικονομιών της Ασίας.
Ακόμη και η Κίνα θα εμφανίσει σημάδια επιβράδυνσης, πρωτίστως εξαιτίας των προσπαθειών της κυβέρνησης να θέσει υπό έλεγχο την υπερθέρμανση της οικονομίας. Η επιβράδυνση των προηγμένων οικονομιών, σε συνδυασμό με το πιο αδύναμο ευρώ, θα ψαλιδίσουν περαιτέρω τους ρυθμούς της κινεζικής ανάπτυξης, από το 11% και πλέον σήμερα σε 7% ως το τέλος του έτους. Κι αυτά είναι πολύ κακά νέα για τις εξαγωγικές προοπτικές των άλλων χωρών της Ασίας καθώς και των κρατών που είναι πλούσια σε εμπορεύματα, τα οποία κατά βάση εξαρτώνται από τις κινέζικες εισαγωγές.
Άλλο ένα σημαντικό θύμα θα είναι η Ιαπωνία, όπου η αναιμική αύξηση των πραγματικών εισοδημάτων πιέζει την εγχώρια ζήτηση και η όποια χαμηλή ανάπτυξη της χώρας εξαρτάται από τις εξαγωγές προς την Κίνα. Η Ιαπωνία πλήττεται επίσης από χαμηλή αναπτυξιακή δυναμική, εξαιτίας της έλλειψης διαρθρωτικών μεταρρυθμίσων, των προβληματικών και αναποτελεσματικών κυβερνήσεών της (4 πρωθυπουργοί σε 4 χρόνια), του υπερβολικού της δημόσιου χρέους, των αρνητικών δημογραφικών τάσεων και του ισχυρού γεν που πιέζεται όλο και πιο πάνω από τις παγκόσμιες εξάρσεις αποφυγής του κινδύνου.
Ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο η αμερικανική οικονομική ανάπτυξη επιβραδύνεται σε 1.5%, η Ευρωζώνη και η Ιαπωνία περνούν σε στασιμότητα και οι ρυθμοί ανάπτυξης της Κίνας πέφτουν κάτω του 8% ασφαλώς και δεν συνεπάγεται παγκόσμια ύφεση, όμως θα βιωθεί ως τέτοια. Και στην περίπτωση αυτή κάθε επιπρόσθετος κλονισμός μπορεί να οδηγήσει την ασταθή παγκόσμια οικονομία εκ νέου στην ύφεση.
Οι πιθανές πηγές ενός τέτοιου αντίξοου σοκ είναι πολλές. Μπορεί να επιδεινωθεί το πρόβλημα του κινδύνου ορισμένων κρατικών ομολόγων της Ευρωζώνης, και να οδηγήσει σε έναν ακόμη γύρο διορθώσεων των τιμών των περιουσιακών στοιχείων, σε ενίσχυση της αποφυγής ανάληψης κινδύνου σε παγκόσμιο επίπεδο, σε αύξηση της μεταβλητότητας και σε διάχυση των προβλημάτων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Και ένας φαύλος κύκλος διόρθωσης των τιμών των περιουσιακών στοιχείων προς τα κάτω, μαζί με μια πιο αδύναμη παγκόσμια ανάπτυξη, και σε συνδυασμό με απροσδόκητες αντιξοότητες που δεν έχουν μέχρι στιγμής αποτιμηθεί από τις αγορές, μπορούν να οδηγήσουν σε περαιτέρω πτώση των αξιών και σε ακόμη χαμηλότερη ανάπτυξη – μια δυναμική που θα κινδυνεύσει εν τέλει να βυθίσει την παγκόσμια οικονομία ξανά στην ύφεση.
Και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο μιας ισραηλινής επίθεσης στο Ιράν μέσα στους επόμενους 12 μήνες, σενάριο που, αν επαληθευτεί, θα εκτοξεύσει τις διεθνείς τιμές του πετρελαίου ξανά στα ύψη, όπως ακριβώς είχε γίνει το καλοκαίρι του 2008, βυθίζοντας την οικονομία σε παγκόσμια ύφεση.
Τέλος, τα οπλοστάσια των σχεδιαστών πολιτικής εξαντλούνται. Ελάχιστη διαφορά θα κάνει πλέον η περαιτέρω ποσοτική χαλάρωση, δεν απέμειναν περιθώρια για τη λήψη επεκτατικών δημοσιονομικών μέτρων στις περισσότερες προηγμένες οικονομίες, και η δυνατότητα των κρατών να διασώζουν τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα – που είναι πολύ μεγάλα για για να αφεθούν να καταρρεύσουν αλλά και πολύ μεγάλα ... για να σωθούν εν τέλει – έχει περιοριστεί πια δραστικά.
Καθώς λοιπόν εξατμίζονται οι απατηλές ελπίδες των αισιοδόξων για μια ταχεία τύπου V ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας, ο προηγμένος κόσμος φαίνεται να οδεύει στην καλύτερη περίπτωση προς μια ανάκαμψη τύπου U που σε ορισμένες πειρπτώσεις – της Ευρωζώνης και της Ιαπωνίας – μπορεί να χρειαστεί τόσο καιρό για να επιτευχθεί ώστε να πρέπει να επεκταθεί σε ένα σχήμα τύπου L, δηλαδή σε κάτι που προσομοιάζει με ύφεση. Η αποφυγή της διπλής ύφεσης στη συνέχεια θα γίνει πολύ δύσκολη.
Read more...

Για όσους τρέφουν αυταπάτες, ας δουν τι γίνεται στην Ουγγαρία

Για όσους πιστεύουν ότι όλα θα πάνε καλά και ότι τα δύσκολα πέρασαν, ας ρίξουν μια ματιά στο τι συμβαίνει στην Ουγγαρία. Η Ουγγαρία είχε πάρει από το ΔΝΤ πακέτο οικονομικής στήριξης μόλις 25,1 δις δολάρια σε δόσεις και όχι φυσικά 110 δις ΕΥΡΩ!!! που πήραμε εμείς. Η συμφωνία ήταν να...
κατέβει τελικά το δημόσιο έλλειμμα στα 3,8% του ΑΕΠ για το 2010 και κάτω από το 3% του ΑΕΠ για το 2011 και όχι φυσικά να κατέβει από το 13% του ΑΕΠ περίπου σε κάτω από το 3% του ΑΕΠ σε τρία χρόνια, όπως στη δική μας περίπτωση που δεν παράγουμε και τίποτα.Επειδή λοιπόν το ΔΝΤ και η ΕΕ εκτιμούν ότι…. η Ουγγαρία κινδυνεύει να μην πιάσει αυτούς τους απλούς στόχους, αποφάσισαν να μην δοθούν οι άλλες δόσεις της στήριξης, εκτός και εάν η Ουγγαρία λάβει σκληρά μέτρα μείωσης των δημοσίων ελλειμμάτων, που μάλλον αυτό θα σημάνει νέες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Η νεοεκλεγείσα με απόλυτη πλειοψηφία και με το σύνθημα «έξω από το ΔΝΤ» Κεντροδεξιά κυβέρνηση, όχι μόνο δεν φεύγει από το ΔΝΤ, αλλά διαμήνυσε ότι θα συμμορφωθεί με τις υποδείξεις του ΔΝΤ και της ΕΕ. Λοιπόν, απλά φανταστείτε τι θα συμβεί με μας , που ενώ πήραμε πακέτο βοήθειας 110 δις ΕΥΡΩ για 3 χρόνια και ενώ δεν παράγουμε τίποτα, καλούμαστε μέσα σε τρία χρόνια να κατεβάσουμε το έλλειμμα από το 13% του ΑΕΠ κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Και πως θα μειωθεί το ποσοστό του ελλείμματος αν δεν αυξηθεί συγκλονιστικά το ΑΕΠ; Μα μόνο με πρωτογενή μείωση του ίδιου του ελλείμματος, που σημαίνει είτε παύση πληρωμών του δημοσίου, είτε απόλυση των ούτως ή άλλως υπεράριθμων δημοσίων υπαλλήλων.Ίσως τώρα να αντιλαμβάνεστε γιατί πολλοί γνωρίζοντες λένε ότι η Ελλάδα δεν θα αποφύγει τη χρεοκοπία. Τώρα το γιατί φορτωνόμαστε και άλλα νέα χρέη για να πάμε μετά σε χρεοκοπία, αυτό ίσως πια να είναι και το μεγαλύτερο πλέον σκάνδαλο, που μπροστά του το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου θα μοιάζει με πταίσμα.
hassapis-peter μέσω dinatos


Read more...

Ο πόλεμός τους δεν είναι δικός μας

Φωτό: Aliya Naumoff
by potmos

Όπως πάντα, έχουμε την εντύπωση πως ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, έχει να κάνει μόνο με την ελλαδική κοινωνία, λες και είναι αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, ή, κατά ένα περίεργο τρόπο, ιδιαίτερη, ξεχωριστή από τις άλλες.

Τίποτε από τα δύο δεν ισχύει.

Το σκηνικό της μάχης

Ο πόλεμος της πληροφορίας έχει αρχίσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Μαίνεται σε θέατρα επιχειρήσεων ανά τον κόσμο και που, πολλές φορές, περιλαμβάνουν και όλον τον κόσμο. Πριν από μια δεκαετία, βέβαια, η διεξαγωγή του πολέμου αυτού δεν ενδιέφερε το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, καθώς η πιό σημαντική εφεύρεση του ανθρώπου μετά τον τροχό - το Διαδίκτυο - δεν είχε θέση στα σαλόνια, τα γραφεία ή τα κινητά τηλέφωνα των περισσοτέρων από εμάς. Κάποιοι ενθουσιώδεις είχαν μπει στο παιχνίδι. Οι άλλοι, περίμεναν τις εξελίξεις.

Και οι εξελίξεις ήρθαν. Το να φτιάξεις έναν ιστότοπο, ένα website δηλαδή, έγινε απλούστερο από ποτέ. Πλέον μπορεί να τον στήσει και ένας ημιάσχετος και να έχει δυνατότητες πολύ πολλαπλάσιες εκείνων που ούτε θα ονειρευόταν ένας γκουρού του web development 15 χρόνια πριν. Με πέντε λεπτά από τον χρόνο σου στήνεις ένα επαγγελματικότατο ιστότοπο, με ελκυστική εμφάνιση, δυναμικό περιεχόμενο και κοινωνική δικτύωση. Το μέσον, δηλαδή, είναι στα χέρια σου: έτοιμο, εύκολα προσβάσιμο, ικανό να μεταφέρει το μήνυμά σου ή την πληροφορία σου σε ένα αριθμό ανθρώπων.

Σε πόσους, όμως, τελικά;

Τα όπλα

Εδώ τίθεται το θεμελιώδες ερώτημα:
exoapotinvouli
Γιατί κάτι να έχει απήχηση στο Διαδίκτυο; Κάποτε απαιτούνταν χρόνος, χρήμα και τεχνογνωσία για να στήσεις έναν ιστότοπο με διαρκή ενημέρωση. Άρα η ενημέρωση ήταν στα χέρια αυτών που είχαν τον τρόπο και τα μέσα για να στήσουν τόπους πληροφόρησης στο διαδίκτυο. Σήμερα ο καθένας το κάνει. Άρα, δεν παίζει πια ρόλο ούτε το χρήμα, ούτε η τεχνογνωσία. Αυτό που καθορίζει την απήχηση μιας πληροφορίας είναι το περιεχόμενό της σε συνδυασμό με το ενδιαφέρον που προξενεί στους ανθρώπους.

Μπορείς, βέβαια, να πετύχεις ένα μιξ χαμηλής έως μηδενικής αξίας περιεχομένου με υψηλό ενδιαφέρον. Και μιλάμε πάντα για τα ειδησεογραφικά. Αυτό γίνεται όταν π.χ. ικανοποιείς την ανάγκη του αποδέκτη για άμεση και ταχεία ενημέρωση για τα επίκαιρα. Αυτό κάνουν, δεκαετίες τώρα, τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης: οι εφημερίδες γεμάτες μη-ειδήσεις μόνο και μόνο για να έχουν κάθε μέρα ύλη και τα δελτία ειδήσεων τίγκα στη σκουπιδο-«άποψη» για να γεμίζουν ώρες τηλεθέασης.

Τα παραδοσιακά μεγαλο-σάιτ ή πόρταλ, μεταφέρουν μεν τον ίδιο «πλούτο» πληροφοριών στο διαδίκτυο, τα καινοφανή όμως «μπλογκ» διαφόρων επαγγελματιών δημοσιογράφων έχουν ένα επιπλέον στοιχείο: Χρησιμοποιώντας την κάλυψη της (σχετικής) ανωνυμίας που προσφέρουν διάφορες διαδικτυακές υπηρεσίες, μπορούν να αποτελέσουν πρόσφορο έδαφος για την κιτρινίλα, την διασπορά ανεπιβεβαίωτης / αδιασταύρωτης / ψευδούς είδησης। Αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό της διαδικτυακής αρθρογραφίας άνοιξε την όρεξη στους τυχάρπαστους του επαγγελματικού δημοσιογραφικού χώρου. Θεώρησαν ότι μπορούν να κάνουν τις δουλειές τους - τις γνωστές, βρωμερές, υπόγειες συναλλαγές τους - ευκολότερα, χρησιμοποιώντας ως όπλο την δημοσιότητα που μπορούσαν να έχουν ανοίγοντας ένα διαδικτυακό «κανάλι». Ο χρήστης του διαδικτύου, από την άλλη, δεν είναι αυτομάτως το ιδανικό του συνειδητοποιημένου χρήστη - συνδιαμορφωτή. Όσο το διαδίκτυο εξαπλώνεται σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, ο «μέσος χρήστης» προσεγγίζει σε χαρακτηριστικά (παθητική συμπεριφορά, ανάλαφρες προτιμήσεις, εύκολες επιλογές) τον «μέσο πολίτη». Αποτέλεσμα αυτού είναι να «πιάνουν», όσον αφορά την διάδοση και δημοσιότητα, οι προαναφερθείσες δοκιμασμένες τεχνικές.

Οι αντιμαχόμενοι

Ο παραδοσιακός δημοσιογραφικός «χώρος», λοιπόν, αυτή η παραφυάδα της εξουσίας, μπήκε και στο διαδίκτυο. Επόμενο ήταν να μεταφερθεί μαζί τους και οι ανταγωνισμοί εξουσίας που χαρακτήριζαν ανέκαθεν τις σχέσεις των ομάδων αυτού του χώρου.

Ένα σημαντικό ρόλο στα «ξεκαθαρίσματα λογαριασμών» παίζουν οι ένοπλες συμμορίες. Παλιότερα, η Σέχτα (ή ο Επαναστατικός Αγώνας, το ίδιο κάνει) είχε δείξει το προφίλ του «χρήσιμου ηλίθιου», καθώς οι ενέργειές της, ντυμένες με ένα μανδύα αναρχο-μηδενισμού, έρχονταν για να σιγοντάρουν πολιτικές ολικής καταστολής όπως του Μαρκογιαννάκη ή και του Χρυσοχοΐδη. Με τις δολοφονίες όμως του Νεκτάριου Σάββα (Ιούνιος 2009) και του Σωκράτη Γκιόλια, αποδείχτηκε η άμεση διασύνδεση της οργάνωσης με το Υπουργείο «Προστασίας του Πολίτη». Στις 24 Απριλίου, ασφαλιτοδημοσιογράφος έγραφε:

Όπως λένε μάλιστα [σ.σ.: «Καλά πληροφορημένα στελέχη του Υπ. Προστασίας του Πολίτη»], αυτή τη φορά θεωρείται περισσότερο από πιθανό στόχος να είναι κάποιος αστυνομικός σε περιπολία ή ακόμη και δημοσιογράφος και όχι κατ’ ανάγκην «πρώτο όνομα», όπως τονίζουν χαρακτηριστικά. Εκτιμάται ότι πλέον είναι καθαρά θέμα χρόνου η ενεργοποίηση των μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης Σέχτα Επαναστατών. [Πηγή]

Είναι λοιπόν ξεκάθαρη η συμμετοχή κύκλων όπως η αστυνομία, οι νονοί και οι πολιτικοί στην υπόθεση του «ανώνυμου διαδικτυακού κιτρινισμού» που είναι σε εξέλιξη χρόνια τώρα στην ελλαδική μπλογκόσφαιρα। Ο πόλεμος είναι δικός τους. Πρόκειται καθαρά για μάχες μεταξύ ομάδων συμφερόντων και η διαπλοκή πολιτικών και αστυνομίας στις υποθέσεις αυτές γίνεται πιό ξεκάθαρη από ποτέ. Καθώς και ο ρόλος των «ένοπλων ομάδων» που τελικά δεν είναι τίποτε άλλο από βραχίονες του οργανωμένου εγκλήματος.

Η ουσία του πράγματος: οι «παράπλευρες απώλειες»

Όπως κάθε πολεμική επιχείρηση, αυτή η άγρια μάχη ανταγωνιζόμενων εξουσιαστικών ομάδων, έχει και παράπλευρες απώλειες. Την ίδια ημέρα που δολοφονήθηκε ο Γκιόλιας, οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι εντόπισαν το γενεσιουργό πρόβλημα τέτοιων φαινομένων όχι στην εγγενή διαπλοκή πολιτικών, δημοσιογράφων και συμμοριών, αλλά στην... «ανωνυμία στο διαδίκτυο».

Η «ανωνυμία στο διαδίκτυο» κατ’ αρχήν, είναι κάτι πολύ περιορισμένο. Οι ενέργειες καθενός καταγράφονται στον ISP του (τον πάροχο υπηρεσιών) και, ως εκ τούτου, μπορεί να εντοπιστεί ποιός έγραψε τί. Το ότι δεν έχει ο καθένας πρόσβαση σ’ αυτές τις πληροφορίες είναι αυτό που ονομάζουμε «ανωνυμία» ή, πιό σωστά, «ιδιωτικότητα».


Η ιδιωτικότητα στο διαδίκτυο έχει γίνει αντικείμενο ατέρμονων αναλύσεων. Θεωρητικά αίρεται μόνο με σχετικό ένταλμα και πάλι για πολύ σοβαρές παραβάσεις. Θα ήταν ευχής έργον για κάθε εξουσία το να κατορθώσει να μη περιορίζεται από τέτοια νομικά εμπόδια, δηλαδή να είχε στο πιάτο όλα τα στοιχεία τηλεπικοινωνιών για οποιονδήποτε, όποτε τα χρειαζόταν. Πολύ χρήσιμο, ο καθένας σε θέση ισχύος θα το επιθυμούσε, ειδικά σε μια περίοδο που αμφισβητείται έντονα η νομιμοποίηση και η δημοκρατικότητα κάθε κυβέρνησης.

Πολύ σχετική με το θέμα μας είναι η «υπόθεση Wikileaks»: ένας αμερικανός στρατιώτης διέρρευσε ένα απόρρητο βίντεο, που αποδείκνυε σφαγή αμάχων στο Ιράκ, επειδή ο ιστότοπος Wikileaks («Βικιδιαρροές», κατ’ αντιστοιχία με την Βικιπαίδεια) τού έδινε την δυνατότητα να το κάνει αυτό, ανώνυμα. Οι υποδομές που παρέχονται σε κάθε χρήστη του διαδικτύου μπορεί να μη παρέχουν αυτό το επίπεδο ανωνυμίας (που και αυτό, τελικά, παραβιάστηκε από τις «αρχές» και ο στρατιώτης αντιμετωπίζει ποινικές κυρώσεις), σίγουρα όμως βοηθούν τον καθένα να βγάλει σκέψεις, αναλύσεις ή ίσως και πληροφορίες που δε θα αισθανόταν άνετα να δημοσιεύσει με το όνομά του. Ιδίως πληροφορίες ή σχόλια που στρέφονται εναντίον θεσμών και δομών εξουσίας.

Η δολοφονία Γκιόλια έρχεται σε μια άβολη στιγμή να λύσει τα χέρια της εξουσίας. Τώρα μπορούν να μιλούν για άρση της ανωνυμίας, κυνηγώντας τις μάγισσες που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Read more...

Το κόλπο της καταστροφής ενός κράτους.

Γράφει ο Χειρούργος

Όλα ήταν ένα σχέδιο. Δεν έφτασε η Ελλάδα να χρωστά τόσα χρήματα από κακοδιαχείριση και απλή ηλιθιότητα. Το κόλπο πάει ως εξής: Φέρνεις την διαφθορά. Ο νόμος περί μη ευθύνης υπουργών είναι ένα από τα κόλπα. Σημαντικό στοιχείο που έχει θαφτεί από τα ΜΜΕ είναι το γεγονός ότι ο ίδιος νόμος, την ίδιο περίοδο ψηφίστηκε ΚΑΙ στην Ιταλία, ΚΑΙ στην Ισπανία. Θεωρείτε τυχαίο το γεγονός;

Μετά, δίνεις δάνεια στην χώρα που έχεις βάλει στο στόχαστρο για να φτιάξει υποδομή. Η υποδομή αυτή φροντίζεις να μην είναι πραγματικά τόσο χρήσιμη για την χώρα, όσο θα έπρεπε. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η πανάκριβη υποδομή τους είναι ένα παράδειγμα. Έχεις φροντίσει να διαλύσεις κρατικούς μηχανισμούς παραγωγής υποδομών, και τώρα θα αναλάβουν την κατασκευή των υποδομών ξένες εταιρείες. Οι δικές σου. Εδώ έρχεται σαν λουκούμι η διαφθορά. Οι υποδομές που θα φτιάξουν οι εταιρείες σου θα κοστίσουν δέκα, είκοσι, εκατό φορές παραπάνω από όσο πρέπει. Έτσι, εσύ θα πάρεις πίσω τα δανεικά που έδωσες χωρίς να κάνεις τίποτα, και θα μείνουν και οι τόκοι για να εισπράττεις.

Άλλο κόλπο είναι, να βάζεις τη χώρα - στόχο σε μπελάδες με έναν παπάρα γείτονα, και μετά να της πουλάς όπλα, και μάλιστα σε πολλαπλάσια τιμή από την πραγματική τους αξία. Εδώ οι μπίζνες είναι τέλειες. Με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια. Πουλάς και στους δύο.

Υπερχρεώνεις μια χώρα τόσο πολύ που αδυνατεί να σε αποπληρώσει ώστε να την έχεις του χεριού σου. Το επόμενο στάδιο – που θα το δούμε σύντομα – είναι να δούμε την χώρα μας να ξεπουλάει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της για ψίχουλα, ή να ζητήσουν από την Ελλάδα να συνδράμει σε στρατιωτικές εκστρατείες (αυτό ήδη το είδαμε και με τον Γιώργο που έστειλε ενισχύσεις στο Αφγανιστάν). Αποδυναμώνονται ώστε να πωληθούν φθηνά, οι κρατικές εταιρείες παραγωγής ενέργειας, οι τηλεπικοινωνίες η ύδρευση, η εκπαίδευση, η υγεία και ούτω καθεξής. Όλον αυτόν τον πλούτο που δεν τόλμησε η χώρα μας να εκμεταλλευθεί για να βγούμε από την μιζέρια μας, όλο αυτό το κοινωνικό κεφάλαιο που έχουμε δημιουργήσει ως τώρα, θα τα δώσουμε για ψίχουλα, μοναχά για να παραμείνουμε στην μιζέρια μας, ραγιάδες ενθυμούμενοι την ένδοξη ιστορία των προγόνων μας, αυτήν που άμα το πολυσκεφτούμε, την έγραψαν άξιοι πρόγονοι ανάξιων απογόνων. Αυτήν που άμα το σκεφτούμε λίγο περισσότερο, ανήκει στους προγόνους μας, όχι σε μας. Εμείς δεν είμαστε ικανοί να γράψουμε ιστορία, παρά μόνο κάνα ανόητο σαχλοτραγουδάκι. Μήπως είναι ώρα να γράψουμε την δική μας ιστορία; Ή μήπως η ιστορία που ήδη γράφουμε είναι το «Πώς να καταστρέψετε την χώρα σας σε 30 χρόνια»;
Στο Χειρουργείο
εικόνα από kafeneio-gr


Read more...

«Για σκέψου να μην υπήρχαν blogs»!

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Η δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια, εν τω μέσω της κρίσεως προκαλεί προβληματισμό που ξεπερνά τα όρια της Ελλάδας και βαθιά ανησυχία στους συντελεστές του καθεστώτος (Κυβέρνηση, κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, νταβάδες, ΜΜΕ, διαπλεκόμενους μεγαλοεπιχειρηματίες).

Εμείς οι άνθρωποι που πετύχαμε να διαρρήξουμε τον πολιτικό και κοινωνικό αποκλεισμό μας μέσω των ιστολογίων δεν ανησυχούμε…συγκλονιστήκαμε! «Καθάρισαν» έναν δικό μας, ασχέτως αν πολλοί από εμάς διαφωνούσαμε με το εγχείρημά του, το οποίο ενίσχυε τον τηλεοπτικό λόγο και την χυδαία κουλτούρα που συνδέεται με αυτόν.

Ο Γκιόλιας ήταν από τη δική μας πλευρά, άσχετα που δεν την εξέφραζε και γι’ αυτό μας συγκλόνισε η μαφιόζικη δολοφονία του. Ήταν ένας δισυπόστατος (δημοσιογράφος-blogger) δικός μας και έτσι, αν και ήταν κομμάτι μας, δεν μπόρεσε να εκφράσει αυθεντικά την κοινωνία των πολιτών. Δυστυχώς ο δισυπόστατος χαρακτήρας όσων δημοσιογράφων επιδίδονται στο blogging, αλλοιώνει τις ιδιότητες του υπέροχου αυτού μέσου, που υπηρετεί την δημοκρατική και φιλελεύθερη έκφραση, όσο κανένα ίσως άλλο. Για σκέψου σήμερα να μην υπήρχαν τα blogs!

Είναι βέβαιο ότι δίχως αυτά θα ζούσαμε διαφορετικά και θα βιώναμε την κρίση αλλιώτικα …
bloopers

Μη σας φαίνεται υπερβολικό, ανταποκρίνεται απολύτως στην πραγματικότητα. Δεν είναι χώρος εδώ για να εξηγήσω την κοινωνιολογική διάσταση των ιστολογίων στη σημερινή Ελλάδα, τολμώ όμως να πω ότι αναδεικνύονται στη συγκυρία τα κυρίαρχα μέσα διαμόρφωσης της λεγόμενης αντικαθεστωτικής political discourse. Αυτό αποτελεί τεράστια επιτυχία, η οποία θα σημαδέψει τις μελλοντικές εξελίξεις στον τόπο μας - αν καταφέρουμε και δεν αφομοιωθούμε από την κατεστημένη μαζική επικοινωνιακή δομή.

Δεν είναι μόνο ότι αρκετές φορές διαμορφώνουν αυτά και όχι τα παραδοσιακά ΜΜΕ την ατζέντα ανάπτυξης του πολιτικού λόγου, είναι που παρεμβαίνουν καθοριστικά στη διαδικασία νοηματοδότησης συμβάντων που μέχρι πρότινος ανάγονταν σε γεγονότα αποκλειστικά από τους εργολάβους του δημόσιου συμφέροντος: διαπλεκόμενες εφημερίδες, περιοδικά και τηλεοπτικοί σταθμούς. Μαθαίνουμε τον κόσμο να μιλά μια διαφορετική γλώσσα από αυτήν που συνήθισε τόσα χρόνια. Δίνουμε διαφορετική σημειολογική διάσταση στην καθημερινότητα. Άρα, δομούμε μια αντικαθεστωτική πραγματικότητα, αρκετοί από εμάς.
Έτσι ξεκινήσαμε κάποιοι… συνειδητά, διαθέτοντας ασφαλώς εξειδικευμένη γνώση στην θεωρία και πρακτική της επικοινωνίας (ούτε αυτό κρύψαμε, ούτε επιχειρήσαμε να ξεγελάσουμε κανέναν, απλούστατα διότι η μορφή αυτής της επικοινωνίας γρήγορα αποκαλύπτει ποιοι είμαστε και πού πηγαίνουμε, άσχετα αν υπογράφουμε με το πραγματικό μας όνομα, με ψευδώνυμο ή ανώνυμα- είναι κι αυτή υπογραφή).

Σήμερα όμως το δρόμο αυτό ακολουθούν πολλοί άλλοι σύντροφοι και σε λίγο ακόμη περισσότεροι, δίνοντας στην ελληνική κοινωνία των πολιτών μια μεγάλη ευκαιρία χειραφέτησης. Η λέξη προέρχεται από το τυπικό μαρξιστικό λεξιλόγιο. Μη την φοβάστε όμως οι μη-μαρξιστές, ο μαρξισμός και η σύγχρονη προσέγγισή του μας πλούτισε και μας πλουτίζει. Μη φοβάστε τις λέξεις, τα concepts που δεν ελέγχετε να τρέμετε! Τα concepts, όμως, λαμβάνουν μορφή αποκλειστικά μέσω discourses, μέσω ολόκληρου του σημειολογικού δικτύου, το οποίο αποτελεί την επικοινωνιακή δομή που κατασκευάζει διαρκώς η δια-υποκειμενική αλληλόδραση μας.
Αυτό επιτυγχάνουμε στο διαδίκτυο: με μηχανισμό την αλληλεπίδραση υποκειμένων στη βάση της ισότητας, κατασκευάζουμε αργά και βασανιστικά ένα κόσμο που έρχεται σε αντίθεση με τον κόσμο των νταβάδων, των υπαλλήλων τους και των φορέων της κατεστημένης δομής του πολιτικού συστήματος. Με αυτή την έννοια είμαστε επικίνδυνοι για το καθεστώς… όλοι, ακόμη και εκείνοι που συμμετέχουν στο διαδικτυακό εγχείρημα των ιστολογίων, αναπαράγοντας καταρχήν τον λόγο και την κουλτούρα των ΜΜΕ. Ο σύντροφος μας Σωκράτης Γκιόλιας, έπαιξε σε διπλό ταμπλό, όπως κάνουν και πολλοί άλλοι. Δεν πειράζει, το διαδίκτυο έχει τη δύναμη να τους αφομοιώσει. Αυτοί στο τέλος θα γίνουν οι «δούρειοι ίπποι» του δικού μας λόγου για να σπάσουμε τα τείχη του καθεστώτος.
Ας αποχαιρετίσουμε λοιπόν τον Σωκράτη όπως θα κάναμε σε έναν δικό μας άνθρωπο…

Η δολοφονία του, άλλωστε, προκαλεί από ότι βλέπω, πρωτοφανή ανησυχία και σε κυβερνητικούς κύκλους στην Ευρώπη, αλλά και προβληματισμό στις αρμόδιες διπλωματικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Η εικόνα που προσπαθεί να μεταφέρει η ελληνική κυβέρνηση στην διεθνή κοινή γνώμη για την επιτυχία της στον έλεγχο των αντιδράσεων μετά την μεθοδευμένη ένταξη της Ελλάδας στην δικαιοδοσία του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, εμφανίζεται σήμερα το πρωί δραματικά ταλαιπωρημένη, καθώς οι διαστάσεις του εγκλήματος στην χώρα λαμβάνουν πλέον ανησυχητική, για τους συμμάχους και ετέρους της χώρας, μορφή.

Για πρώτη φορά – αν δεν με απατά η μνήμη μου - ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), παρεμβαίνει σε ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας της χώρας, καλώντας τις ελληνικές αρχές να προσάγουν τους ενόχους της δολοφονίας του Σ. Γκιόλια ενώπιον της δικαιοσύνης.

Ο Οργανισμός αυτός που απαρτίζεται από 56 χώρες και έχει ως αντικείμενο την πρόληψη και διαχείριση κρίσεων καθώς και την ενίσχυση της ασφάλειας σε παγκόσμιο επίπεδο, εξέδωσε ανακοίνωση που εκθέτει σοβαρά την ελληνική κυβέρνηση.

«Ζητώ από τις ελληνικές αρχές να διασφαλίσουν ότι η δολοφονία αυτή θα ερευνηθεί γρήγορα και εξονυχιστικά και ότι η κοινή γνώμη θα ενημερώνεται συνεχώς για τις εξελίξεις […] Ελπίζω ότι οι δράστες αυτής της φριχτής δολοφονίας θα οδηγηθούν σύντομα ενώπιον της δικαιοσύνης», δήλωσε η εκπρόσωπος του Οργανισμού για τα μέσα ενημέρωσης, Ντούνια Μιγιάτοβιτς.

Ας σημειωθεί ότι ο ΟΑΣΕ είναι ο μόνος πανευρωπαϊκός Οργανισμός με συμμετοχή πενήντα έξι χωρών -συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, Καναδά και των χωρών της κεντρικής Ασίας- που εκτείνονται από το Βανκούβερ στο Βλαδιβοστόκ. Καθώς ο Οργανισμός αυτός δεν συνηθίζει να εμπλέκεται στα εσωτερικά των χωρών-μελών του, αποτελεί πολύ μεγάλη έκπληξη που με μια κάθε άλλο παρά διπλωματική γλώσσα απευθύνεται προς την ελληνική κυβέρνηση, υπονοώντας ότι υφίσταται αναποτελεσματικότητα στην διερεύνηση δολοφονιών, όπως και έλλειψη διαφάνειας. Τα ζητήματα αυτά άπτονται του τρίτου πυλώνα του Οργανισμού (ανθρώπινα δικαιώματα) στα οποία μέχρι τώρα το ενδιαφέρον επικεντρωνόταν σε κάποιες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Είναι πρωτοφανές που ο Οργανισμός διαπιστώνει «έλλειμμα» σε ένα παλαιό μέλος της ΕΕ. Θεωρώ ότι η ανακοίνωση αυτή αποτελεί ισχυρό ράπισμα προς την κυβέρνηση, ενώ συμβάλει δυστυχώς στην δημιουργία μιας ιδιαίτερα επιβαρυμένης διεθνούς εικόνας για την χώρα μας. Ας το λάβουμε κι αυτό υπόψη.

Η δολοφονία του συντρόφου μας ταράζει ακόμη περισσότερο την φουρτουνιασμένη θάλασσα στην οποία βυθίζεται το σκάφος που κάποιοι έριξαν συνειδητά, όπως αποδεικνύεται, στο παγόβουνο.
Read more...

Στα σκαριά ελληνοϊσραηλινή στρατιωτική συμμαχία…

Πρόσφατα το αμερικανικό ινστιτούτο στρατηγικής πρόγνωσης (stratfor) παρουσίασε σε ανάλυσή του τα γεωπολιτικά της Ελλάδας. Στην εν λόγω ανάλυση προβάλλεται το καταστροφικό σενάριο της πτώχευσης, της εξόδου από το ευρώ και τηςαδυναμίας της χώρας να προασπίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Από το 1820, σύμφωνα με την ανάλυση του stratfor η Ελλάδα ουδέποτε υπήρξε τόσο μόνη όσο σήμερα.

Οι αμερικανικές προβλέψεις- επιθυμίες που διατυπώνονται από το stratfor καλούν την Ελλάδα, αν επιθυμεί να επιβιώσει να προσπαθήσει να φανεί χρήσιμη σε κάποιον μεγάλο παίκτη της σκακιέρας. Καθώς δε πρόκειται για αμερικανικές προβλέψεις, είναι προφανές ότι οι αμερικανοί υποδεικνύουν στην Αθήνα τι πρέπει να κάνει, δεδομένου ότι δεν έχει να ελπίζει το παραμικρό από την ΕΕ. «Το ερώτημα δεν είναι αν αλλά πότε η ΕΕ θα βγάλει από την πρίζα την Ελλάδα» υπογραμμίζει χαρακτηριστικά το αμερικανικό ινστιτούτο.

Οι πρώτες αναφορές και εκτιμήσεις του ελληνικού Τύπου σχετικά μα τις προβλέψεις του stratfor κάνουν λόγο για την αμερικανική προτροπή περί ελληνοτουρκικής συνδιαχείρισης του Αιγαίου. Ωστόσο, παράγοντες της ελληνικής κυβέρνησης υπογραμμίζουν πως οι αμερικανικές επιθυμίες –εντολές δεν αφορούν στην ελληνοτουρκική προσέγγιση. Αυτό που ζητούν οι Αμερικανοί είναι η οικοδόμηση μιας σταθερής και ισχυρής συνεργασίας της Ελλάδας με το Ισραήλ.

Οσο η Τουρκία προσπαθεί να εξελιχθεί με τοπική υπερδύναμη αγνοώντας τα αμερικανικά συμφέροντα (σχέσεις με Ρωσία, Ιράν- υπονόμευση του αμερικανικού προτεκτοράτου στο Ιρακινό Κουρδιστάν) τόσο πιο πολύ τοποθετείται στον άξονα του κακού, δηλαδή στους γεωπολιτικούς αντιπάλους των ΗΠΑ. Από την άλλη, το Ισραήλ εξακολουθεί να παραμένει ο πιστός και πανίσχυρος εταίρος των ΗΠΑ στην περιοχή που μπορεί να «αστυνομεύει» τις πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν, με το οποίο επιχειρεί βήματα συνεργασίας η Αγκυρα.

Αν λοιπόν η Ελλάδα θέλει να επιβιώσει, διαβάζοντας (πίσω από τις γραμμές του stratfor) τις αμερικανικές οδηγίες- εντολές. θα πρέπει να οικοδομήσει τη συνεργασία του με το Ισραήλ του οποίου τις στρατιωτικές δυνατότητες δεν μπορεί να αγνοήσει η Τουρκία…

ετοιμασίες πολέμου..
skakistis

Η σκόνη της καταστροφής που αφήνει πίσω της η οικονομική κρίση είναι το ιδανικό προκάλυμμα ανησυχητικών στρατηγικών κινήσεων οι οποίες θυμίζουν προσπάθειες δημιουργίας συνασπισμών και προετοιμασιών για σύγκρουση. Με πιο απλά λόγια η οικονομική κρίση έχει φέρει στην επιφάνεια διαιρέσεις οι οποίες μοιάζουν αξεπέραστες. Ο μύθος της παγκοσμιοποίησης που θα δημιουργούσε την πανανθρώπινη κοινότητα συμφερόντων καταρρέει και η (αναμενόμενη για πολλούς) αποτυχία της (ασύδοτης) αγοράς να διαμορφώσει πολιτικές συνεργασίας οδηγεί την ανθρωπότητα σε αυτό που έχει μάθει καλά κατά την διάρκεια της μακραίωνης πορείας της: τον πόλεμο.

Ισως κάποιοι θεωρούν ότι οι εποχές των αιματηρών πολεμικών συγκρούσεων έχει παρέλθει είτε γιατί ο πολιτισμός ανέβηκε κάποιο στάδιο είτε γιατί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης απαγορεύει παγκόσμιας εμβέλειας πολεμικές εμπλοκές. Ποιο ανώτερο στάδιο πολιτισμού ωστόσο, ανέχεται πολιτικές που καταδικάζουν τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού να ζει με 2-3 δολάρια τη μέρα ή να καταδικάζει (στην πλούσια δύση) τους απόμαχους της δουλειάς να ζουν με τρεις και εξήντα; Οσο γι αυτούς που πιστεύουν ότι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης είναι τόσο ισχυρό θα πρέπει να μην ξεχνούν πως μετά από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο ακολούθησε ο δεύτερος. Και οι δυο αυτοί πόλεμοι έχουν να κάνουν με τη μάχη για τη διανομή των πόρων του πλανήτη…

Μια τέτοια μάχη διεξάγεται άγρια και στις μέρες μας, έστω κι αν τα επεισόδια που τη συνθέτουν δεν βρίσκονται (ακόμη) στο πρώτο πλάνο της ενημέρωσης. Το σύνθημα για την έναρξη αυτού του πολέμου δόθηκε από την προηγούμενη αμερικανική ηγεσία (Μπους) η οποία σκιαγράφησε με «αχνές γραμμές» τον εχθρό: Ο άξονας του κακού. Η ασάφεια του πλαισίου για τον καθορισμό του εχθρού υπήρξε σκόπιμη για να μπορεί να χωρέσει ανά πάσα στιγμή τον όποιο αντίπαλο στους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ.

Παρά την αλλαγή στην αμερικανική ηγεσία ο άξονας του κακού εξακολουθεί να αποτελεί το γνώμονα με τον οποίο η αμερικανική καθορίζει τις κινήσεις της. Αναλλοίωτη παραμένει για την ηγεσία του Ομπάμα και ένα άλλο δόγμα του προκατόχου του: Οποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας.

Οσο οι «κακοί» ήταν οι «εξτρεμιστές μουσουλμάνοι» ή οι «βάρβαροι» Ταλιμπάν, ήταν απλό και εύκολο ίσως για μια χώρα να διαλέξει στρατόπεδο, έστω κι αν αυτό σήμαινε ότι συναινεί με τον πόλεμο και την καταστροφή χωρών και λαών, όπως στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Τα πράγματα, ωστόσο, δυσκολεύουν για όλους όσο αρχίζει να γίνεται σαφές ποιους οι Αμερικανοί τοποθετούν στον άξονα του κακού. Εκτός, λοιπόν, από την κομμουνιστική Βόρεια Κορέα, και το θεοκρατικό Ιράν, στους κακούς (για τα αμερικανικά συμφέροντα) αρχίζουν να συμπεριλαμβάνονται η Ρωσία, και η Κίνα. Σύμφωνα με το αμερικανικό δόγμα (όποιος δεν είναι μαζί μας…) η Γερμανία, ακόμη και η Τουρκία που αναζητούν επωφελείς στρατηγικές συνεργασίες με τη Ρωσία κυρίως στον ενεργειακό τομέα, κινούνται σε βάρος των ΗΠΑ.

Μέσα σε αυτό το κλίμα χώρες της Ευρώπης– και όχι μόνο– πιέζονται ασφυκτικά από τους συνασπισμούς που διαμορφώνονται να τοποθετηθούν. Η Πολωνία, για παράδειγμα άνοιξε το έδαφός της για την τοποθέτηση αμερικανικών πυραύλων. Το ίδιο θα πράξει η Τσεχία, αλλά και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, όπως η Ρουμανία. Η Βουλγαρία επιθυμεί διακαώς να «σηκώσει» αμερικανική σημαία, αλλά είναι δεμένη χειροπόδαρα σε ότι αφορά στα ενεργειακά από τη Ρωσία…

Η ελληνική κυβέρνηση έχει σαφέστατα επιλέξει στρατόπεδο, οδηγώντας τη χώρα στο ΔΝΤ και την αμερικανική αγκάλη. Γι αυτό και η Γερμανία την πέταξε με τόσο ευκολία στα… βράχια.
Read more...

Όταν ο Νετανιάχου «έριξε στάχτη στα μάτια της Αμερικής»

Βίντεο του 2001 που διέρρευσε πρόσφατα αποκαλύπτει πως ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, εξαπάτησε τον πρόεδρο των ΗΠΑ ώστε να πιστέψει ότι προωθούσε την εφαρμογή της ειρηνευτικής διαδικασίας του Όσλο.

Την περίοδο που καταγράφηκε η συνομιλία, η κυβέρνηση του Αριέλ Σαρόν είχε αρχίσει να εισβάλει ξανά στις πόλεις της Δυτικής Όχθης για να συντρίψει την παλαιστινιακή αντίσταση στα πρώτα στάδια της δεύτερης Ιντιφάντα. Την εποχή εκείνη ο Νετανιάχου είχε κάνει ένα μικρό διάλειμμα από την πολιτική, αλλά σύντομα εντάχθηκε στην κυβέρνηση του Σαρόν ως Υπουργός Οικονομικών.

Το βίντεο γυρίστηκε, προφανώς, χωρίς τη συγκατάθεση του κ. Νετανιάχου, πριν από εννέα χρόνια, κατά την επίσκεψή του σε σπίτι του οικισμού της Ofra, στη Δυτική Όχθη, για να συλλυπηθεί μια γυναίκα που έχασε το σύζυγό σε παλαιστινιακή επίθεση. Εκεί ένα αγόρι καταγράφει τη συνομιλία παρά την έκκληση του ισραηλινού πρωθυπουργού να κλείσει την κάμερα για να μιλήσει «ελεύθερα».

Λέει στην οικογένεια, λοιπόν, ότι εξαπάτησε τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, κάνοντάς τον να πιστέψει ότι ήταν υποστηρικτής της εφαρμογής των συμφωνιών του Όσλο, της ειρηνευτικής διαδικασίας μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, ενώ στην πραγματικότητα προχωρούσε σε περιχαράκωση του εγχειρήματος. Υπερηφανεύεται ότι κατέστρεψε με τον τρόπο αυτό τις διαδικασίες του Όσλο.

«Ξέρω τι είναι η Αμερική. Είναι ένα πράγμα που μπορεί κανείς να το μεταχειριστεί πολύ εύκολα και να το οδηγήσει στη σωστή κατεύθυνση. Δεν θα καταφέρουν να κάνουν αυτό που θέλουν», ανέφερε ο ισραηλινός πρωθυπουργός. Σε κάποιο σημείο του βίντεο, ο Νετανιάχου απειλεί επίσης για μια «ευρεία επίθεση» εναντίον της Παλαιστινιακής Αρχής. «Η πρωταρχική ενέργεια, είναι να τους χτυπήσεις. Όχι μόνο με ένα χτύπημα,

αλλά με διαδοχικά, οδυνηρά χτυπήματα», δήλωσε. Όταν ρωτήθηκε αν οι ΗΠΑ θα έχουν αντίρρηση, απάντησε: «Το 80% των Αμερικανών μας υποστηρίζει ». Η προσέγγισή του στο Λευκό Οίκο να αποσυρθεί από τα παλαιστινιακά εδάφη στο πλαίσιο των συμφωνιών του Όσλο, στηρίχθηκε στην φιλοσοφία του παππού του: «Ήταν καλύτερο να δώσουμε το 2% από το 100%» Υπέγραψε ως εκ τούτου τη συμφωνία του 1997 για να αποχωρήσει ο ισραηλινός στρατός από μεγάλο μέρος της Χεβρώνας, την τελευταία παλαιστινιακή πόλη υπό την άμεση κατοχή, ως λύση για να αποφευχθεί η παραχώρηση περισσότερου εδάφους.
«Το τέχνασμα», σημειώνει, «δεν είναι να είσαι εκεί [στα κατεχόμενα εδάφη] και να διαλυθείς: το τέχνασμα είναι να είσαι εκεί και να πληρώσεις το ελάχιστο τίμημα».

Το «τέχνασμα» που χρησιμοποίησε ο Νετανιάχου για να σταματήσει περαιτέρω αποσύρσεις ήταν ο επαναπροσδιορισμός των τμημάτων των κατεχόμενων εδαφών που θεωρούνταν «στρατιωτικός χώρος» στο πλαίσιο των συμφωνιών του Όσλο. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός ήθελε να εγκριθεί γραπτώς από το Λευκό Οίκο η αναγνώριση της Κοιλάδας του Ιορδάνη, μια μεγάλη περιοχή της Δυτικής Όχθης, ως τέτοιος στρατιωτικός χώρος. «Δεν ήθελαν να μου κάνουν αυτή την αναγνώριση, γι’ αυτό και δεν αποδέχτηκα τη συμφωνία της Χεβρώνας. Σταμάτησα τη συνεδρίαση της κυβέρνησης και είπα: Δεν υπογράφω. Μόνο όταν έγινε η αναγνώριση υπέγραψα τη συμφωνία. Γιατί είναι σημαντικό αυτό; Διότι εκείνη τη στιγμή σταμάτησα πραγματικά τη συμφωνία του Όσλο».

Αναλυτές λένε ότι όλες οι δηλώσεις του Νετανιάχου έχουν προφανείς παραλληλισμούς με τη σημερινή κατάσταση. Ο Νετανιάου αντιμετωπίζει έναν Λευκό Οίκο που προσπαθεί να τον σύρει σε μια ειρηνευτική διαδικασία η οποία όμως, έρχεται σε αντίθεση με την πολιτική ατζέντα του. Έχει κάνει δήθεν δημόσιες παραχωρήσεις προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ, αλλά ταυτόχρονα έχει στρατολογήσει και το ισχυρό λόμπι υπέρ του Ισραήλ για να ασκεί πίεση στον Λευκό Οίκο, ο οποίος φαίνεται ότι υποχώρησε στα σημαντικότερα θέματα. Kριτικοί έχουν ήδη επισημάνει ότι οι ενέργειες του Νετανιάου έχουν πραγματοποιηθεί μόνο μετά από ισχυρές πιέσεις της αμερικανικής κυβέρνησης. Γράφοντας στην ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, ο αρθρογράφος Γκίντεον Λέβι αποκάλεσε το βίντεο «εξωφρενικό».

Στις αρχές Ιουλίου, μετά τη συνάντησή του με τον Ομπάμα στην Ουάσιγκτον, ο ισραηλινός πρωθυπουργός έδωσε συνέντευξη στο Fox News στην οποία εμφανίστηκε να μη βιάζεται σε καμία περίπτωση να κάνει παραχωρήσεις: «Μπορούμε να έχουμε ειρήνη μέσα από διαπραγματεύσεις; Ναι. Μπορεί να εφαρμοστεί από το 2012; Νομίζω ότι πρόκειται να πάρει περισσότερο χρόνο».
tvxs
Read more...

Η διαπλοκή βλάπτει σοβαρά την υγεία

Ο Σωκράτης Γκιόλιας ήταν ένας νέος άνθρωπος 38 ετών, παντρεμένος και πατέρας ενός μικρού παιδιού. Ταυτόχρονα, φαίνεται ότι ήταν και ένας από τους πλέον διαπλεκόμενους δημοσιογράφους, ο οποίος εκμεταλλευόμενος την ανωνυμία του διαδικτύου και την τεράστια αναγνωσιμότητα του ειδησεογραφικού του site, του πασίγνωστου Τρωκτικού, έπαιζε χοντρό παιχνίδι στηρίζοντας ή λοιδορώντας επιχειρηματίες και πολιτικούς κατά το δοκούν.

Η πρώτη του ιδιότητα (θα έπρεπε να) κάνει τον καθένα να θλίβεται για το βίαιο χαμό του από τους αυτοαποκαλούμενους επαναστάτες της Σέχτας -εάν τελικά αποδειχθεί ότι όντως αυτοί βρίσκονται πίσω από τη δολοφονία. Η δεύτερη, όμως, φέρνει στο νου τη λαϊκή ρήση «όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες»...

Η ανωνυμία του διαδικτύου είχε κρατήσει σχετικά άγνωστο το όνομα και τη διαπλεκόμενη δράση του Σωκράτη Γκιόλια στο ευρύ κοινό. Αν ο νεκρός δημοσιογράφος είχε κάποιο άλλο, πιο γνωστό όνομα (δεν θέλω να αναφερθώ συγκεκριμένα, για να μη γίνω μάντης κακών), αυτοί που θα έλεγαν "πήγαινε γυρεύοντας" θα ήταν πολύ περισσότεροι. Δυστυχώς, αυτοί που αποφασίζουν να αφαιρέσουν ζωές για να επιδείξουν την "επαναστατικότητά" τους, ήξεραν.

Στο blog Παραπολιτική διάβασα ένα άρθρο, που ξεκαθαρίζει πολλά πράγματα σχετικά με τον Σωκράτη Γκιόλια και τη σχέση του με το Troktiko, τον Μάκη και το βρώμικο και διεφθαρμένο χώρο των ΜΜΕ. Παραθέτω μερικά αποσπάσματα (ολόκληρο το άρθρο βρίσκεται εδώ):

[...]
Ο Γκιόλιας ήταν ο άνθρωπος που δημιούργησε το Troktiko, o άνθρωπος που το σύστησε στο δημοσιογραφικό κόσμο. Το Τroktiko μεταλλάχθηκε γρήγορα σε ένα χώρο που θα μπορούσες να διαβάσεις τα πάντα, χωρίς καμιά αξιοπιστία, χωρίς καμία αξιολογική κρίση από τους διαχειριστές του site. Θήτευσε δίπλα στον Τριανταφυλλόπουλο κι έφερε στο Ίντερνετ την κίτρινη δημοσιογραφία που πρώτος δίδαξε ο Μάκης. Όποιος τολομούσε να διαφωνήσει με το Troktiko, θα έβλεπε για τουλάχιστον 2-3 μέρες τη φωτογραφία του να φιγουράρει σε αναρτήσεις και σχόλια "αναγνωστών" που θα του καταλόγιζαν κάθε λογής σκάνδαλο.

Το Τroktiko δημιουργήθηκε αρχικά για να υποστηρίξει τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο στην εποχή της Ζαχοπουλιάδας ενώ ταυτόχρονα αποτέλεσε και τον πρόδρομο της Zougla.gr που ήταν τότε στα σκαριά. Καθόλου τυχαία, οι πρώτες αναφορές στη σχέση Γκιόλια και Τρωκτικού έγιναν από το nonews-news.blogspot.com το οποίο τότε βρισκόταν υπό την απόλυτη επιρροή της εφημερίδας "Πρώτο Θέμα".

Η σύγκρουση του Γκιόλια με τον Μάκη οδήγησε το Τρωκτικό στην ανάγκη καθορισμού μιας διαφορετικής πορείας. Από τότε μέχρι σήμερα, το Τρωκτικό ουδέποτε κατάφερε να διατηρήσει μια σταθερή "γραμμή" στα θέματα της επικαιρότητας. Η ανέλιξη του σε Νο1 site στην Ελλάδα ανέβασε τρομακτικά τις μετοχές των συντελεστών του. Ο Γκιόλιας από την αρχισυνταξία της εκπομπής του Τριανταφυλλόπουλου βρέθηκε δίπλα στον Κοντομηνά αλλά και στη διεύθυνση του ραδιοφώνου του Πρώτου Θέματος χωρίς κάποια άλλη επίσημη δημοσιογραφική δραστηριότητα...

Δεν υπήρχε δημοσιογράφος που να ξεκίνησε κάτι στο Διαδίκτυο και να μην πήρε τηλέφωνο τον Γκιόλια για να του βάλει κανα link στο Troktiko. Στη δημοσιογραφική πιάτσα, όλοι γνώριζαν ότι ο Γκιόλιας κινεί τα νήματα παρά τις αλεπάλλες διαψεύσεις του ίδιου.

Το παιχνίδι μεταξύ Τρωκτικού-Γκιόλια-Τριανταφυλλόπουλου οδήγησε στη στοχοποίηση του δημοσιογράφου από τη Σέχτα Επαναστατών. Το ξεκατίνιασμα των διαφόρων παραγόντων των ΜΜΕ που με μεγάλη χαρά φιλοξένησε το Troktiko έδωσε λαβή στους ηλίθιους για να κάνουν την επαναστατική γυμναστική τους.

[...]

Ο Γκιόλιας χάθηκε γιατί πρώτος φόρεσε κουκούλα, πρώτος πυροβόλησε και σκότωσε μέσα από το άθλιο Troktiko τις συνειδήσεις και την αξιοπρέπεια πολλών ανθρώπων. Θρηνώ τον χαμό του όπως όλοι αλλά αρνούμαι να δεχθώ την μετατροπή του σε ήρωα.

Κάποιοι σχολίασαν αρνητικά το άρθρο, λέγοντας ότι το timing της ανάρτησης ("πριν καλά-καλά στεγνώσει το αίμα", είπε κάποιος) ήταν λανθασμένο. Εγώ θα έλεγα "και ήδη είχε αργήσει".

Μπορεί το άτυπο savoir vivre της αναφοράς σε νεκρούς να απαιτεί 2-3 ημερών σιγή, αλλά με τόσα ψέμματα, γελοιότητες και ανακρίβειες που ακούστηκαν στα κανάλια και -κυρίως- στα φιλο-τρωκτικά blogs από τις πρώτες ώρες μετά τη δολοφονία, η άμεση δημοσιοποίηση και της αντίθετης άποψης ήταν επιβεβλημένη.

Και εάν -όπως λένε κάποιοι- η αναφορά στις διεφθαρμένες επαγγελματικές δραστηριότητες του Σωκράτη Γκιόλια είναι ανήθικη, τότε πώς χαρακτηρίζεται η εκμετάλλευση της ανθρώπινης διάστασης της τραγωδίας από πολλούς, και κυρίως από το ίδιο το Troktiko; Το ίδιο site που μέχρι χτες διέψευδε κάθε σχέση του με τον νεκρό, πλέον τον παρουσιάζει ως τον δικό του, προσωπικό ήρωα και μάρτυρα...

Όπως και να έχει, καλό ταξίδι Σωκράτη.
salata.tv


Read more...

Ηλεκτρονικό φακέλωμα εκατομμυρίων Ελλήνων!...

Γράφει ο Καφενόβιος

Η απογραφή των φυσικών προσώπων που αμείβονται από το δημόσιο και η δημιουργία Ενιαίας Αρχής Πληρωμών αποτελεί βασική επιλογή του ΔΝΤ, καθώς με τον τρόπο αυτό επιδιώκει αφενός μεν να διαμορφώσει ένα σύγχρονο σύστημα ηλεκτρονικού ελέγχου των δημοσιονομικών δαπανών της Ελλάδας, κυρίως στον τομέα της μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων, και αφετέρου προχωρά στο ηλεκτρονικό φακέλωμα εκατομμυρίων Ελλήνων.

Το ηλεκτρονικό φακέλωμα των δημοσίων υπαλλήλων έχει ήδη προωθηθεί από το ΔΝΤ και τη Διεθνή Τράπεζα σε διάφορες χώρες-μπανανίες, όπως είναι η Ακτή Ελεφαντοστού, η Μαδαγασκάρη, η Υεμένη και η Αϊτή. Σ' αυτές πρέπει να προστεθούν το Μαρόκο και πρόσφατα η Ρουμανία, που έχει ήδη πέσει στα νύχια του ΔΝΤ. Μάλιστα, στην Υεμένη έγινε ηλεκτρονικό φακέλωμα και των βιομετρικών στοιχείων των δημοσίων υπαλλήλων (δακτυλικά αποτυπώματα κ.λπ.).

Όπως επισημαίνει ο αν. καθηγητής Θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης του Πανεπιστημίου Κρήτης, Νότης Μαρίας, με δεδομένο ότι το σύστημα Σένγκεν ρυθμίζεται πλέον από το κοινοτικό δίκαιο, όπως επίσης και η ............
.συνεργασία ΗΠΑ-Ε.Ε. για την ανταλλαγή και επεξεργασία συγκεκριμένων δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, καθίσταται πλέον σαφές ότι η βάση δεδομένων της Ενιαίας Αρχής Πληρωμών θα διαβιβάζει στο πλαίσιο της λειτουργίας του κοινοτικού δικαίου τα προσωπικά δεδομένα των δημοσίων υπαλλήλων και στις εν λόγω αρχές.

Ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας σε σχετική ερώτησή του επισήμανε ότι, τα προσωπικά δεδομένα των δημοσίων υπαλλήλων και των στρατιωτικών μπορεί να καταλήξουν μέσω της επιτροπής της Ε.Ε. στους δανειστές μας, αφού με βάση το άρθρο 10 της δανειακής σύμβασης Ελλάδας-χωρών Ευρωζώνης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει το δικαίωμα να αποστέλλει στην Ελλάδα τους υπαλλήλους της ή δεόντως εξουσιοδοτημένους εκπροσώπους της για τη διενέργεια οιωνδήποτε τεχνικών, οικονομικών ή λογιστικών ελέγχων που κρίνει αναγκαίους αναφορικά με τη διαχείριση του δανείου.

Μάλιστα, οι εν λόγω υπάλληλοι ή ενδεχόμενα και ιδιωτικές εταιρείες, στις οποίες μπορεί να αναθέσει τα παραπάνω καθήκοντα η Επιτροπή, θα έχουν πλήρη πρόσβαση όχι μόνο στις σχετικές πληροφορίες και στα έγγραφα που θα ζητήσουν, αλλά η κυβέρνηση αναλαμβάνει ρητά την υποχρέωση να παρέχει στα εν λόγω πρόσωπα «πρόσβαση σε χώρους και εγκαταστάσεις όπου φυλάσσονται οι σχετικές πληροφορίες και τα σχετικά έγγραφα».

Το όλο θέμα λοιπόν αποκτά μια μείζονα πολιτική διάσταση, η οποία πρέπει να αναδειχθεί στο επόμενο διάστημα με αφορμή και τις εκλογές για τις αιρετές περιφέρειες και τους δήμους, αφού πέραν των άλλων φακελώνονται ηλεκτρονικά και τα χιλιάδες μέλη των αιρετών οργάνων της αυτοδιοίκησης α΄ και β΄ βαθμού, τα οποία υποχρεούνται επίσης να συμμετάσχουν στην απογραφή.
kafeneio-gr


Read more...

Δωρεάν πλέον τα ΦΕΚ και on line!!!!

Δωρεάν θα είναι πλέον η πρόσβαση σε όλα τα φύλλα της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (Φ.Ε.Κ.), στα πλαίσια του Ν.3861/2010, άρθρο 7 /τ.Α΄112 για την ενίσχυση της διαφάνειας με την υποχρεωτική ανάρτηση νόμων και πράξεων των κυβερνητικών, διοικητικών και αυτοδιοικητικών οργάνων στο Διαδίκτυο.

Έτσι, λοιπόν, όλα τα Φ.Ε.Κ. σε ηλεκτρονική μορφή είναι διαθέσιμα δωρεάν από την ιστοσελίδα του Εθνικού Τυπογραφείου.
alfanea


Read more...

Η Αστυνομία μετατρέπεται σε υπάλληλο των διοδίων από τον Δημήτρη Ρέππα!

Την Αστυνομία επιστρατεύει!! ο Υπουργός Μεταφορών Δημήτρης Ρέππας, προκειμένου να βάλει φρένο στους χιλιάδες οδηγούς ανά την Ελλάδα, που αρνούνται να πληρώσουν διόδια.
Με επιστολή που εστάλη πριν από λίγες μέρες από το αρχηγείο της Αστυνομίας στα αστυνομικά τμήματα της χώρας, δίνεται εντολή(!!!!!) Αστυνομικοί να επιλαμβάνονται των περιστατικών άρνησης πληρωμής, να καταγράφουν τα στοιχεία των οδηγών και εν συνεχεία να τα στέλνουν στην κοινοπραξία που διαχειρίζεται τον αυτοκινητόδρομο προκειμένου να κινηθεί νομικά εναντίον τους.
Η απόφαση αυτή αναμένεται να προκαλέσει την αντίδραση της Κίνησης που λέει “Όχι στα διόδια”, καθώς η Αστυνομία μετεβάλλεται σε υπάλληλο μιας ιδιωτικής εταιρίας, προκειμένου να την διευκολύνει να αποκτήσει τα προσωπικά στοιχεία πολιτών.

Το Κίνημα άρνησης πληρωμής των διοδίων, ξεκίνησε από την Πάτρα και γρήγορα επεκτάθηκε σε όλη την Ελλάδα. Τα περισσότερα περιστατικά άρνησης πάντως καταγράφονται, σχεδόν καθημερινά, στα διόδια των Αφιδνών.

Υπολογίζεται ότι μόνο τον τελευταίο χρόνο από τα διόδια των Αφιδνών πέρασαν 600.000 ΙΧ(!) χωρίς να πληρώσουν.
i-know.gr


Read more...

Εισαγάγαμε τον Καραγκιόζη από Τουρκία και τον κάναμε δικό μας

Ο Καραγκιόζης δεν είναι ούτε Ελληνας ούτε Τούρκος. Είναι μια λαϊκή τέχνη, η οποία διαμορφώθηκε στην Κωνσταντινούπολη υπό όρους Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Μαρτυρείται ήδη από τον 17ο αιώνα και υπήρξε πολυεθνικός και πολυγλωσσικός. Ο Καραγκιόζης μεγαλώνει στην πρωτεύουσα δύο αυτοκρατοριών, της πάλαι ποτέ βυζαντινής και της, από τα μισά του 15ου αιώνα, οθωμανικής. Γι αυτό δεν εντυπωσιάζει το γεγονός ότι μιλάει τουρκικά, εβραϊκά, ελληνικά και αρμενικά.
Το ερώτημα «πόσο ελληνικός και πόσο τουρκικός είναι ο Καραγκιόζης;» ετέθη μετά τη γνωμοδότηση της UNESCO ότι «ο Καραγκιόζης έχει τουρκική υπηκοότητα», που επικυρώθηκε στο Αμπου Ντάμπι (28 Σεπτεμβρίου – 2 Οκτωβρίου 2009). Εννέα μήνες μετά, το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού έστειλε τις διευκρινίσεις του, αφού προηγήθηκαν τις τελευταίες μέρες δημοσιεύματα και ραδιοφωνικά σχόλια έντονα επικριτικά («χαρίσαμε στους Τούρκους τον Καραγκιόζη» κ.ά). Το ΥΠΠΟΤ, σε ανακοίνωσή του, τονίζει ότι ο Καραγκιόζης «αποτελεί κοινό σημείο αναφοράς και σύμβολο της ευρύτερης περιοχής μας. Ειδικότερα η ελληνική εκδοχή του είναι ένα ζωντανό κεφάλαιο της νεότερης πολιτιστικής κληρονομιάς».

Ζητήσαμε τη συνεισφορά του Γιάννη Κιουρτσάκη, συγγραφέα των υποδειγματικών μελετών «Προφορική παράδοση και ομαδική δημιουργία: Το παράδειγμα του Καραγκιόζη» και «Καρναβάλι και Καραγκιόζης. Οι ρίζες και οι μεταμορφώσεις του λαϊκού γέλιου» (εκδόσεις Κέδρος).

«Ολα αυτά είναι ανοησίες και αλαζονείες των διπλωματιών.
realpolitics
Ο Καραγκιόζης δεν είναι ιδιοκτησία ούτε του ελληνικού ούτε του τουρκικού έθνους-κράτους, είναι έργο των λαών. Γι αυτό δεν χωρούν εθνικισμοί. Εξεγείρομαι!», είναι η αντίδρασή του.

Αυτό που τον ενοχλεί, όπως λέει, «είναι ο εθνικισμός και από τις δύο πλευρές, ο οποίος θέλει να υποδουλώσει τη λαϊκή δημιουργία. Ο Καραγκιόζης δεν είναι εθνικό προϊόν, γιατί γεννήθηκε πριν από το κράτος-έθνος. Πρέπει να καταλάβουμε ότι δημιουργήθηκε από κάτω, δηλαδή από τον λαό. Δεν είναι ιδεολόγημα για εθνική τέχνη, όπως αυτή που ζητούσαν οι ποιητικοί διαγωνισμοί του 19ου αιώνα. Αντιθέτως, με τον Καραγκιόζη συμβαίνει ό,τι και με το ρεμπέτικο. Η ανώτερη τάξη τον περιφρονούσε».

«Ο Καραγκιόζης είναι εξίσου τουρκικός όσο και ελληνικός», αποφαίνεται ο Γιάννης Κιουρτσάκης. Μας διαβεβαιώνει, όμως, «ότι ήρθε στη χώρα μας από την Τουρκία ως εισαγόμενο είδος». Ο ελληνικός Καραγκιόζης αρχίζει να ακμάζει στην Πάτρα την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα -από το 1890 και μετά- από τον θρυλικό καραγκιοζοπαίχτη του ελληνικού θεάτρου σκιών Μίμαρο (ψευδώνυμο του Δημήτρη Σαρδούνη, 1865-1912), νόθο παιδί, εγγράμματο για τα μέτρα της εποχής, καλλίφωνο με ψαλτικό ηχόχρωμα, αυτοδίδακτο ζωγράφο και σεναριογράφο με καλπάζουσα φαντασία. Η πρώτη παράσταση δόθηκε το 1894 και πέντε χρόνια αργότερα έρχεται στην Αθήνα και δίνει παραστάσεις σ ένα καφενείο της οδού Πανεπιστημίου.

«Ο Καραγκιόζης άργησε να ριζώσει στην Ελλάδα», λέει ο Γιάννης Κιουρτσάκης, «γιατί εκτός από το ότι εθεωρείτο υποδέεστερο και ανατολίτικο είδος, χρειαζόταν να ζυμωθεί με την ελληνική ζωή, ώστε να δημιουργήσει ελληνική παράδοση. Συν τω χρόνω προσαρμόζεται στις ανάγκες, στις αξίες και στις πολιτιστικές νοοτροπίες του νεοελληνικού κόσμου. Πρόσωπα τα οποία έχουν κληροδοτηθεί από την Τουρκία μεταμορφώνονται σε νέα πρόσωπα».

Βέβαια, όπως επισημαίνει ο Γιάννης Κιουρτσάκης, όταν το θέατρο του Καραγκιόζη ταξιδεύει από την Πάτρα και εγκαθίσταται στην Αθήνα, «αυτές οι φιγούρες παύουν να έχουν τοπικά χαρακτηριστικά και γίνονται πανελλήνια». Και επιμένει σ ένα βασικό δομικό στοιχείο της τέχνης του καραγκιοζοπαίχτη: «Είναι προφορική τέχνη. Αν ένας διάλογος, μια φράση ή ένα καινούργιο πρόσωπο αρέσουν στο κοινό, αυτό ζητάει από τον δημιουργό τους να τα επεξεργαστεί και να τα βελτιώσει. Και μ αυτό τον τρόπο, κωδικοποιούνται και γίνονται σταθερό στοιχείο της παράδοσης, αλλιώς απορρίπτονται».

«Ολοι οι κεντρικοί κωμικοί ήρωες των λαϊκών θεάτρων και κουκλοθεάτρων, σε Ανατολή και Δύση, είναι αδέλφια ή πρώτα ξαδέλφια του Καραγκιόζη», καταλήγει ο Γιάννης Κιουρτσάκης. Ο κατάλογός τους θα ήταν μακρύς. Ενδεικτικά να αναφέρουμε τον Πουλτσινέλα της Νάπολι, τον Σκαρμούτσο και τον Μαπατάκο της Ρώμης, τον Αρλεκίνο της Μπολόνια, τον Γάλλο Γκινιόλ, τον Αγγλο Ποντς, τον Γερμανό Οϊλενσπίγκελ, τον Πέρση Κεστέλ Μπεχλιβάν. *

Ελληνικό touch στους ήρωες του μπερντέ

Καραγκιόζης: «Ο Τούρκος είναι καλοντυμένος, έχει γένια, φέρει καπέλο και φοράει παπούτσια. Ο δικός μας είναι ξυπόλητος, έχει τονισμένη καμπούρα, εικονίζεται με φουφούλα ή με μπαλωμένα παντελόνια».

Μπαρμπα -Γιώργος: «Στην τουρκική παράδοση είναι ένας γιγαντόσωμος ξυλοκόπος της Ανατολής. Εμείς τον μεταμορ- φώσαμε σε φουστανελά Ρουμελιώτη».

Σιορ Διονύσιος: «Στην Τουρκία είναι ο Φρεγκ, ο Φραγκο-λεβαντίνος. Σε μας είναι ο κάτοικος της Ζακύνθου, ο οποίος είναι ντυμένος φράγκικα, γιατί εκπροσωπεί τον δυτικοθρεμμένο Ελληνα της Επτανήσου».
Συντάκτης: Βασίλη Κ. Καλαμαρα
http://www.enet.gr
Read more...

Δεν έχει πια πλάκα

by Potmos

Η κυβέρνηση, κάθε κυβέρνηση, διαψεύδει, ρυθμίζει, μεταρρυθμίζει, αναπροσαρμόζει, εκφράζει βεβαιότητες, προχωράει μπροστά, κάνει ρήξεις.

Η αντιπολίτευση, κάθε αντιπολίτευση, επιτίθενται, αντεπιτίθεται, αναδιοργανώνεται, κοιτάει στο μέλλον, ασκεί σφοδρή κριτική.

Στους ρόλους εναλλάσσονται με μεγάλη επιτυχία οι περιοδεύοντες θίασοι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εδώ και 36 συναπτά έτη.

Το ρόλο του κοινού παίζει η Αριστερά. Ο ευρύτερος χώρος που ονομάζεται Αριστερά, είτε κοινοβουλευτική, είτε εξωκοινοβουλευτική (εκ πεποιθήσεως ή μη), είτε αναρχικές πολιτικές συλλογικότητες.
exoapotinvouli

Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, η αριστερά έπαιξε κεντρικό ρόλο στην πολιτική σκηνή των ευρωπαϊκών χωρών. Κατάφερε να οργανώσει μια επιτυχημένη επανάσταση στη Ρωσία, να πραγματοποιήσει άλλες μικρότερες που άφησαν το στίγμα τους, έφερε το θέμα της συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων στην πρώτη γραμμή των εργασιακών θεμάτων, κέρδισε οχτάωρο, ασφάλιση, κοινωνική πρόνοια.

Παράλληλα, όμως, φύτεψε η ίδια και πότισε με αίμα τα σπέρματα της αυτοκαταστροφής της: την ιδεοληπτική διαίρεση. Διασπάστηκε σε τάσεις, κόμματα, ερμηνείες, γραμμές που η μεταξύ τους διαμάχη φαντάζει για τους ίδιους πιό σημαντική από τον αγώνα εναντίον του καπιταλιστικού συστήματος. Χωρισμένοι στις λεπτομέρειες, ανίκανοι να συνεργαστούν, παστωμένοι με ιδεοληπτική λατρεία αρχηγών και πρωτοπόρων, θεωρούν ότι τους χωρίζει χάσμα μέγα με τους υπόλοιπους. Αρνούνται να δουν ότι στην πραγματικότητα η βασική τους θέση απέναντι στο καπιταλιστικό σύστημα εξουσίας είναι η ίδια. Αφορίζουν ο ένας τον άλλον και διασπώνται, όπως οι θρησκευόμενοι, σε «αιρέσεις». Έκαστος πιστεύει ότι κατέχει την απόλυτα ορθή εκδοχή της αληθείας και καλεί τους πιστούς του να μη παρασύρονται από τα «αιρετικά» κηρύγματα των άλλων φραξιών.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η πλήρης αποδυνάμωση κάθε προσπάθειας αγώνα για κοινωνία πιό ελεύθερη, πιό ανθρώπινη, με λιγότερη κυριαρχία. Πράγμα που η εξουσία, δηλαδή το συμφέρον, δεν αφήνει ανεκμετάλλευτο. Την ίδια στιγμή που η Αριστερά αναλύει και διαφωνεί επί του «ενδόξου παρελθόντος», το καπιταλιστικό σύστημα έχει αναβαθμίσει τις δομές του.

Ο μηχανισμός συμφέροντος έχει γιγαντωθεί, με πολυεθνικές εταιρείες τεραστίων μεγεθών που βρίσκονται πια πάνω από τον παραδοσιακό «αστό», τον κεφαλαιοκράτη του 20ού αιώνα. Κάποιες εταιρείες διαχειρίζονται προϋπολογισμούς μεγαλύτερους από πολλών κρατών. Η κεφαλαιοκρατία δεν δραστηριοποιείται πιά υπό την σκέπη της κρατικής εξουσίας, αλλά μάλλον το αντίθετο: τα κράτη εφαρμόζουν πολιτικές υπό την σκιά του διεθνούς, οικονομικού, μεγάλου συμφέροντος.

Γι' αυτό οι κυβερνήσεις είναι τόσο «ίδιες», ασχέτως κόμματος, προσώπων, ακόμα και χώρας. Γι' αυτό βλέπουμε τις μεθόδους άσκησης εξουσίας να γίνονται τόσο (αναλογικά) όμοιες ανάμεσα σε «δημοκρατίες», δικτατορίες, θεοκρατίες. Γι' αυτό το Ισραήλ («δημοκρατία») εφαρμόζει στους Παλαιστίνιους τις ίδιες τακτικές πάταξης της αντίστασης που εφαρμόζει και η Τουρκία (ημι-δικτατορία) στους Κούρδους. Γι' αυτό η Ελλάδα (με σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση) εφαρμόζει σήμερα τις ίδιες πολιτικές για την διάσωση της παραπαίουσας καπιταλιστικής οικονομίας που εφήρμοζε η Βρετανία το '80 (με νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση).

Όσο οι Αριστεροί, Αναρχικοί και άλλοι αγωνιζόμενοι μένουμε κλεισμένοι στα καβούκια της «ιδεολογικά ορθής πάλης» και δεν βγαίνουμε να συναντήσουμε ο ένας τον άλλον, όχι απλά δίπλα-δίπλα σε συλλαλητήρια, αλλά σε ένα κοινό, στοχευμένο, δραστήριο και, γιατί όχι, υπερεθνικό αγώνα που δεν θα αντιτίθεται απλά στο υπάρχον σύστημα, αλλά θα βάζει ουσιαστικά τις βάσεις του «άλλου», του κοινοτικού, του ελευθεριακού, του ανθρώπινου, σε τελική ανάλυση, συστήματος, θα παραμένουμε μέλη ενός νεκροζώντανου οργανισμού. Μιας σκιάς του παρελθόντος της Αριστεράς και της Αναρχίας.
Read more...

Τα οικονομικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου

image
του ΣΤΡΑΤΗ ΑΛΕΞΙΟΥ

Το Παγκόσμιο Κύπελλο και οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν τα δύο αθλητικά mega events με τη μεγαλύτερη θεαματικότητα. Για το λόγο αυτό προσελκύουν την προσοχή των διαφημιζόμενων, των χορηγών των τηλεοπτικών δικτύων κ.λπ. Η μέχρι σήμερα εμπειρία έχει δείξει ότι η μόνη κερδισμένη από τη διοργάνωση είναι η FIFA – και οι εταιρίες αθλητικών ειδών που αυξάνουν σε μεσοχρόνιο ορίζοντα τις πωλήσεις τους. Η φιλοξενούσα χώρα είναι η χαμένη της υπόθεσης. Όσο υψηλότερα βρίσκεται στην οικονομική πυραμίδα των χωρών, τόσο μικρότερες οι απώλειες με τα δεδομένα ότι συνήθως είναι μικρότερα τα έξοδα για τα αναγκαία έργα – κάτι που δεν ισχύει για τη Νότια Αφρική. Πρόσφατα οι νεοφιλελεύθεροι και η γραφειοκρατία του αθλητισμού ανακάλυψαν το «συναίσθημα ευεξίας» ενός λαού που διοργανώνει αγώνες. Ισχύει βέβαια μέχρι την ώρα του λογαριασμού.
monthlyreview.gr via thepressproject


Read more...

Αριστοφάνους " ΠΛΟΥΤΟΣ - ΠΕΝΙΑΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ " ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ - Καλοκαίρι 2010


Aristofanis PLOUTOS

Πρώτη Παράσταση: 6 Ιουλίου-Βόλος,
Θερινό δημοτικό Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη»

13 & 14 Αυγούστου-Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

Αρχαίο Δράμα
Μετάφραση : Βαρβέρης Γιάννης
Σκηνοθεσία : Χρονόπουλος Διαγόρας
Σκηνικά : Μέξης Πάρις
Κοστούμια : Μέξης Πάρις
Μουσική : Λεοντής Χρήστος / Μουσική διδασκαλία: Χρονοπούλου Μαρίνα
Χορογραφία : Σπυράτου Σοφία
Φωτισμοί : Παυλόπουλος Λευτέρης
Διανομή
(με σειρά εμφάνισης)

Πενία: Κάτια Γέρου
Καρίων: Μάνια Παπαδημητρίου
Χρεμύλος: Αλέξανδρος Μυλωνάς
Πλούτος: Δημήτρης Λιγνάδης
Βλεψίδημος: Κώστας Βελέντζας
Γυναίκα: Αναστασία Γεωργοπούλου
Δίκαιος: Κωστής Καπελώνης
Συκοφάντης: Λευτέρης Λουκαδής
Γριά: Βασίλης Λέμπερος
Νέος: Αλέξανδρος Πέρρος
Ερμής: Θοδωρής Αντωνιάδης
Ιερέας: Κώστας Βελέντζας

Χορός: Κώστας Βελέντζας, Θοδωρής Αντωνιάδης, Ηλεάνα Μπάλλα, Μαρία Κόμη-Παπαγιαννάκη, Βασίλης Λέμπερος, Αναστασία Γεωργοπούλου, Αλέξανδρος Πέρρος, Πανάγος Ιωακείμ, Βένια Σταματιάδη, Νίκος-Ορέστης Χανιωτάκης, Ορφέας Χατζηδημητρίου, Θάλεια Γρίβα, Πάρις Θωμόπουλος, Γεράσιμος Σκαφίδας


α' βοηθός σκηνοθέτη: Αντωνιάδης Θοδωρής
β' βοηθός σκηνοθέτη: Καψαμπέλη Ανζελίκα
βοηθός σκηνογράφος: Καλογηροπούλου Εύη








Το Θέατρο Τέχνης, με αφορμή την τρέχουσα οικονομική κρίση, παρουσιάζει το καλοκαίρι στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στο πλαίσιο του Ελληνικού Φεστιβάλ, το έργο του Αριστοφάνη «Πλούτος-Πενίας Θρίαμβος», σε μετάφραση Γιάννη Βαρβέρη και σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου.


Η παράσταση είναι συμπαραγωγή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βόλου.


Όπως είναι ευνόητο, θέλοντας να τονίσουμε την άκρως επίκαιρη συνθήκη της κρίσης, σκοπεύουμε, σεβόμενοι απολύτως το Αριστοφανικό κείμενο, να δώσουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στο ρόλο της Πενίας, η οποία με την συνεχή παρουσία της θα τονίζει την παντοτινή ύπαρξή της σ’ όλες τις «πολιτισμένες» κοινωνίες μέσα στον ιστορικό χρόνο.


Η παράσταση θα ταξιδέψει επίσης στην Κύπρο καθώς και στα μεγάλα φεστιβάλ της Ελλάδας.


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

6 & 7 Ιουλίου Βόλος-Θερινό δημοτικό Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη»

14 Ιουλίου Κύπρος-Πάφος
15 Ιουλίου Κύπρος-Κούρειο
21 & 22 Ιουλίου Θεσσαλονίκη-Θέατρο Δάσους
24 Ιουλίου Καβάλα-Φιλίππους "Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων"
26 Ιουλίου Κομοτηνή-Θερινό Δημοτικό Θέατρο
28 Ιουλίου Θάσος-Αρχαίο Θέατρο
30 Ιουλίου Γρεβενά-Υπάιθριο Θέατρο Κατράκη
31 Ιουλίου Δίον-Αρχαίο Θέατρο


13 & 14 Αυγούστου ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ


16 & 17 Αυγούστου Πάτρα-Αρχαίο Ωδείο
18 Αυγούστου Νεμέα-Green Theatre
27 Αυγούστου Βριλήσσια-Θέατρο «Αλίκη Βουγιουκλάκη»
30 Αύγουστου Αττικό Άλσος


3 Σεπτεμβρίου Χαλάνδρι-Αετοπούλειο
6 Σεπτεμβρίου Νέα Σμύρνη-Άλσος
9 Σεπτεμβρίου Νέα Μάκρη-Αμφιθέατρο Αθλητικού και Πολιτιστικού Άλσους
10 Σεπτεμβρίου Πετρούπολη-Θέατρο Πέτρας
13 Σεπτεμβρίου Βεάκειο Θέατρο
16 Σεπτεμβρίου Παπάγου-Δημοτικό Θέατρο
tsataki Read more...
free counters