EnglishTurkishFrenchGermanSpainItalianDutchRussianPortugueseJapaneseKoreanArabic

 aw2

Εκτός ελληνικής «Επικράτειας» οι Κυκλάδες!


Εισήγηση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ανάβει το πράσινο φως σε κάθε είδους καταπατητές, με το σκεπτικό ότι το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει ιδιοκτησία στα Κυκλαδονήσια, αφού εκεί το ελληνικό κράτος δεν διαδέχθηκε την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Την ελληνική Ιστορία ξαναγράφει αυτές τις ημέρες ο Αρειος Πάγος, εγείροντας άμεσα θέμα δημόσιου οικονομικού και περιβαλλοντικού συμφέροντος, αλλά και έμμεσα ζήτημα εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο.

Οι επίμαχες αποφάσεις του Αρείου Πάγου θα κρίνουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς στις Κυκλάδες και στα νησιά του Αιγαίου.

Εισήγηση αρεοπαγίτη αποδέχεται αίτηση αναίρεσης ιδιώτη υιοθετώντας το σκεπτικό του ότι στα νησιά του Αιγαίου και ιδίως στις Κυκλάδες το ελληνικό Δημόσιο δεν διαδέχθηκε το οθωμανικό και ως εκ τούτου οποιαδήποτε έκταση που δεν ανήκει στην ιδιοκτησία ιδιώτη, είτε πρόκειται για αγρό, είτε για αιγιαλό, είτε ακόμα και για ολόκληρο ακατοίκητο νησί-βραχονη­σίδα, μπορεί να περιέλθει μέσω χρησικτησίας στην κυριότητα κάθε καταπατητή.

Επί της υπόθεσης η απόφαση του Αρείου Πάγου αναμένεται να εκδοθεί σε λίγες εβδομάδες. Εφόσον γίνει δεκτή η εισήγηση, θα αποκτήσει χαρακτήρα νομολογίας επιφέροντας ολοκληρωτική ανατροπή στο ισχύον ιδιοκτησιακό καθεστώς των Κυκλάδων και άλλων νησιών του Αιγαίου.

Αυτό σημαίνει ότι αφενός χιλιάδες καταπατητές δημόσιων εκτάσεων και βραχονησίδων θα μπορούσαν να αποκτήσουν μέσα σε μια νύχτα ισχυρό νομιμοποιητικό έρεισμα, ενώ δεν αποκλείεται να ξεκινήσει και μια άνευ προηγουμένου βιομηχανία καταπατήσεων στα νησιά, με ανυπολόγιστες οικολογικές και οικονομικές συνέπειες.

Επιπλέον η αμφισβήτηση των έννομων δικαιωμάτων ιδιοκτησίας του Δημοσίου επί ολόκληρων βραχονησίδων ενδέχεται να τις καταστήσει γκρίζα ζώνη της επικράτειας, μέσω της κερκόπορτας της καταπάτησης ιδιωτικής ιδιοκτησίας.

Οι κίνδυνοι από το ενδεχόμενο επικράτησης μιας τέτοιας απόφασης στο ανώτατο δικαστήριο θεωρούνται μεγάλοι, αφού είναι γνωστό ότι εδώ και πολλές δεκαετίες ισχυρά συμφέροντα στις Κυκλάδες και αλλού επιθυμούν τη νομιμοποιηση καταπατημένων.

Την ίδια στιγμή άλλη εισήγηση από έτερο αρεοπαγίτη για παρόμοιο ζήτημα, η οποία μάλιστα συζητήθηκε την ίδια ημέρα στον Αρειο Πάγο, καταλήγει στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα και προτείνει την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης του ιδιώτη.

Οι υποθέσεις
Ειδικότερα, στον Αρειο Πάγο στη συνεδρίαση της 3ης Μαρτίου του 2010 συζητήθηκαν δύο αναιρέσεις ιδιωτών κατά του ελληνικού Δημοσίου και οι αποφάσεις τους θα κρίνουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς των Κυκλάδων.

Η πρώτη υπόθεση αφορούσε την αίτηση αναίρεσης της εταιρείας «Δ. Μ. ΑΕ», η οποία διεκδικεί μαζί με άλλους έκταση περίπου 85.000 στρεμμάτων στην Καλντέρα της Σαντορίνης στη θέση Ακρωτήρι.

Στην εισήγηση για τη συγκεκριμένη υπόθεση προτείνεται η απόρριψη της αίτησης με την αιτιολογία ότι το ελληνικό Δημόσιο είναι κύριος στα νησιά των Κυκλάδων, επομένως και στη Σαντορίνη, λόγω της διαδοχής του οθωμανικού δημοσίου από το ελληνικό. Το ίδιο άλλωστε είχε δεχθεί και η απόφαση του Εφετείου Αιγαίου, η οποία μάλιστα έκανε και διεξοδική αναφορά στο νομικό και ιστορικό ιδιοκτησιακό καθεστώς των Κυκλάδων.

Στη δεύτερη υπόθεση μήλον της Εριδος μεταξύ ιδιωτών και ελληνικού Δημοσίου είναι δύο βραχονησίδες μεταξύ Πάρου και Αντιπάρου. Το Τουρκονήσι ή Τούρλος ή Τούρνα έκτασης 33.390 τ.μ. και το Πρασσονήσι ή Αγιος Νικόλαος έκτασης 8.000 τ.μ.

Στην εισήγηση της υπόθεσης από τον προεδρεύοντα αεροπαγίτη λόγω απουσίας του προέδρου από τη συζήτηση, προτάθηκε να γίνει δεκτή η αίτηση αναίρεσης του ιδιώτη με κύρια αιτιολογία ότι στις Κυκλάδες και στα νησιά του Αιγαίου το ελληνικό Δημόσιο δεν διαδέχθηκε το οθωμανικό και επομένως οι βραχονησίδες δεν ανήκουν στην κυριότητα του ελληνικού Δημοσίου αλλά του ιδιώτη καταπατητή.

Το σκεπτικό αυτό μεταξύ άλλων στηρίζεται στο «πασίδηλο» γεγονός ότι κατά την Τουρκοκρατία οι Κυκλάδες αποτελούντο από ιδιωτικές γαίες και δεν θεωρήθηκαν ότι περιήλθαν στον σουλτάνο. Μάλιστα η απόδειξη αυτή συγκαταλέγεται στα διδάγματα της κοινής πείρας.

Οι κίνδυνοι

Εφόσον ο Αρειος Πάγος αποδεχτεί την εισήγηση η απόφαση θα αποτελεί νομολογία με σοβαρότατες συνέπειες:

1. Εκατομμύρια στρέμματα εκτάσεων στα νησιά του Αιγαίου, ακόμα και σε σημεία ιδιαίτερης πολιτικής ή περιβαλλοντικής σημασίας όπως ο αιγιαλός, οι βραχονησίδες ή οι προστατευόμενες περιοχές που διεκδικούνται εδώ και χρόνια από ισχυρά οικονομικά συμφέροντα θα αποδοθούν στους καταπατητές τους.

2.Πιθανόν μια νέα ανεξέλεγκτη βιομηχανία καταπατήσεων θα ξεκινήσει με απρόβλεπτες επιπτώσεις, οικοπεδοποιώντας και τσιμεντοποιώντας κάθε ελεύθερη έως σήμερα έκταση γης στις Κυκλάδες ή άλλα νησιά. Οποιοσδήποτε θα μπορεί να καταπατήσει και ύστερα από μερικά χρόνια να διεκδικήσει λόγω χρησικτησίας οποιαδήποτε έκταση δεν ανήκει σήμερα σε κάποιον.

3.Η έλλειψη ιδιοκτησιακού καθεστώτος -αν και όχι κυριαρχίας γιατί αυτή δεν φαίνεται να αμφισβητείται άμεσα- σε μια σειρά βραχονησίδων μπορεί να εγείρει κατά μια ακραία εκδοχή ακόμα και νέου τύπου εθνικά θέματα.

Για δημόσια γη στη Σύρο
Η παγωμένη υπόθεση και οι... συμπτώσεις

Μια λεπτομέρεια, η οποία φαίνεται να αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον υπό τις παρούσες εξελίξεις, είναι ότι στον Αρειο Πάγο έφτασε πριν από δύο χρόνια και μια τρίτη υπόθεση αναίρεσης, η οποία είχε συζητηθεί στις 21 Μαΐου 2008.

Τότε διάδικοι ήταν το ελληνικό Δημόσιο και ο Γ.Δ., ο οποίος διεκδικούσε δημόσια έκταση στη Σύρο.

Το παράδοξο είναι ότι για την υπόθεση εκείνη που συζητήθηκε προ διετίας δεν έχει εκδοθεί ακόμα απόφαση, κάτι το οποίο θεωρείται πρωτοφανές στα χρονικά του Αρείου Πάγου, όπου οι αποφάσεις δημοσιεύονται το αργότερο εντός έξι μηνών από τη συζήτηση μιας υπόθεσης.

Η σύμπτωση είναι ότι και σε αυτή την υπόθεση η εισήγηση έγινε από τον ίδιο αεροπαγίτη - προεδρεύοντα λόγω απουσίας προέδρου, ο οποίος με ανάλογο σκεπτικό είχε προτείνει και πάλι την αποδοχή της αίτησης αναίρεσης του ιδιώτη.

Εάν είχε δημοσιευθεί η παλαιότερη εκείνη απόφαση, το σίγουρο είναι ότι θα επηρέαζε καθοριστικά τις αποφάσεις και των δύο άλλων σημερινών υποθέσεων είτε υπέρ είτε κατά του Δημοσίου.

Παγκοίνως γνωστό
Σύμφωνα με την εισήγηση για τις διεκδικούμενες βραχονησίδες μεταξύ Πάρου και Αντίπαρου, όσα προβλέπονται στα «πρωτόκολλα ανεξαρτησίας» και στον νόμο «περί διακρίσεως κτημάτων» βάσει των οποίων περιήλθαν στο ελληνικό Δημόσιο με δικαίωμα πολέμου οι εκτάσεις που σήμερα του ανήκουν δεν ισχύουν για γαίες που βρίσκονται στα νησιά των Κυκλάδων και του υπολοίπου Αιγαίου.

Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «είναι παγκοίνως γνωστό ότι κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας οι Κυκλάδες κατά το σύνολό τους απετελούντο εξ ιδιωτικών γαιών καθαράς ιδιοκτησίας, αφού τα νησιά αυτά υπαχθέντα υπό την οθωμανική κυριαρχία όχι δικαιώματι πολέμου αλλά ειρηνικά κατόπιν συμφωνιών μεταξύ Γενουατών ή Ενετών κατακτητών αφενός και του Σουλτάνου αφετέρου δεν θεωρήθηκαν περιελθόντα στο Σουλτάνο...

Παρέπεται ότι τα ακίνητα αυτά των Κυκλάδων μη εξουσιαζόμενα πριν από την Επανάσταση από το Σουλτάνο, ούτε κατεχόμενα από Οθωμανούς ιδιώτες δεν περιήλθαν στο ελληνικό δημόσιο κατά διαδοχή του τουρκικού δημοσίου δικαιώματι πολέμου...».

Στην εισήγηση γίνεται επίσης λόγος για απόφαση του Αρείου Πάγου του 1934 για διεκδικούμενη έκταση στην Ικαρία, η οποία θεωρεί ότι «τα εν ταις νήσοις του Αιγαίου ακίνητα υπάγονται ως πασίδηλον τυγχάνει εις την κατηγορίαν των καθαράς ιδιοκτησίας ακινήτων...».

Σύμφωνα με άλλους νομικούς η συγκεκριμένη απόφαση αφορά διένεξη μεταξύ ιδιωτών και κατά την εκδίκασή της το Δημόσιο δεν είχε παραστεί προκειμένου να εκθέσει τα επιχειρήματά του. Οι ίδιες πηγές εκτιμούν ότι πρόκειται περί μιας μεμονωμένης απόφασης επί λανθασμένης βάσης που δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε στο δίκαιο. Πάντως το βέβαιο είναι ότι υπάρχει μεγάλη αντιγνωμία για το θέμα και ότι η όποια απόφαση θα έχει πολύ μεγάλο πεδίο εφαρμογής.

Τα επιχειρήματα
Διαδοχή και στις Κυκλάδες


Σύμφωνα δε με τα επιχειρήματα του ελληνικού Δημοσίου στη συζήτηση της παλαιότερης υπόθεσης για τις διεκδικούμενες εκτάσεις στη Σύρο, «η προαναφερόμενη διαδοχή του ελληνικού Δημοσίου στο οθωμανικό δημόσιο αφορά και τις νήσους του Αιγαίου αφού κατά τα έτη 1537-8 μέχρι 1566 η οθωμανική κυριαρχία κατέλυσε τα φραγκικά νησιωτικά κρατίδια και περιέλαβε τις Κυκλάδες, καθώς και όλα τα νησιά του Αιγαίου. Το δε ελληνικό κράτος που δημιουργήθηκε μετά την επιτυχή έκβαση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821 συμπεριέλαβε και τα νησιά αυτά», κάτι το οποίο προκύπτει και από το Πρωτόκολλο του Λονδίνου που αποτελεί για την Ελλάδα την οριστική συνθήκη ανεξαρτησίας. Σύμφωνα με την ίδια εισήγηση «από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει και μάλιστα ως παγκοίνως γνωστό ή πασίδηλο ότι τα νησιά αυτά αποτελούντο στο σύνολό τους από ιδιωτικές εκτάσεις. Αντίθετα, με δικαστικές αποφάσεις έχει γίνει δεκτό ότι το ελληνικό Δημόσιο είναι κύριος στα νησιά των Κυκλάδων εκτάσεων οι οποίες ποτέ δεν ανήκαν σε ιδιώτες».

Η άλλη εισήγηση: Κύριος των εκτάσεων το Δημόσιο

Σύμφωνα με την εισήγηση του έτερου αρεοπαγίτη, για τη διεκδικούμενη έκταση στην Καλντέρα της Σαντορίνης, ενώ αναγνωρίζεται το ειδικό καθεστώς των γαιών των Κυκλάδων και κατά το οποίο οι ιδιωτικές και οι καθαρές ιδιοκτησίες δεν περιήλθαν στο ελληνικό Δημόσιο, τονίζεται ότι αυτό συμβαίνει εφόσον πρόκειται για καθαρές ιδιοκτησίες, «ενώ για τα νησιά των Κυκλάδων μεταξύ των οποίων και η Σαντορίνη για εκτάσεις που αφορούν τα δάση, τους αιγιαλούς, τα κοινόχρηστα, τις βοσκές και τις εκτάσεις που λόγω της μορφής τους δεν εξουσιάζονταν από κανέναν μετά τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας κατέστη κύριος αυτών το ελληνικό Δημόσιο ως διάδοχο του οθωμανικού κράτους δικαιώματι πολέμου». Εκτενής νομική και ιστορική αναφορά γίνεται και στη σχετική απόφαση του Εφετείου Αιγαίου, σύμφωνα με την οποία «η διαδοχή του ελληνικού Δημοσίου δικαιώματι πολέμου είναι ιστορικά αποδεδειγμένη ότι αφορά και τις νήσους του Αιγαίου δεδομένου ότι στο σχετικό κείμενο του πρακτικού γίνεται ρητή αναφορά και στις νήσους αυτές».

ΗΛΙΑΣ ΜΑΡΟΥΤΣΗΣ
ethnos.gr
Read more...

Τρομερή οικολογική καταστροφή και περίεργα πράγματα στον ποταμό Εύηνο, στο όνομα της “πράσινης ανάπτυξης” και της Ιονίας Οδού.

Αφήστε και τίποτα όρθιο ρε σεις σε αυτή την χώρα!

Η κοίτη στο πιο γραφικό κομμάτι του ποταμού αλλάζει ανάλογα με το πώς βολεύονται να δουλέψουν τα μηχανήματα των κατασκευαστών της Ιονίας Οδού.

Η ανατέλλουσα εποχή της λεγόμενης «πράσινης ανάπτυξης» προς το παρόν «βουλιάζει» στην κοίτη και τις όχθες ενός από τα σημαντικότερα ποτάμια της χώρας. Το μεγάλο κοινοπρακτικό σχήμα που χειρίζεται το έργο της Ιονίας Οδού στην Αιτωλοακαρνανία βρήκε στην κοίτη του ποταμού την εύκολη και κυρίως… δωρεάν λύση για την εξασφάλιση των τεράστιων ποσοτήτων αδρανών υλικών που απαιτούν οι κατασκευαστικές εργασίες.
Η θέα της «αποθήκευσης» χιλιάδων κυβικών αδρανών υλικών από το ποτάμι έγινε αιτία να κινητοποιηθούν οι κάτοικοι και να σταματήσει για λίγες μέρες η αμμοληψία.Οποιος διασχίζει την εθνική οδό Αντιρρίου – Ιωαννίνων βρίσκεται σε απόσταση βολής από το εργοτάξιο και εύκολα βλέπει την οφθαλμοφανή, μη αναστρέψιμη καταστροφή που συντελείται στο ποτάμι. Το ίδιο θέαμα αντικρίζουν και πολιτικοί παράγοντες του κυβερνώντος κόμματος που έλκουν την καταγωγή τους από τη Δυτική Ελλάδα. Παρ’ όλα αυτά οι «εργασίες» συνεχίζονται απρόσκοπτα.

Αυτοψία

Το εργοτάξιο της κοινοπραξίας «εγκαταστάθηκε» στις όχθες του Εύηνου, στη θέση «Καρβελέικα», πολύ κοντά στο χωριό Αγιος Γεώργιος, όπου φαίνονται ήδη τα δύο τούνελ του μεγάλου έργου οδοποιίας που πρόκειται να ολοκληρώσει τις από καιρό αναμενόμενες, αναγκαίες αλλαγές στον συγκοινωνιακό χάρτη της Δυτικής Ελλάδας. «Οι παράνομες αμμοληψίες γίνονται κατά μήκος του ποταμού, σε ολόκληρη την περιοχή ανάμεσα στα χωριά Αγιος Γεώργιος, Κουτσοχέρι και Τρίκορφο. Οι καταστροφικές επεμβάσεις εξελίσσονται σε μήκος 5 χιλιομέτρων με τις μπουλντόζες και τα άλλα δομικά μηχανήματα να αλλάζουν την κοίτη και τη ροή του ποταμού κατά βούληση, ανάλογα την όχθη που βολεύει για τη λήψη των αδρανών υλικών», καταγγέλλουν κάτοικοι από τα γύρω χωριά που παρακολουθούν καθημερινά την προοδευτική καταστροφή.
bananiagr

Ζημιές από τα φορτηγά
Η πρόσφατη, επιτόπια, αυτοψία του «Εθνους της Κυριακής», κατέδειξε ότι το τεράστιο έργο των μπαζωμάτων στο συγκεκριμένο τμήμα της Ιονίας Οδού στηρίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στις συγκεκριμένες αμμοληψίες. Ενδεικτικό μιας ενδιαφέρουσας παράπλευρης εξέλιξης, είναι το σχόλιο τοπικού παράγοντα:

«Οταν ξεκίνησε το έργο πριν από δώδεκα περίπου μήνες, ένα τοπικό λατομείο στο χωριό «Μούσουρα» έσπευσε να βγάλει υλικό το οποίο ήλπιζε να διαθέσει. Οπως βλέπετε, όμως, τα κοιτάσματα είναι ανεξάντλητα και φυσικά δωρεάν, με αποτέλεσμα το ταπεινό επαρχιακό λατομείο να μείνει σχεδόν χωρίς αντικείμενο».

Οι μαρτυρίες της τοπικής κοινωνίας αποκαλύπτουν όλες τις διαστάσεις του «βασάνου» που δυσχεραίνει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους την καθημερινότητα των ανθρώπων της.

«Πριν από περίπου τρεις μήνες, τα βαριά φορτηγά που εκμεταλλεύονταν τη μεγαλύτερη κοίτη του Εύηνου περνούσαν μέσα από το χωριό, με αποτέλεσμα να καταστρέψουν μεγάλα τμήματα του κεντρικού δρόμου. Αναγκαστήκαμε να μαζέψουμε υπογραφές διαμαρτυρίας και να πετύχουμε την πρόσκαιρη απαγόρευση της διέλευσης», δηλώνει αγανακτισμένος κάτοικος του Τρίκορφου.

Εργαζόμενοι της εταιρείας – Εκλεισαν τον δρόμο όταν ξεσηκώθηκαν οι κάτοικοι

Πολύ κοντά στο χωριό «Κουτσοχέρι», εντοπίζουμε το τεραστίων διαστάσεων απόθεμα αδρανών υλικών που έχουν «ντανιάσει» τα οχήματα της κοινοπραξίας. Πρόκειται, στην κυριολεξία, για κανονικό «βουνό» από χιλιάδες κυβικά άμμου και χαλικιών. Σύμφωνα με όσα οι κάτοικοι της περιοχής έκαναν γνωστά στο «Εθνος της Κυριακής», η συγκεκριμένη «αποθήκευση» υλικών έγινε αιτία να σταματήσουν πρόσκαιρα οι εργασίες κατά τη διάρκεια του περασμένου καλοκαιριού μετά τη συντονισμένη δράση των κατοίκων του Δήμου Χάλκειας. Οι ντόπιοι, βλέποντας τους ατέλειωτους σωρούς υλικών να αυξάνονται όλο και περισσότερο αποφάσισαν να αντιταχθούν στο σκάνδαλο και να αντιδράσουν για την περιβαλλοντική καταστροφή που συντελείται στον τόπο τους. Η αντίδραση αυτή είχε ως πρόσκαιρο αποτέλεσμα να διακοπούν οι αμμοληψίες. Σε αυτό όμως το δεδομένο αντέδρασαν έντονα οι εργαζόμενοι της εταιρείας και έκλεισαν συμβολικά τον δρόμο διαδηλώνοντας για το δικαίωμά τους να… εργαστούν. Οι κάτοικοι της περιοχής βεβαιώνουν ότι η συγκεκριμένη κινητοποίηση έγινε ύστερα από παρότρυνση της εργοδοσίας τους που, στο κατώφλι της προεκλογικής περιόδου, έκρινε ότι αυτός ήταν ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος άσκησης πίεσης.

Σε πλήρη συμφωνία με το γενικευμένο καθεστώς ανομίας που έχουμε μάθει να αναμένουμε στη χώρα μας και όχι χωρίς τις εύλογες απορίες που προκύπτουν σε τέτοιες περιπτώσεις, οι εργασίες άρχισαν χωρίς άλλες διαμαρτυρίες ούτε από πλευράς Δήμου Χάλκειας ούτε από τις θεσμικά αρμόδιες Αρχές που παρατηρούν ατάραχες την κατάφωρη παραβίαση του εθνικού και κοινοτικού δικαίου. Ολα αυτά συμβαίνουν μάλιστα τη στιγμή κατά την οποία ο οιοσδήποτε ιδιώτης επιχειρήσει να πάρει έστω και ένα φορτηγό υλικού, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα καταλήξει στο αυτόφωρο. Από την άλλη μεριά, η τεράστιας έκτασης οικολογική καταστροφή στον Εύηνο, γνωστή παραδοσιακή «στέγη» των ήπιων οικοτουριστικών δραστηριοτήτων, συντελείται απρόσκοπτα, χωρίς να… ιδρώνει το αυτί κανενός.

Για καλό και για κακό…
«Τσιλιαδόρος» ελέγχει όποιον πλησιάζει προς το εργοτάξιο


O υδροβιότοπος του Mεσολογγίου – Aιτωλικού, μαζί με το Δέλτα του Aχελώου και του Eύηνου ή Φίδαρη, είναι ένας από τους μεγαλύτερους της Mεσογείου και μία από τις σημαντικότερες προστατευόμενες περιοχές RAMSAR της χώρας μας. Bρίσκεται στο δυτικότερο άκρο της Ρούμελης, στον Νομό Aιτωλοακαρνανίας. Με έκταση 250.000 στρεμμάτων, δημιουργήθηκε με την πάροδο του χρόνου από τις φερτές ύλες των δύο ποταμών. Οι προσχώσεις τους δημιούργησαν ένα εκτεταμένο σύστημα αβαθών υδάτων, με λιμνοθάλασσες, λασποτόπια, αλμυρόβαλτους, καλαμιώνες, ψαθοτόπια και λουρονησίδες ή αμμοθίνες. Στη λιμνοθάλασσα του Mεσολογγίου, στο Δέλτα του Aχελώου, στο Δέλτα του Eύηνου και στα γύρω βουνά (Kουτσιλάρης, Tαξιάρχης, Σκούπος, Kάρδος, Aράκυνθος και Bαράσοβα) έχουν παρατηρηθεί, σε διάφορες εποχές του χρόνου, 276 είδη πουλιών.

Λάδι στη φωτιά
Το πλήγμα που επιφέρουν οι παράνομες αμμοληψίες του Εύηνου στα παραπάνω οικοσυστήματα είναι κάτι περισσότερο από υπολογίσιμο, με ορατό πλέον κίνδυνο να αποβεί μοιραίο. Τα δύο ποτάμια «χαρτογραφούν», εν πολλοίς, τον οικολογικό χάρτη της Νοτιοδυτικής Στερεάς Ελλάδας. Με το έργο της εκτροπής του Αχελώου να συνεχίζει να διχάζει τις τοπικές κοινωνίες σε Ρούμελη και Θεσσαλία, η παραπέρα υποβάθμιση του Εύηνου ρίχνει επιπλέον «λάδι» στη «φωτιά». Το ρεπορτάζ του «Εθνους της Κυριακής» στα χωριά Αγιος Γεώργιος, Τρίκορφο, Περιθώρι και Ευηνοχώρι επιβεβαιώνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το αβέβαιο, ζοφερό, μέλλον που επιφυλάσσουν στο άλλοτε γραφικό ποτάμι οι «ανάγκες» της Ιονίας Οδού. Προκλητική είναι στο μεταξύ η απουσία και η σιωπή όλων αδιακρίτως των επίσημων Αρχών, φορέων και θεσμών, από την τοπική και νομαρχιακή αυτοδιοίκηση έως την αστυνομία και το οικολογικό κίνημα. Θυμηδία προκαλεί η ιλαροτραγική παρουσία εντεταλμένου «τσιλιαδόρου» στη θέση Παπά Αλώνια, στο χωριό Αγιος Γεώργιος. Κατά τη διάρκεια του εργάσιμου ωραρίου που, ανάλογα με τις ανάγκες, μπορεί να ποικίλλει από οκτώ έως δεκαέξι ώρες την ημέρα, παραμένει στο αγροτικό του αυτοκίνητο, αφοσιωμένος στο ύψιστο καθήκον της παρατήρησης του δρόμου ο οποίος, μετά διαδρομή ενός χιλιομέτρου, οδηγεί στο εργοτάξιο.

Οσο κι αν εδώ κι ένα χρόνο, ουδείς έχει ασχοληθεί σοβαρά με το τι συμβαίνει στο… εργοτάξιο της κοίτης του Εύηνου, οι υπεύθυνοι της παράνομης αμμοληψίας λαμβάνουν τα μέτρα τους, έχοντας επιφορτίσει το συγκεκριμένο άτομο με την υποχρέωση να τους ειδοποιήσει έγκαιρα στην περίπτωση (απίθανη, φυσικά) εμφάνισης κάποιου ανεπιθύμητου «ελεγκτή». Ο φόβος για την επέμβαση του περιπολικού που δεν εμφανίζεται, παρά την παρέλευση τόσων μηνών, συνεχίζει να… «φυλάει τα έρμα» αφού, σύμφωνα με την ερμηνεία της ισχύουσας νομοθεσίας που καταθέτουν οι κάτοικοι του Αγίου Γεωργίου, πρέπει οι αστυνομικοί να πιάσουν την μπουλντόζα να φορτώνει προκειμένου να στηριχθεί η σχετική κατηγορία. Κάπου εδώ τίθεται βέβαια το θέμα του σαφούς νομοθετικού κενού, αφού ακόμα και τα μικρά παιδιά είναι σε θέση να καταλάβουν το είδος των εργασιών που συντελείται στο πλαίσιο του τεράστιου εργοταξίου. Τι στην ευχή να κάνει άραγε στην κοίτη του Εύηνου ένα αχανές εργοτάξιο με δεκάδες δομικά μηχανήματα; Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, μάλλον δεν πρόκειται για παρατήρηση πουλιών…

ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΚΟΠΟΥΛΟΣ – Εθνος
Read more...

Δου Νου Του ρε… τι σου ζητάνε;


Επιβάλλετε να ρίξουμε μια ματιά πίσω από τις γραμμές των αποφάσεων και κυρίως πίσω από τη σκόνη που σηκώνουν πανηγυρίζοντας οι κυβερνήτες μας και οι αλαλάζοντες «συνεργάτες» τους στα media, στην προσπάθεια τους να μας πείσουν πως στη Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης «σωθήκαμε». Τα ψέματα και η σύγχυση δεν μπορούν να κρύψουν την οδυνηρή πραγματικότητα, για την οποία θα πρέπει να προετοιμαστούμε. Καλό θα είναι λοιπόν να αποκωδικοποιήσουμε αυτές τις αποφάσεις και να προετοιμαστούμε για να αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα που έρχονται:

Πρώτον: Στη μάχη που δίνει η Γερμανία (ευρώ) προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντά της έναντι των ΗΠΑ (δολαρίου) έκανε την στρατηγική της επιλογή, στην οποία δεν περιλαμβάνεται η Ελλάδα. Η Ελλάδα την περασμένη Πέμπτη παραδόθηκε στους μηχανισμούς του ΔΝΤ και της Ουάσιγκτον. Αν, τελικά, η Γερμανία καταφέρει να περισώσει την ευρωπαϊκή οικονομική της ηγεμονία και το ευρώ, είναι κάτι που θα φανεί μέσα στα λίγα επόμενα χρόνια. Σε κάθε περίπτωση πάντως, μέσα σε αυτά τα επόμενα χρόνια η ελληνική οικονομική πραγματικότητα θα γίνει…αγνώριστη. Απολύσεις, μείωση αμοιβών,ανασφάλιστη εργασία, ιδιωτικοποιήσεις σε ότι από τη δημόσια περιουσία έχει απομείνει, περιγράφει το κοντινό μας μέλλον. Αυτό είναι το πανάκριβο κόστος του «φτηνού» δανεισμού μέσω του ΔΝΤ. Με αυτόν τον τρόπο θα ολοκληρωθεί η απορύθμιση της ελληνικής οικονομίας και θα ξεπουληθεί έναντι ευτελούς τιμήματος ότι έχει αξία. Δηλαδή υποδομές (δρόμοι, λιμάνια αεροδρόμια, τηλεπικοινωνίες, ενέργεια) πλουτοπαραγωγικοί πόροι στο υπέδαφος, υπηρεσίες (υγεία παιδεία) και πάει λέγοντας…

Δεύτερον: Με αφορμή την ελληνική κρίση το Βερολίνο σπεύδει να δημιουργήσει μια νέα γραμμή άμυνας ξεκινώντας την προσπάθεια μιας θεσμοθετημένης ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης, σύμφωνη με την γερμανική «αρχιτεκτονική» και συντονισμένη με τα γερμανικά συμφέροντα. Το μήνυμα του Βερολίνου είναι σαφές: όποιος (π. χ. Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία κλπ ) επιθυμεί να απολαμβάνει την νομισματική σταθερότητα και ισχύ του ευρώ θα αποδεχτεί και τον γερμανικό έλεγχο επί της δημοσιονομικής- οικονομικής του πολιτικής. Πρόκειται, προφανώς, για μια επιλογή με κόστος, καθώς η γερμανική μηχανή ρισκάρει να χάσει, εκτός από την Ελλάδα την οποία ήδη «θυσίασε» ολόκληρο τον ευρωπαικό νότο (Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία).

Τρίτον : Αυτό που παρουσιάζεται ως μικτός μηχανισμός (ΕΕ και ΔΝΤ) διάσωσης της ελληνικής οικονομίας είναι στην πραγματικότητα ο μονόδρομος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Εκεί υπάρχει έτοιμο ένα πραγματικό πακέτο χρήματος με επιτόκιο 2,45%. Τόσο χρήμα (γύρω στα 25 δισεκατομμύρια ευρώ) και με τέτοιο επιτόκιο η Ελλάδα δεν μπορεί να βρει πουθενά. Τα όσα ακούγονται περί διμερούς δανεισμού της Ελλάδας από τους Ευρωπαίους εταίρους στην περίπτωση που δε μπορεί να βρει φτηνό χρήμα στην αγορά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Οι εταίροι, όπως διατυπώνεται στην απόφαση της περασμένης Πέμπτης, αν τελικά δανείσουν στην Ελλάδα, θα τη δανείσουν με τα τοκογλυφικά επιτόκια της αγοράς.

Συμπέρασμα: Η διαχείριση του ελληνικού χρέους, περνά στο ΔΝΤ. Με ποιο απλά λόγια το οι ΗΠΑ επανεμφανίζονται δυναμικά στο ελληνικό «οικόπεδο» για …παρατεταμένη εγκατάσταση.
skakistis


Read more...
free counters