EnglishTurkishFrenchGermanSpainItalianDutchRussianPortugueseJapaneseKoreanArabic

 aw2

Ένα μικρό χωριό αντιστέκεται ακόμη...


kopria
Read more...

“Ώρα της Γης 2011″‎, η μεγάλη απάτη!

ΟΧΙ στην υποκρισία! ΔΕΝ συμμετέχουμε στην ανοησία, ΔΕΝ σβήνουμε τα φώτα! ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στις πολιτικές που μας θέλουν υπηκόους των ΜΜΕ και των πολιτικών τους!
(αναδημοσιεύει ο/η BlackMediterraneanPirate από τη sibilla κι ένα σωρό άλλα blogs & sites) “Ώρα της Γης 2011″‎, η μεγάλη απάτη!

ΟΧΙ στην υποκρισία!

Tο Σάββατο 26 Μαρτίου, στις 20:30,ανάβουμε ΟΛΑ τα φώτα στα σπίτια μας, όλες τις ηλεκτρικές συσκευές, διαδηλώνουμε μ’ αυτό τον τρόπο εναντίον της βλακείας, εναντίον της μαζικής ψυχολογικής τρομοκρατίας που θέλουν να μας επιβάλουν.
Αρνούμαστε την υποκρισία αυτών που κερδοσκοπούν ρυπαίνοντας, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στις πολιτικές που μας θέλουν υπηκόους των ΜΜΕ και των πολιτικών τους, είμαστε ενεργοί πολίτες κι όχι κοπάδι!

Ο πλανήτης θα σωθεί όταν…
πληρώσουν και τιμωρηθούν οι κλέφτες του μόχθου,
αυτοί που εκμεταλλεύονται και κερδοσκοπούν σε ζητήματα οικολογίας:
Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη!

sxoliastesxwrissynora
Read more...

Ενώπιος ενωπίω..(video)

Ο Τζιμης Πανούσης "ενώπιος ενωπίω" με τον πρωθυπουργό σε έναν σπαρταριστό ηχητικό διάλογο .....
tvorini-gr
Read more...

Προκλητική αδιαφορία της Δημοτικής Αρχής Αλμυρού σε θέματα δημόσιας υγείας

Προκλητική αδιαφορία επιδεικνύει η Δημοτική Αρχή σε θέματα καθαριότητας και περιβάλλοντος που εγκυμονούν κινδύνους για τη δημόσια υγεία και την ασφάλεια των δημοτών.

Πριν 2 εβδομάδες ενημερώθηκαν 3 από τους 5 αντιδημάρχους του Δήμου Αλμυρού για την κατάσταση που επικρατεί σε ένα μικρό ρέμα πίσω από το Κουρί, στο δρόμο που οδηγεί στον Μαυρόλοφο. Πεταμένα σκουπίδια (μέχρι και ολόκληρος καναπές), μπάζα και ψόφια ζώα συνέθεταν ένα σκηνικό επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία.

Επιστρέφοντας στο ίδιο σημείο δύο εβδομάδες αργότερα, η κατάσταση είναι η ίδια και χειρότερη. Τα σκουπίδια έχουν γίνει περισσότερα και κανένας δεν δείχνει να ενδιαφέρεται.

Η συμπεριφορά των συμπολιτών μας, που πετάνε σκουπίδια και μπάζα στα ρέματα, είναι απαράδεκτη και οι ίδιοι μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο ως "γαϊδούρια". Η αδιαφορία των υπευθύνων που γνωρίζουν το θέμα και δεν κάνουν τίποτα, πως μπορεί να χαρακτηριστεί;


Ψόφια ζώα "κολυμπάνε" στο Αχίλλειο

Παράπονα για την καθαριότητα υπάρχουν και στο Αχίλλειο. Σύμφωνα με τους κατοίκους του χωριού, υπήρχε ένα ψόφιο σκυλί στον κεντρικό παραλιακό δρόμο για ημέρες με τον εργάτη καθαριότητας να αδιαφορεί πλήρως όταν του ζητήθηκε να το μετακινήσει. Τελικά, το ψόφιο ζώο εθεάθη να "κολυμπάει", αφού κάποιος ασυνείδητος αποφάσισε να το πετάξει στη θάλασσα. Έρχεται και τουριστική περίοδος....

almyrosinfo
Read more...

Aυτοδιαχειριζόμενος αγρός στο Ελληνικό!

Το πρώτο βήμα για τη δημιουργία ενός αυτοδιαχειριζόμενου αστικού αγρού έκαναν τα μέλη της «Πρωτοβουλίας», την Κυριακή 20 Μαρτίου 2011. Στον επιλεγμένο χώρο και με τη βοήθεια των βιοκαλλιεργητών Αττικής, δημιούργησαν ένα “σπορείο” με ντόπιες παραδοσιακές ποικιλίες φυτών.
Στόχος, η δημιουργία ενός οικo-αγρού, εντός του αστικού χώρου (δεν θα χρησιμοποιηθούν καθόλου χημικά συστατικά). Ο χώρος που επιλέχθηκε στο Ελληνικό έχει συμβολικό χαρακτήρα, συμβάλλοντας στις αντιστάσεις που υπάρχουν ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης για “αξιοποίηση” του πρώην Αεροδρομίου Ελληνικού.


Φυτεύτηκαν περίπου 4000 σπόροι
Πρωτοβουλία για αυτοδιαχειριζόμενο αγρό στο Ελληνικό

σε ειδικά τελάρα. Οι ποικιλίες που επιλέχθηκαν πέραν της ντομάτας έχουν ιδιαίτερη αξία μιας και πρόκειται για ποικιλίες που σπανίζουν στην αγορά. Φυτεύτηκε μαύρο καρπούζι και χειμωνιάτικο πεπόνι!
Αφού ολοκληρώθηκε η διαδικασία, οι σπόροι ποτίστηκαν και καλύφθηκαν με πλαστικό.
Τα αποτελέσματα της σποράς αναμένονται σε περίπου μια εβδομάδα. Μια ομάδα εργασίας ανέλαβε το πότισμα και τη φροντίδα του “σπορείου”.
Ακολούθησε συνέλευση με τους παρευρισκόμενους και κρίθηκε αναγκαία μια νέα συνέλευση την Δευτέρα 28 Μαρτίου στις 7μ.μ στον χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου Δήμου Ελληνικού (πρώην Αμερικάνικη βάση). Στη συνέλευση θα συζητηθούν οι ενέργειες που θα ακολουθήσουν.
Νέο φύτεμα σπόρων θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 3 Απριλίου.
agroselliniko
Read more...

Η Μεσόγειος φλέγεται στον πυρετό του πετρελαίου

cartoon by CarlosLatuff

Πώς έλεγαν παλιά για τον πυρετό του χρυσού; Κάπως έτσι. Το περιμέναμε εδώ και αρκετές δεκαετίες, από τότε που κέρδισε (ή τον άφησαν να κερδίσει) την εξουσία ο Γκαντάφι. Απλώς περίμεναν το πλήρωμα του χρόνου (το αμετάφραστο timing) για να δράσουν οι Μεγάλες Πλανητικές Δυνάμεις, οι αχόρταγες για φτηνά ενεργειακά αποθέματα. Τον είχαν στο μούσκιο, που λένε, και απλώς περίμεναν. Αργά αλλά σταθερά, χάλαγαν την εικόνα του. Τι παράφρονα τον είπαν, τι αλαζόνα, τι εκκεντρικό, τι γερασμένο με χαμένα τα λογικά... Ολα αυτά τα επίθετα όμως ήταν χωρίς αποτέλεσμα, δεν έβρισκαν στόχο στους λαούς του κόσμου, αντίθετα μεγάλωναν τη γοητεία που ασκούσε, ως ο τελευταίος των πραγματικά μεγάλων προσωπικοτήτων του περασμένου αιώνα. Βρήκαν λοιπόν την αχίλλειο πτέρνα στην πολυφυλετική σύνθεση του ίδιου του λιβυκού λαού, καλλιέργησαν τις αντιθέσεις ποτίζοντας με μίσος και ανταγωνισμό, και περίμεναν να ανάψει το φυτίλι.

Ο Γκαντάφι κατόρθωσε να κάνει τις πολυάριθμες φυλές της αχανούς και (κατά το μεγαλύτερο ποσοστό) έρημης χώρας του να συνυπάρξουν ειρηνικά για πάνω από σαράντα χρόνια. Πώς;

rodiat7
Με την ανιδιοτελή του αφοσίωση (ή μεγαλοθυμία ή και με σκοπό να κάμψει αντιδράσεις, πιστός πάντως) στο συμφέρον της πατρίδας του, δεν διεκδίκησε για τη δική του φυλή προνόμια και ανώτερα διοικητικά πόστα, αυτά τα άφησε για την πολυπληθέστερη φυλή των Γουαρφάλα. Στους δικούς του φυλετικούς πατριώτες έδωσε τα όπλα, καθώς άφησε όπλα και στην τρίτη σε αριθμό φυλή των Μακάρχα. Οι Γουαρφάλα είχαν τους στρατιωτικούς διοικητές, αλλά οχι και τους περισσότερους στρατιώτες. Οι Γουαρφάλα είχαν τα περισσότερα διοικητικά πόστα και αυτό τους έφερνε σε επαφή με τα λεγόμενα "ξένα συμφέροντα", με περισσότερο χρήμα και, συνεπακόλουθα, με τη διαφθορά. Οπως γνωρίζουμε καλά και από τη δική μας περίπτωση, όποιος έχει τα πολλά ζητά ακόμα περισσότερα και αυτό μάλλον το ανθρώπινο χαρακτηριστικό έσπρωξε τους καλοζωϊσμένους Γουαρφάλα να εξεγερθούν. Τί σόι εξέγερση είναι αυτή, αφήνω να το σκεφτείτε μόνοι σας, αγαπημένοι/ες μου αναγνώστες/τριες.

Να εξεγείρεται ο φτωχός και πεινασμένος και καταφρονεμένος (κατά Φιοντόρ) το καταλαβαίνω, αλλά να εξεγείρεται ο πλούσιος εξουσιαστής για περισσότερο χρήμα και εξουσία, δεν το χωράει ο νους μου λέμε.

Σκέφτομαι τα πρόσφατα πηγαινέλα του Γκαντάφι σε ευρώπες και αμερικές και δεν ξέρω ποια εξήγηση να δώσω. Πήγαινε στολισμένος με τις χρωματιστές του κελεμπίες και τη ζηλευτή φρουρά του κι έμπαινε στο μάτι των γραββατωμένων χαρτογιακάδων και ποιος ξέρει τί του ζήταγαν και τί δεν τους έδινε... Γιατί, αν τους έδινε, θα ήταν όλα μέλι γάλα και δεν θα ισοπέδωναν -τώρα δα που γράφω αυτό το σημείωμα- οι αμερικανικοί πύραυλοι την έρμη την Τρίπολη.

Ακουσα και τον πρωθυπουργό μας να λέει ότι ο Γκαντάφι εξόντωνε το λαό της χώρας του και σκέφτηκα ότι μάλλον έχουμε παρανοήσει το ρήμα εξοντώνω, γιατί και με λειψές παροχές -π.χ. μισθούς και συντάξεις πείνας, ανεργία, ανασφάλεια, περιορισμένες παροχές υγείας και υποβαθμισμένη πρόσβαση στη μόρφωση- εξοντώνεται ένας λαός και μάλιστα πιο αποτελεσματικά.. σε μια ένοπλη αναμέτρηση μπορεί να γλιτώσει κάποιος ενώ από την πείνα δεν ξεφεύγει κανείς. Και ο Σαντάμ ο μακαρίτης εξόντωνε, αλλά οι σωτήρες του Ιράκ ισοπέδωσαν τη χώρα, κατέστρεψαν θησαυρούς πολιτισμού, εξανδραπόδισαν τους πολίτες, δεν εξόντωσαν απλώς και μόνο.

Θα δώσει η χώρα μας, λέει, υποστήριξη, λέει, αλλά η χώρα είναι και δικός μου τόπος και μάλιστα ποτισμένος με το αίμα των προγόνων μου και δεν το βρίσκω σωστό και πρέπον, που λένε, να δώσουμε παρόμοιες "διευκολύνσεις". Ακόμα κι αν το πάρουμε στενά συμφεροντολογικά το θέμα, δεν μας συμφέρει να γίνει η Μεσόγειος μια θάλασσα μίσους και πολέμων.

Πρώτη φορά που βγάζω το καπέλο στην κυρία Μέρκελ, που αρνήθηκε να εμπλακεί. Μήπως δεν κατάλαβα καλά; Ακόμα και ο ιταλός εμπλέκεται, παρά τις υποχρεώσεις και όσα έχει υπογράψει η χώρα του με τη Λιβύη, αλλά από αυτό το ανθρωπάριο δεν περίμενα και τίποτα καλύτερο.

Θα πει κανείς πως εμάς μας βολεύει αυτή η κατάσταση, πως θα ανυψωθούμε στα μάτια των "φίλων" μας και θα μας δώσουν λεφτά -δανεικά, βεβαίως- και θα κατέβουν τα σπρεντς και τα επιτόκια και θα ανοίξουν διάπλατα τις αγκάλες τους οι αγορές να μας ξαναδεχτούν και και και... Αλλά αυτά τα βλέπω σαν όνειρα θερινής νυκτός, γιατί δεν υπάρχουν εχέγγυα, δεν υπάρχει προηγούμενο συνεπούς συμπεριφοράς ενός μεγάλου προς ένα μικρό κράτος, και μάλιστα ένα μικρό κράτος σαν το δικό μας, που έχει χάσει την εθνική του κυριαρχία και ίσως να κινδυνεύει και η εδαφική του ακεραιότητα.
__________________________
ΣΗΜ.1. Καταπώς φαίνεται, όλα ξεκίνησαν μετα την παύση του υπουργού Εσωτερικών Άμπντελ Φάταχ Γιούνες αλ Αμπίντι. Τι λέγαμε; Φανταστείτε, δηλαδή, να απολυθεί π.χ. ο κ. Βενιζέλος, που δεν ανήκει και σε διαφορετική φυλή -Θού Κύριε!
ΣΗΜ.2. Για να μην έχουμε αυταπάτες:
H Γερμανία θα συνδράμει έμμεσα στις επιχειρήσεις κατά της Λιβύης αναλαμβάνοντας ενεργότερο ρόλο στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν. Η γερμανική προσφορά αφορά στα αναγνωριστικά AWACS, προκειμένου να μεταφερθούν τα αμερικανικά πληρώματα στη Μεσόγειο. Επίσης, σύμφωνα με την κ. Μέρκελ, η Γερμανία θέτει τις αμερικανικές βάσεις που υπάρχουν στο έδαφός της στην υπηρεσία των επιχειρήσεων στη Λιβύη.
"Η Γερμανία είχε ενστάσεις για σημεία της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας", είπε η κ. Μέρκελ, "αλλά τώρα η απόφαση ισχύει και θέλουμε να υλοποιηθεί με επιτυχία".

Rodia Mixer
Read more...

Έτοιμη η επιμήκυνση! (ή πέομηκυνση;;)

Read more...

Μορφές κοινωνικής διαμαρτυρίας

του Θαναση Αλεξιου

Τις περισσότερες φορές, μορφές διαμαρτυρίας που αποκλίνουν από τα κυρίαρχα πρότυπα απαξιώνονται και χαρακτηρίζονται παράνομες. Κατά τον ίδιο τρόπο χαρακτηρίζονται ενέργειες που αμφισβητούν εμπράκτως κυρίαρχες αξίες για το κράτος και την ιδιοκτησία. Μάλιστα η αμφισβήτηση στο «μονοπώλιο της φυσικής βίας από το κράτος» (M. Weber), το οποίο ως κυρίαρχος ορίζει την εξαίρεση, άρα και την παραβίαση του νόμου (C. Schmitt),1 αξιολογείται ως τρομοκρατία. Πραγματικά, η θετικιστική αντίληψη του ζητήματος που διατρέχει την κυρίαρχη ορίζει την παραβίαση ενός νόμου ως παρανομία. Ωστόσο, μια άλλη προσέγγιση (ερμηνευτική) σχετικοποιεί το δίκαιο του νόμου, καθώς ορίζει μια πράξη (ως σύννομη ή μη) ανάλογα με την αντίδραση (κοινωνική) που αυτή προκαλεί.2 Εδώ τίθεται και το ζήτημα ποιος έχει τη δύναμη ορισμού της πραγματικότητας, δηλαδή ποιος ορίζει τι είναι δίκαιο, τι άδικο, τι νόμιμο, τι παράνομο κ.ο.κ.

Έχοντας υπόψη αυτές τις σκέψεις, μπορούμε τώρα να δούμε αν πραγματικά οι κυρίαρχες αξίες για την ιδιοκτησία, την κοινωνική ανέλιξη, τη δημόσια ασφάλεια κ.ά. είναι αντιπροσωπευτικές για ολόκληρη την κοινωνία ή είναι αποδεκτές μόνο από εκείνα τα στρώματα της κοινωνίας που έχουν ιδιοκτησία, δύναται να ανελίσσονται και χρειάζονται γι’ αυτό ένα ασφαλές πλαίσιο για να αναπτύσσουν τις δραστηριότητές τους.


Με μια πρώτη ματιά φαίνεται πως τα λαϊκά και τα εργατικά στρώματα «αποδέχονται», στο βαθμό που αισθάνονται κοινωνικά ενσωματωμένα, δηλαδή έχουν εργασία, ή πρόσβαση σε δημόσια αγαθά (εκπαίδευση, υγεία, ασφάλιση, στέγαση κ.λπ.), τις κυρίαρχες αξίες. Εντούτοις, όταν οι συνθήκες εργασίας και ζωής τους επιδεινώνονται, όπως συμβαίνει σήμερα, οι κυρίαρχες αξίες κάθε άλλο παρά αντιπροσωπευτικές μπορεί να θεωρηθούν. Η εξέγερση των αστικών προαστίων το φθινόπωρο του 2005 στη Γαλλία, στην Ελλάδα τον Δεκέμβρη του 2008 κ.α. επιβεβαιώνουν το ξέφτισμα αυτών των αξιών. Αλλά και οι μεγάλες απεργίες τον Μάη και Ιούνιο αυτού του έτους, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες με αφορμή την οικονομική κρίση, δείχνουν ότι υπάρχει μια βαθιά αμφισβήτηση των βασικών καπιταλιστικών αξιών. Ουσιαστικά πρόκειται για μια κατάσταση ευρύτερης ανομίας όπου η διάχυτη δυσαρέσκεια εκδηλώνεται, επιβεβαιώνοντας την απόσταση που υπάρχει ανάμεσα στους νέους, ανάμεσα στην κοινωνία και τις κυρίαρχες αξίες.
Στους θλιβερούς χώρους των αμερικανικών γκέτο, στους άξενους χώρους των γαλλικών προαστίων, αλλά και στα υποβαθμισμένα προάστια των ελληνικών μητροπόλεων και στις γειτονιές των ανέργων, η ανομία μεταφράζεται σε ανημποριά, φαταλισμό και αδυναμία εκλογίκευσης των κοινωνικών σχέσεων. Η απογοήτευση και η αίσθηση του «χαμένου» είναι εκείνες που κυριαρχούν εδώ. Η δυσφορία αυτή επεκτείνεται και εκδηλώνεται πολλές φορές με πολύ πιο βίαιο τρόπο και στα μεσαία στρώματα που βιώνουν την αδυναμία κοινωνικής ανέλιξης (εξαιτίας της υποβάθμιση των τίτλων σπουδών τους ή της κοινωνικής τους έκπτωσης) ως διάψευση και ματαίωση σχεδίων ζωής.

Εντούτοις, μια προσέγγιση που θα έμενε μόνο στις αξίες, θα αγνοούσε τις κύριες αιτίες που οδηγούν στην κοινωνική διαμαρτυρία και στην εξέγερση. Και αυτές αφορούν τη βία που παράγεται από τις ίδιες τις δομές (structural violence, δομική βί), μια έννοια που εισήγαγε ο νορβηγός πολιτικός επιστήμονας J. Galtung.3 Η «δομική βία» διαπιστώνεται, σύμφωνα με τον γερμανό κοινωνιολόγο K. Lenk,4 από το χαμηλό βιοτικό επίπεδο και τις χαμηλές φιλοδοξίες των κοινωνικών στρωμάτων που υστερούν σε μέσα και πόρους. Επομένως, αν σε μια κοινωνία το βιοτικό επίπεδο και οι αντίστοιχες προσδοκίες των ανώτερων στρωμάτων βρίσκονται πολύ υψηλότερα απ’ ό,τι των κατώτερων, τότε στην κοινωνία υπάρχει βία, έστω και αν οι δράστες δεν είναι ορατοί. Κοινωνικοί δείκτες που προσμετρούν τις επιπτώσεις της δομικής βίας στην κοινωνία είναι η υψηλή ανεργία, το χαμηλό εισόδημα, η επισφαλής εργασιακή σχέση, το ισχνό κοινωνικό κεφάλαιο, το χαμηλό προσδόκιμο ζωής, οι ανθυγιεινές συνθήκες εργασίας και στέγασης, η επιβάρυνση της υγείας (ψυχικής και σωματικής) κλπ. Οι παράγοντες αυτοί πριονίζουν τις προσδοκίες μεγάλων πληθυσμιακών ομάδων και περιορίζουν τις εν δυνάμει δυνατότητες ολοκλήρωσής τους. Οι άδικες συνθήκες ζωής και η προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας διαμορφώνουν πάλι με τη σειρά τους το πλαίσιο (B. Moore),5 ώστε κατά κάποιον τρόπο ο καθένας να αισθάνεται νομιμοποιημένος να εξεγερθεί για να αρθεί η αδικία και να αποκατασταθεί η αξιοπρέπεια. Και επειδή η κοινωνία μας ευνοεί ή και επιβάλλει ακόμη να περνούν όλα (σχέσεις, βιώματα, ανέλιξη, επίδοση κλπ.) μέσα από το άτομο και τις επιθυμίες του, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει ούτε ο ατομικός χαρακτήρας αυτής της διαμαρτυρίας ούτε ο ανορθολογισμός και η βία που τη συνοδεύουν.

Συνεπώς, εδώ θα πρέπει να αναζητηθούν οι αιτίες και η έκταση του φαινομένου της «τρομοκρατίας», το οποίο σε συνθήκες Μνημονίου μάλλον θα διευρύνεται. Σε τελική ανάλυση, οι κοινωνικές και οικονομικές ελίτ αυτής της χώρας θα πρέπει να αντιληφτούν πως δεν είναι δυνατόν να τα θέλουν όλα δικά τους, «και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο». Η άνεση με την οποία περικόπτουν μισθούς και συντάξεις, ακόμη και από αναπήρους, και αφαιρούν πόρους από τις κοινωνικές δαπάνες για να τους χαρίσουν στις τράπεζες και στις μεγάλες επιχειρήσεις που παρανομούν (βλ. περαίωση), εξοργίζουν τον καθένα. Στο βαθμό μάλιστα που αυτά τα αισθήματα δεν διαμεσολαβούνται κοινωνικά, καθώς έχουν απαξιωθεί θεσμοί και κομματικές διαδικασίες, η «τρομοκρατία», αλλά και άλλα «αθέμιτα μέσα» (κλοπή, ληστείες κ.λπ.) (R. Merton)6 θα είναι στην ημερήσια διάταξη. Από την άλλη, ούτε το κράτος μπορεί να εμφανίζεται ως κάποιος ουδέτερος «τρίτος», που βρίσκεται έξω από την κοινωνική αντιπαράθεση, γιατί τη στιγμή που είναι αναποτελεσματικό να διασφαλίσει τα δημόσια αγαθά (υγεία, ασφάλεια, περιβάλλον, είσπραξη φόρων και ασφαλιστικών εισφορών από τους κατέχοντες κ.λπ.), γίνεται ιδιαίτερα αποτελεσματικό στο να συλλέγει φόρους από τους μισθωτούς εργαζομένους, εξαντλώντας την αυστηρότητά του στους βιοπαλαιστές και στα λαϊκά στρώματα.
Εντούτοις η «τρομοκρατία», ως ατομική μορφή δράσης δεν απέχει και πολύ από την φιλελεύθερη ιδεολογία του ατομικισμού. Και στη μία και την άλλη περίπτωση το άτομο και οι νοηματοδοτήσεις του. Κατά τον ίδιο τρόπο η κλοπή, που θα μπορούσε να εννοηθεί επίσης και ως ατομική δράση για την ανάκτηση πλούτου που έχει υφαρπαχθεί, δεν είναι και τόσο μακριά από τον ατομικισμό που καλλιεργείται στο σχολείο και στην κοινωνία μας. Αντίθετα, μια μορφή δράσης που θα έθετε ως αίτημα την εκ νέου ιδιοποίηση του υφαρπαχθέντος κοινωνικού πλούτου και την κοινωνικοποίησή του (εδώ ανήκουν φυσικά και τα περίπου 60 δισεκατομμύρια ευρώ που δόθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια στο τραπεζιτικό κεφάλαιο), θα προσλάμβανε, εκ των πραγμάτων, τα χαρακτηριστικά συλλογικής δράσης, καθώς η άρση της αντίφασης ανάμεσα στην ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής και στις κοινωνικές ανάγκες που αυτά ικανοποιούν, προϋποθέτει συλλογικά υποκείμενα, δηλαδή κοινωνικές τάξεις, και όχι άτομα-ιδιώτες.

Ο Θανάσης Αλεξίου διδάσκει κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου

1 C. Schmitt, Πολιτική θεολογία. Τέσσερα κεφάλαια γύρω από τη διδασκαλία περί κυριαρχίας, μετ.-σημ.-επίλογος, Παναγιώτης Κονδύλης, Λεβιάθαν, Αθήνα 1994.
2 Βλ. Η. Δασκαλάκης, Η εγκληματολογία της κοινωνικής αντίδρασης, Σάκκουλας, Αθήνα-Κομοτηνή, 1985.
3 J. Galtung, Strukturelle Gewalt, Rowohlt, Reinbek, 1975.
4 Κ. Lenk, Πολιτική κοινωνιολογία, μετ. Φώτης Κοκαβέσης, Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1990.
5 Β. Moore, Injustice. The Social Bases of Obedince and Revolt, M.E. Sharpe, Νέα Υόρκη 1978.
6 R. Merton, Social Theory and Social Structure, Free Press, Νέα Υόρκη 1957.


Πηγή: Αυγή

youpayyourcrisis
Read more...

Όταν η δημοκρατία υποτάχθηκε στο χρέος

DEBTOCRACY // ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ

"Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό το θεατή. Το Debtocracy αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το ντοκιμαντέρ θα διανέμεται δωρεάν από τα τέλη Μαρτίου χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης και θα υποτιτλιστεί σε τουλάχιστον τρεις γλώσσες.

Debtocracy from ThePressProject on Vimeo.


Ο Αρης Χατζηστεφάνου και η Κατερίνα Κιτίδη μιλούν με οικονομολόγους, δημοσιογράφους και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο περιγράφοντας τα βήματα που οδήγησαν την Ελλάδα στην παγίδα του χρέους- τη χρεοκρατία. Το DEBTOCRACY παρακολουθεί την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.

Στο Debtocracy μιλούν, μεταξύ άλλων, οι ακαδημαϊκοί Ντέιβιντ Χάρβεϊ, Σαμίρ Αμίν, Κώστας Λαπαβίτσας και Ζεράρ Ντιμενίλ, ο φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού, ο επικεφαλής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του Ισημερινού Ούγκο Αρίας, ο πρόεδρος του CADTM Ερίκ Τουσέν, ο Αργεντίνος σκηνοθέτης Φερνάντο Σολάνας, δημοσιογράφοι όπως o Άβι Λιούις (συγγραφέας/σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ The Take – Η κατάληψη) και ο Ζαν Κατρμέρ (Liberation). Ακόμη προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Γλέζος και η αντιπρόεδρος του γερμανικού κόμματος Die Linke Ζάρα Βάγκενκνεχτ.

Τη μουσική επένδυση προσφέρει ο Γιάννης Αγγελάκας και επιστημονική επιμέλεια έχει ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης.

Την παραγωγή του DEBTOCRACY ανέλαβε η εταιρεία BitsnBytes. Το μοντάζ υπογράφει ο Άρης Τριανταφύλλου.

Σε αυτή την προσπάθειά ζητάμε τη βοήθειά σου. Οι δημιουργοί του DEBTOCRACY εργάστηκαν αφιλοκερδώς αλλά τα έξοδα ανέρχονται ήδη σε χιλιάδες ευρώ. Προκειμένου να αποφύγουμε κάθε είδους εξαρτήσεις απευθυνόμαστε σε συνδικάτα και εργατικές ενώσεις. Κυρίως όμως απευθυνόμαστε σε πολίτες που θέλουν να γίνουν συμπαραγωγοί. Ενίσχυσε και εσύ την παραγωγή ενός ανεξάρτητου ντοκιμαντέρ, καταθέτοντας όσα χρήματα επιθυμείς μέσω Paypal ή σε τραπεζικό λογαριασμό. Όσοι το επιθυμούν θα αναφέρονται ως συμπαραγωγοί.

debtocracy.gr
Read more...

Οι δημοσιογρά​φοι με τους απεργούς πείνας στο κτίριο Υπατία

Συνέντευξη Τύπου με θέμα την απεργία πείνας των 300 μεταναστών στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη θα δώσουν την Πέμπτη 3 Μαρτίου, στις 13:30, δημοσιογράφοι στο κτίριο «Υπατία» (Πατησίων & Ηπείρου).

Η απεργία πείνας των 300 μεταναστών είναι μια συγκλονιστική πράξη, η οποία έχει φέρει στο κέντρο της επικαιρότητας ένα από τα μείζονα πολιτικά ζητήματα της εποχής μας: η μετανάστευση και το πώς αντιμετωπίζεται από τα προνομιούχα κράτη της Δύσης είναι κάτι που πρέπει να συζητήσουμε με γενναιότητα και να αντιμετωπίσουμε σε πείσμα του κλίματος φόβου, το οποίο καλλιεργούν συστηματικά τα κυρίαρχα ΜΜΕ.

Δημοσιογράφοι δεν είναι αυτοί που διαδίδουν εντυπωσιοθηρικά και ανενδοίαστα τον φόβο για τον συνάνθρωπό μας,


αυτόν που δουλεύει μαζί μας και συμμετέχει εκ των πραγμάτων στη ζωή μας, αυτόν που του αρνούνται ακόμη και το δικαίωμα να ορίζει το ίδιο του το σώμα και να αποφασίζει την ίδια του τη μοίρα.
Δημοσιογράφοι είναι αυτοί που ψάχνουν να βρουν την αλήθεια, που θυμούνται ότι αποστολή τους είναι να υπερασπιστούν τον άνθρωπο – κάθε άνθρωπο – απέναντι στη βία, έστω και αν την ασκεί το επίσημο κράτος, έστω και αν την ασκούν «συνάδελφοί» τους.

Τα κυρίαρχα ΜΜΕ έχουν επιδοθεί σε μια εκστρατεία συκοφαντίας, η οποία, παρουσιάζοντας ψευδή στοιχεία και ιδεοληψίες ως αντικειμενικές παρατηρήσεις, αποσκοπεί στο να διαστρεβλώσει έναν δίκαιο αγώνα: οι μετανάστες – αφενός αυτοί που προβαίνουν σε απεργία πείνας και αφετέρου όλες οι χιλιάδες άλλοι που παραμένουν βουβοί αλλά εκπροσωπούνται σε αυτή την μεγαλειώδη συμβολική πράξη – διεκδικούν κάτι που στην υποτιθέμενη δημοκρατική κοινωνία μας θα έπρεπε να είναι αυτονόητο: να αμείβονται όταν εργάζονται, να μην τους εξαπατούν, να μην τους εκμεταλλεύονται, να τους αναγνωρίζεται η συμβολή τους στην ανάπτυξη μιας χώρας όταν έχουν συμβάλει, όταν η χώρα αυτή τους οφείλει τόσα πολλά.

Όταν κάποιος γίνεται δημοσιογράφος, μαθαίνει ότι αποστολή του είναι να ελέγχει την εξουσία, να αποτελεί τη φωνή όσων δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, να εγγυάται ότι δεν χρειάζεται κανένας «δύναμη» ή ειδική «θέση» προκειμένου να απολαύσει την ισονομία που είναι η ψυχή της δικαιοσύνης.

Θα συμμμετάσχουν οι

Άρης Χατζηστεφάνου
Στέλιος Κούλογλου
Γιώργος Αυγερόπουλος
Νίκος Φίλης
Νίκος Μπογιόπουλος
Δημήτρης Τρίμης
Παύλος Κλαυδιανός
Γιάννης Ελαφρός
Γιάννης Κιμπουρόπουλος
Ματίνα Παπαχριστούδη
Βασίλης Κουφόπουλος
Τάσος Αναστασιάδης
Αντώνης Νταβανέλος
Σταμάτης Νικολόπουλος, και άλλοι-ες

Δείτε επίσης: Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας

Πηγή: Διακλαδική Πρωτοβουλία Εργαζομένων – Ανέργων στα ΜΜΕ

artfullyonsaturday
Read more...
free counters